W omawianym przypadku będziemy mieli do czynienia z dodatkowym kosztem roku 2009.
Z dniem 1 stycznia 2009 r. zaczęły obowiązywać przepisy art. 22 ust. 6ba-6bb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 4g-4h ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z nimi; należności ze stosunku pracy (stosunków pokrewnych) oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania w miesiącu wypłaty (postawienia do dyspozycji). Składki ZUS od tych należności w części finansowanej przez płatnika składek, stanowią natomiast koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:
1) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15. dnia tego miesiąca
- w przypadku uchybienia tym terminom, składki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania dopiero w momencie ich zapłaty.
Powyższe powoduje, iż w sytuacji określonej w pytaniu mamy do czynienia ze składkami opłaconymi po terminie, a w konsekwencji - stanowią one koszt uzyskania przychodów w miesiącu zapłaty, a więc podatnik powinien rozliczyć je na bieżąco. Nie ma przy tym znaczenia, czy składki dotyczą pracowników, zleceniobiorców, czy innych podmiotów (np. przedsiębiorców).