Tak wskazał NSA w wyroku z 23 lipca 2015 r. Sprawa dotyczyła prawa do odliczenia z faktur dokumentujących wydatki na modernizację infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej poniesionych przez jednostkę samorządu terytorialnego. Wydatki dotyczą terenów, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Wydatki te wpływają jednak na atrakcyjność pobliskich terenów dzierżawionych, w stosunku do których to czynności skarżąca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Posiada nieruchomości gruntowe położone wokół jeziora. Część z tych nieruchomości gmina wydzierżawia na rzecz podmiotów zewnętrznych, które świadczą tam usługi hotelowe, gastronomiczne, rekreacyjne etc. Gmina wystawia na rzecz dzierżawców faktury VAT i ujmuje je w swoich rejestrach sprzedaży.
Nadto Gmina ponosi wydatki na zagospodarowanie turystyczne terenów wokół jezior, przy czym ich przedmiotem nie są bezpośrednio tereny dzierżawione, a sąsiednie tereny ogólnodostępne. Gmina podjęła decyzję o poniesieniu powyższych wydatków w celu uatrakcyjnienia obszarów wokół jezior ze względów estetycznych, w celu stworzenia miejsca turystycznie przyjaznego, zachęcającego do licznych wizyt. Realizowana inwestycja związana z poprawą infrastruktury turystycznej wokół jeziora należy do zadań własnych gminy. Z terenów ogólnodostępnych, na które gmina poniosła wydatki związane z poprawą infrastruktury turystycznej, użytkownicy korzystają/będą korzystali nieodpłatnie.
Gmina uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków inwestycyjnych związanych z poprawą infrastruktury turystycznej wokół jeziora. Według niej, istnieje bezsporny związek wydatków, które są przez nią ponoszone na rozbudowę infrastruktury turystycznej z czynnościami opodatkowanymi w postaci dzierżawy nieruchomości gruntowych położonych wokół jeziora. Zakres rozbudowywanej infrastruktury turystycznej jest kluczowy dla oceny poziomu przystosowania terenu do prowadzenia działalności turystycznej, co z punktu widzenia dzierżawców jest szczególnie istotnym czynnikiem wyboru lokalizacji swej działalności.
Fiskus nie zgodził się z gminą, a sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego, gmina nie ma racji. W przypadku terenów o walorach turystycznych i rekreacyjnych rozwój i modernizacja związanej z tym infrastruktury należy niewątpliwie do zadań własnych gminy. Odrębną kwestię stanowi natomiast, w jaki sposób takie tereny są przez gminę wykorzystywane. Tereny objęte inwestycjami są terenami ogólnodostępnymi, a zatem ich zasadnicze przeznaczenie ma charakter niekomercyjny, służący zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, a także innych osób odwiedzających gminę w celach turystycznych. Inwestycje zostały więc przeprowadzone w ramach zadań własnych gminy. Miały na celu poprawę infrastruktury na obszarach dostępnych nieodpłatnie, niewykorzystywanych do czynności opodatkowanych.
Podnoszony przez gminę wpływ inwestycji na tereny dzierżawione należało uznać zatem za bezzasadny. Dalece pośredni związek, który w tym przypadku zachodzi, był, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, niewystarczający. Przyjmując argumentację gminy należałoby bowiem uznać, że w zasadzie każda aktywność inwestycyjna gminy w okolicach przedmiotu odpłatnej dzierżawy powinna skutkować uznaniem, iż ma ona związek z czynnościami opodatkowanymi.
Wyrok NSA z 23 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 1096/14
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
VAT w gminach
|