20 lipca 2015 roku prezydent Bronisław Komorowski podpisał nowelizację z 25 czerwca 2015 r. ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw, która wprowadza zmiany mające wpływ na wysokość płaconego przez przedsiębiorców podatku od nieruchomości. Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że nowelizacja ta ogranicza możliwości zmniejszenia podatku poprzez wyodrębnienie własności lokali oraz z tytułu występowania tzw. względów technicznych, co istotnie wpłynie na działalność wielu polskich przedsiębiorców.

Wyodrębnienie własności lokali

Przed omawianymi zmianami art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: upol) dawał możliwość zmniejszenia podatku od nieruchomości od tzw. części wspólnych poprzez wyodrębnienie własności lokali. Zastosowanie powyższego przepisu, który wskazuje na sposób kalkulacji podatku w sytuacji wyodrębnienia lokali, daje możliwość preferencyjnego wyliczenia podatkowania wielkości tzw. powierzchni wspólnej. Aktualnie art. 3 ust. 5 upol mówi bowiem, że wielkość powierzchni wspólnej wynika „ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku”. Dzięki takiemu zapisowi do końca roku istnieje możliwość obniżenia podatku od nieruchomości w zakresie budynków i gruntów nawet o 99 proc. Nowy zapis usuwa taką możliwość poprzez zmianę brzmienia omawianego przepisu na następujący: „Jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz od części budynku stanowiących nieruchomość wspólną w rozumieniu art. 3 ustawy o własności lokali, ciąży na współwłaścicielach w zakresie odpowiadającym ich udziałowi w nieruchomości wspólnej.” Podpisanie nowelizacji ustawy przez Prezydenta RP wiąże się z wejściem w życie zmienionych przepisów podatkowych od 1 stycznia 2016 r.

Względy techniczne

Brzmienie art. 1a ust. 1 pkt. 3 upol przed zmianą wskazuje, że opodatkowaniu podlegają grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej tj. „grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą […] chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych”. Oznacza to możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej dla budynków nie tylko w przypadkach, gdy np. popadły one w ruinę, groziły zawaleniem, ale też gdy brak jest obiektywnej możliwości ich wykorzystania w działalności danego przedsiębiorcy. W związku z niedookreślonym i wieloznacznym pojęciem względów technicznych, którego nie zdefiniowano w ustawie podatkowej, przedsiębiorcy opierali się na wykładni językowej oraz opiniach wykonanych przez rzeczoznawców budowlanych, określających brak możliwości ich użytkowania.

Począwszy od 1 stycznia 2016 r. przepis ten zostanie zmieniony - interesujący podatników fragment trafi do art. 2a ust. 3 upol i przyjmie brzmienie: „Do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zalicza się […] budynków, budowli lub ich części, w odniesieniu do których została wydana decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane, lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania.” Oznacza to, że możliwość zastosowania preferencji podatkowych zachowają tylko te obiekty budowlane, dla których odpowiednie organy państwowe nakazały rozbiórkę i trwale wyłączyły te obiekty z użytkowania.

Dorota Tyszka