Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2015 r.
Chodziło tu o pracownika pewnej spółki będącego nabywcą opcji menadżerskich, których wystawcą jest spółka dominująca nad spółką zatrudniającą tego pracownika. W tym przypadku celem planu przyznania opcji jest stworzenie systemu motywacyjnego dla członków zarządu, kierownictwa oraz wysoko wykwalifikowanego personelu podmiotu w którym zatrudniony jest pracownik nabywający opcje. Ma to prowadzić do zwiększenia zaangażowania tych osób w pracę oraz przełożyć się na wzrost wartości tej spółki w perspektywie długoterminowej. W ramach realizacji tego planu pracownikowi przyznane zostaje warunkowe prawo majątkowe w postaci opcji menedżerskich. Każda z opcji uprawnia więc do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej. Wartość otrzymanych środków uzależniona jest zazwyczaj od wartości instrumentu bazowego, tę natomiast ustala się w oparciu o cenę udziałów lub akcji spółki, w razie gdyby zmieniła ona formę prawną w wyniku przekształcenia w spółkę akcyjną lub komandytowo-akcyjną.
Opcje stanowią instrumenty, z których wynika prawo majątkowe do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej. Odpowiada to definicji legalnych pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 5a, pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2, ust. 1, pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Opcja jest więc pochodnym instrumentem finansowym, dającym posiadaczowi prawo do kupna lub sprzedaży akcji, walut, indeksów giełdowych etc. w czasie przyszłym, po określonej z góry cenie. Posiadacz pochodnego instrumentu finansowego jest uprawniony do udzielenia świadczenia, zaś wystawca zobligowany jest do realizacji zobowiązania w określonym terminie i na określonych warunkach, wyznaczanych w odniesieniu do wartości aktywu – czyli wspomnianego instrumentu bazowego, na którym oparty został pochodny instrument finansowy.
Kontrakt opcyjny jest umową, na mocy której jedna strona zobowiązuje się do kupna lub sprzedaży w określonym momencie w przyszłości, oznaczonej liczby akcji, po ustalonej z góry cenie albo do dokonania rozliczenia pieniężnego. W tym drugim przypadku nie dochodzi do faktycznej dostawy instrumentu bazowego, a jedynie do realizacji kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości tego instrumentu. Ostatnia sytuacja wystąpiła również w tym przypadku. Umowa zawarta przez pracownika nie przewiduje przy tym możliwości odkupienia opcji przez wystawcę opcji. Pracownik nie posiada zatem pewności uzyskania przychodu i ponosi ryzyko charakterystyczne dla źródła przychodów, jakim są kapitały. W związku z tym przychody uzyskane z realizacji opcji stanowić będą dla tego pracownika przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10, ust. 1, pkt 7, w zw. z art. 17, ust. 1, pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Źródło przychodu, o którym mowa w tym przepisie, to kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Przychód powstanie w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, czyli w momencie spełnienia warunków uprawniających do realizacji praw z Opcji. Zasady opodatkowania przychodów z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów zostały określone w art. 30b, ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym uzyskany przez pracownika dochód, obliczony zgodnie z treścią art. 30b, ust. 2, pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki podatku 19%. Na pracowniku tym będzie ponadto ciążył obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym formularza PIT-38 w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym uzyskania dochodu lub poniesionej straty.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lipca 2015 r., IBPB-2-2/4511-5/15/MM.
Zobacz też: Instrumenty pochodne mogą być narzędziem optymalizacji podatkowej pracownika >>
Klaudia Kaniecka
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
PIT. Komentarz
|