Przedsiębiorca, sprzedając swoją wierzytelność, może zaliczyć stratę do podatkowych kosztów.
Od lat firmy mają wątpliwości, czy wyliczając koszty zbycia wierzytelności, mogą uwzględnić całą kwotę należną od kontrahenta, czyli razem z VAT. Zdaniem NSA (sygn. II FSK 1948/09) jest to możliwe. Jego zdaniem, dla wyliczenia wysokości kosztów z tytułu zbycia wierzytelności własnej nie ma znaczenia, że została ona zarachowana wcześniej w kwocie netto, bez należnego VAT. Nie można bowiem pomijać różnic znaczeniowych pomiędzy „wierzytelnością” a „przychodem należnym”. Wierzytelność obejmuje oprócz przychodu należnego VAT.
Gdyby celem ustawodawcy było wyłączenie z możliwości zaliczenia w koszty całej sumy wierzytelności, art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT zostałby inaczej sformułowany. Jak podkreślił NSA, wykładnia językowa, systemowa wewnętrzna i celowościowa przemawiają za przyjęciem, że kosztem jest wierzytelność obejmująca całą kwotę należności wraz z VAT (brutto). O taką kwotę przedsiębiorca zbywający należność uszczupli swój majątek. Takiej kwoty może żądać od swojego kontrahenta (dłużnika).
źródło: Rzeczpospolita, 16 czerwca 2011 r.