Pytanie
Jednostka chce rozpocząć wystawianie faktur VAT w walutach obcych dla klientów, których siedziba mieści się w Polsce. Mamy pewne wątpliwości związane z przeliczaniem kwot określonych w walutach obcych (EUR i USD) na PLN.
Po jakim kursie powinny być wystawiane faktury korygujące w EUR i USD?
Spółka nie ma możliwości ustalenia dwóch metod przeliczania waluty obcej na złotówki w systemie operacyjnym tzn. przeliczanie po kursie historycznym, bądź po kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej. Jednostka chce przyjąć jeden kurs przeliczania kwot w walucie obcej na złotówki tzn. kurs średni z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury korygującej.
Czy założenia spółki w tym zakresie są poprawne w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 31 stycznia 2012 r.
Do przeliczania faktur korygujących należy zastosować kurs, jaki przyjęto do przeliczenia faktury pierwotnej (kurs historyczny).
Uzasadnienie
Zarówno przepisy podatkowe, jak rachunkowe nie dają jasnej odpowiedzi na pytanie, według kursu z jakiego dnia należy przeliczać faktury korygujące.
Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) - dalej u.o.r - operacje gospodarcze wyrażone w walutach obcych ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia - o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej - odpowiednio po kursie:
1) faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,
2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień - w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji.
Zgodnie z powyższymi zasadami, fakturę walutową należy więc zaksięgować, przeliczając ją po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego jej wystawienie.
Jak stanowi art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. - przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Za datę powstania przychodu uważa się natomiast, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury albo
2) uregulowania należności.
Moim zdaniem do przeliczenia faktur korygujących - zarówno do celów bilansowych, jak podatku dochodowego - należy przyjąć kurs zastosowany do przeliczenia faktur pierwotnych. Jest to jedyny sposób, aby skutki korekty wyrażone w walucie były proporcjonalne do skutków wyrażonych w złotówkach. Jeśli do jej przeliczenia korekty podatnik zastosowałby kurs bieżący, wówczas - przy wysokich wahaniach kursów - mogłoby dojść do sytuacji, w której uzyskany rabat np. w wysokości 10% zmniejszyłby koszty o 30-40%. Dlatego moim zdaniem właściwe będzie zastosowanie kursu przyjętego dla faktury pierwotnej.
Taki stanowisko potwierdził też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 9 października 2008 r., IBPB3/423-606/08/PP:

"Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka wystawiła fakturę korygującą do faktury pierwotnej przeliczając jej wartość na złote po kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu udokumentowanego fakturą pierwotną. W świetle powyższego momentem powstania przychodu do rozliczania faktur korygujących będzie dzień wystawienia faktury pierwotnej i zastosowanie średniego kursu walut z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu udokumentowanego fakturą pierwotną.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe."

Małgorzata Niedźwiedzka