Trybunał nie przychylił się w niniejszej sprawie do argumentów rządu włoskiego, który twierdził, że ten rodzaj ograniczenia był uzasadniony chęcią zwalczania procederu prania pieniędzy oraz walką z uzależnieniem od hazardu.
We Włoszech wygrane uzyskane w kasynach gier objęte są podatkiem dochodowym. Jednakże wygrane uzyskane w kasynach gier znajdujących się we Włoszech są zwolnione z tego podatku, w zakresie w jakim od wygranych wypłacanych przez te kasyna jest pobierany u źródła podatek od imprez rozrywkowych. Ostatecznie, w odniesieniu do osób zamieszkałych we Włoszech, wyłącznie wygrane uzyskane w kasynach gier położonych za granicą objęte są podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.
Cristiano Blanco i Pierowi Paolo Fabrettiemu włoskie organy podatkowe postawiły zarzut niezgłoszenia w deklaracjach podatkowych szeregu wygranych uzyskanych w zagranicznych kasynach. Ich zdaniem, wydane wobec nich decyzje podatkowe naruszają zasadę niedyskryminacji, gdyż wygrane uzyskane we Włoszech są zwolnione z podatku. Włoskie organy twierdzą z kolei, że krajowe przepisy mają zapobiegać procederowi prania pieniędzy za granicą i ograniczać wyprowadzanie za granicę (lub wprowadzanie do Włoch) pieniędzy o nieznanym pochodzeniu.
Commissione tributaria provinciale di Roma (okręgowa komisja skarbowa w Rzymie), do której została wniesiona sprawa, zwróciła się do Trybunału z pytaniami: 1) czy przepisy krajowe mogą objąć podatkiem dochodowym wygrane w grach losowych uzyskane w innych państwach członkowskich, w sytuacji gdy wygrane uzyskane w kasynach krajowych nie są objęte takim podatkiem (występowanie ograniczenia swobodnego przepływu usług) oraz 2) czy względy porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego pozwalają uzasadnić takie odmienne traktowanie.
W ogłoszonym wczoraj wyroku Trybunał orzekł, że wprowadzając zwolnienie z podatku dochodowego obejmujące wyłącznie wygrane w grach losowych uzyskane we Włoszech, włoskie przepisy wprowadzają reżim podatkowy, który różni się w zależności od tego, czy wygrane zostały uzyskane we Włoszech czy też w innych państwach członkowskich. Zdaniem Trybunału, takie odmienne traktowanie podatkowe zniechęca graczy do przemieszczania się i brania udziału w grach losowych w innych państwach członkowskich. Okoliczność, że podmioty organizujące gry z siedzibą we Włoszech są objęte podatkiem od imprez rozrywkowych nie zmienia faktu, że włoskie przepisy mają wyraźnie dyskryminujący charakter, gdyż podatek ten nie jest analogiczny względem podatku dochodowego. Wynika stąd, że włoskie przepisy wprowadzają dyskryminujące ograniczenie swobody przepływu usług.
Odnośnie do ewentualnego uzasadnienia takiej dyskryminacji, Trybunał przypomniał, że dyskryminujące ograniczenie może być uzasadnione wyłącznie, w zakresie w jakim dąży do realizacji celów odpowiadających względom porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego i zdrowia publicznego. Trybunał zauważył, że w omawianej sprawie, po pierwsze, organy państwa członkowskiego nie mogą zasadnie domniemywać, w sposób ogólny i bez rozróżnienia, że podmioty i jednostki mające siedzibę w innym państwie członkowskim oddają się działalności przestępczej. Ponadto, ogólne wykluczenie korzyści wynikającej z tego zwolnienia, wprowadzone we Włoszech, wykracza poza to, co konieczne do zwalczania procederu prania pieniędzy. Po drugie, nie jest spójne działanie państwa członkowskiego, które chcąc zwalczać uzależnienie od hazardu, obciąża podatkiem konsumentów uczestniczących w grach losowych w innych państwach członkowskich, zwalniając przy tym z tego podatku tychże konsumentów, którzy biorą udział w grach losowych we Włoszech. Takie zwolnienie może bowiem zachęcać konsumentów do udziału w grach losowych i nie może zatem gwarantować realizacji tego celu. Trybunał stwierdził, że taka dyskryminacja nie jest uzasadniona.
Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 22 października 2014 r. w sprawach połączonych C-344/13 i C-367/13 Blanco i Fabretti przeciwko Agenzia delle Entrate – Direzione Provinciale I di Roma – Ufficio Controlli.
Omówienie pochodzi z programu Lex Prawo Europejskie