Fikcyjny kontrahent nie pomniejszy przychodu

Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar lub usługę i wykorzystać je w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Szczecinie z 20 września 2012 r.

W przedmiotowej sprawie organy uznały, że zakwestionowane rachunki gotówkowe nie dokumentują rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Podmioty widniejące w tych dokumentach, jako ich wystawcy w rzeczywistości nie wykonywały wyszczególnionych w nich usług na rzecz firmy prowadzonej przez podatnika. Rachunki te wskazują bowiem na zdarzenia gospodarcze, które w ogóle nie zaistniały, bądź zaistniały pomiędzy innymi podmiotami. Z takim stanowiskiem organu nie zgodził się podatnik, który wywiódł, że roboty były faktycznie wykonane i że nie może ponosić konsekwencji nierzetelnych rzemieślników, którzy posługiwali się nieprawdziwymi danymi osobowymi.

Zdaniem WSA w Szczecinie, do którego trafiła sprawa, organy podatkowe miały uzasadnione podstawy, aby zakwestionować przebieg zdarzeń gospodarczych udokumentowanych tymi rachunkami wobec nie wykazania przez podatnika, że zaewidencjonowane rachunki stanowiące podstawę do pomniejszenia przychodów o koszty ich uzyskania, odpowiadają rzeczywistości. Z wyjaśnień strony nie wynikały okoliczności, na podstawie których można byłoby stwierdzić, w jakim zakresie i przez kogo usługi te były wykonane. Podatnik nie przedłożył żadnych innych dokumentów, potwierdzających wykonanie usług wynikających z zakwestionowanych rachunkach.

A jak wskazał sąd, sam fakt wystawienia rachunku nie tworzy kosztów i nie jest tak, iż kosztami są kwoty określone w rachunkach niezależnie od tego, czy potwierdzają rzeczywiste fakty wykonania na rzecz podatnika przez wystawcę określonych dostaw czy usług.

Dlatego, gdy wystawca rachunku nie wykonał w rzeczywistości usług wskazanych w tym rachunku, to organ nie jest zobowiązany z urzędu uznawać kwot wykazanych w tym rachunku za koszty uzyskania przychodów, w przypadku, gdy usługi te w rzeczywistości zostały wykonane. Jeżeli rachunek nie potwierdza rzeczywistej transakcji pomiędzy wymienionymi w niej podmiotami (sprzedawcą i nabywcą), kwota wskazana w tym dokumencie nie może mieć wpływu na obniżenie podstawy opodatkowania. Nie można, zatem uznać za prawidłowy rachunek, gdy wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało, bądź zaistniało pomiędzy innymi podmiotami.

Wyrok WSA w Szczecinie z 20 września 2012 r., I SA/Sz 655/12