Odpowiedź:
Leasing mobilny na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych traktowany jest jak najem, a więc w przypadku tego rodzaju leasingu konieczne jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu. W pozostałym zakresie wnioski spółki są prawidłowe.
Uzasadnienie:
Opodatkowanie stron umowy leasingu na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., określają przepisy art. 23a-23l u.p.d.o.f. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w u.p.d.o.f. drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów (zob. art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f.).
Z kolejnych przepisów wynikają cztery rodzaje leasingu samochodów, przy czym przepisy te nie używają pojęć „leasing operacyjny” czy „leasing finansowy”. Są to pojęcia używane potocznie.
O leasingu finansowym w rozumieniu u.p.d.o.f. mówi się wówczas, gdy spełnione są łącznie warunki określone w art. 23f ust. 1 u.p.d.o.f., tj.:
1.    umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2.    suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio;
3.    umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (ewentualnie, że finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej).
W przypadkach takich przedmiot leasingu stanowi środek trwały korzystającego, który uprawniony jest do jego amortyzacji i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych (zob. art. 22b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.), jak również do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów części odsetkowych rat leasingowych (zob. art. 23f ust. 1 u.p.d.o.f.).
O leasingu operacyjnym w rozumieniu u.p.d.o.f. mówi się wówczas, gdy spełnione są łącznie warunki określone w art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f., tj.:
1.    umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome (w przypadku samochodów 40% normatywnego okresu amortyzacji to 2 lata) lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2.    umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3.    suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu).
W przypadkach takich kosztami uzyskania przychodów korzystającego są raty leasingowe w całości (a więc zarówno w części odsetkowej, jak i kapitałowej), jak również nie mają zastosowania przepisy ograniczające możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów używania  niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego (zob. art. 23 ust. 3b w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.f.), a w konsekwencji w przypadkach takich nie trzeba prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu.
Przedmiotem trzeciego rodzaju leasingu w rozumieniu u.p.d.o.f. mogą być wyłącznie grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów (zob. art. 23i u.p.d.o.f.), a więc ten rodzaj leasingu jest w omawianej sytuacji nie istotny.
Pozostałe umowy leasingu należą do czwartej z wymienionych grup. W przypadku takich rodzajów leasingu do opodatkowania stron umowy stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, art. 22 i art. 23, dla umów najmu i dzierżawy (zob. art. 23l u.p.d.o.f.).
Dodać przy tym należy, że do tej ostatniej grupy umów leasingu należy tzw. leasing mobilny. Powoduje to, że ewidencja przebiegu samochodu będzie musiała być w przedstawionej sytuacji prowadzona nie tylko w przypadku wynajęcia samochodu osobowego, ale także w przypadku leasingu mobilnego samochodu osobowego (zresztą ten rodzaj leasingu to w istocie po prostu długoterminowy wynajem). W pozostałym zakresie wnioski spółki są prawidłowe, tj. w przypadku zakupu samochodu lub leasingu finansowego (w rozumieniu u.p.d.o.f.) kosztem spółki jawnej (a precyzyjniej – wspólników spółki) będzie amortyzacja (w przypadku leasingu finansowego dodatkowo części odsetkowe rat leasingowych), zaś w przypadku leasingu operacyjnego (w rozumieniu u.p.d.o.f.) – raty leasingowe.
Tomasz Krywan, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego
Odpowiedzi udzielono 10 lutego 2015 r.