Czy zróżnicowanie stawek w podatku od środków transportowych (autobusy) jest pomocą de minimis?
Nie każde różnicowanie stawek podatku od środków transportowych będzie traktowane jako udzielanie pomocy publicznej. Będzie tak w sytuacji, gdy np. obniżenie stawki stanowi element lokalnego systemu opodatkowania.
Jak wskazuje Ministerstwo Finansów, aby można dane wsparcie finansowe uznać za pomoc de minimis muszą być spełnione jednocześnie następujące warunki:
- udzielane jest ono przez Państwo lub ze środków państwowych,
- przedsiębiorca uzyskuje przysporzenie na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku,
- ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określonego lub określonych przedsiębiorców albo produkcję określonych towarów),
- grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi UE.
Przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) - dalej u.p.o.l. - przyznaje radzie gminy uprawnienie do różnicowania stawek podatku od środków transportowych. Różnicowanie stawek może następować na podstawie różnych kryteriów. Przepisy u.p.o.l. wymieniają wśród nich takie okoliczności jak: wpływ określonego pojazdu na środowisko naturalne, rok produkcji czy też liczba miejsc do siedzenia (autobusy).
W szczególności nie stanowi pomocy publicznej uchwalenie przez radę gminy stawek w wysokości niższej niż obowiązujące górne granice stawek. W przypadku różnicowania stawek podatkowych należy stwierdzić, iż jedną z istotnych przesłanek wyłączających wystąpienie pomocy publicznej jest wyłącznie lokalny charakter działalności gospodarczej, objętej obniżoną stawką podatkową. Zastosowanie obniżonej stawki podatkowej w odniesieniu do drobnych, lokalnych przedsiębiorców co do zasady nie spowoduje zakłócenia konkurencji w wymiarze wspólnotowym bądź naruszenia wymiany handlowej pomiędzy Państwami Członkowskimi, a zatem nie stanowi pomocy publicznej. W odniesieniu do różnicowania stawek w podatku od środków transportu należy zauważyć, iż może się okazać, że obniżona stawka podatku, ustalona dla konkretnej działalności gospodarczej przez jedną gminę może być równa stawce podstawowej (nie obniżonej) obowiązującej w gminie sąsiadującej. Jako przykład takiego zwolnienia (niestanowiącego pomocy de minimis) podać można obniżenie stawki podatku od środków transportowych dla pojazdów zaopatrzonych w katalizator, instalację gazową. Celem takiego obniżenia stawek jest bowiem ochrona środowiska, a nie wspieranie działalności konkretnych przedsiębiorców.
Z kolei za pomoc de minimis może być uznane np. różnicowanie stawek podatkowych ze względu na rok produkcji pojazdu czy liczbę miejsc do siedzenia. Obniżenie stawki podatku od pojazdów wyprodukowanych w określonym przedziale czasu czy o określonej liczbie miejsc może być bowiem ukierunkowane na wsparcie określonych przedsiębiorców. Pamiętać również należy, że jeżeli uchwała rady gminy przewiduje udzielenie pomocy publicznej poprzez obniżenie stawek podatków czy opłat, pomoc ta jest udzielana jako de minimis.
Jak wynika z powyższego bez wskazania okoliczności faktycznych ocena, czy w danym przypadku mamy do czynienia (lub też nie) z pomocą de minimis nie będzie możliwe. Zróżnicowania samo w sobie nie oznacza, że należy je potraktować za pomoc de minimis.
Nie każde różnicowanie stawek podatku od środków transportowych będzie traktowane jako udzielanie pomocy publicznej. Będzie tak w sytuacji, gdy np. obniżenie stawki stanowi element lokalnego systemu opodatkowania.
Jak wskazuje Ministerstwo Finansów, aby można dane wsparcie finansowe uznać za pomoc de minimis muszą być spełnione jednocześnie następujące warunki:
- udzielane jest ono przez Państwo lub ze środków państwowych,
- przedsiębiorca uzyskuje przysporzenie na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku,
- ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określonego lub określonych przedsiębiorców albo produkcję określonych towarów),
- grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi UE.
Przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) - dalej u.p.o.l. - przyznaje radzie gminy uprawnienie do różnicowania stawek podatku od środków transportowych. Różnicowanie stawek może następować na podstawie różnych kryteriów. Przepisy u.p.o.l. wymieniają wśród nich takie okoliczności jak: wpływ określonego pojazdu na środowisko naturalne, rok produkcji czy też liczba miejsc do siedzenia (autobusy).
W szczególności nie stanowi pomocy publicznej uchwalenie przez radę gminy stawek w wysokości niższej niż obowiązujące górne granice stawek. W przypadku różnicowania stawek podatkowych należy stwierdzić, iż jedną z istotnych przesłanek wyłączających wystąpienie pomocy publicznej jest wyłącznie lokalny charakter działalności gospodarczej, objętej obniżoną stawką podatkową. Zastosowanie obniżonej stawki podatkowej w odniesieniu do drobnych, lokalnych przedsiębiorców co do zasady nie spowoduje zakłócenia konkurencji w wymiarze wspólnotowym bądź naruszenia wymiany handlowej pomiędzy Państwami Członkowskimi, a zatem nie stanowi pomocy publicznej. W odniesieniu do różnicowania stawek w podatku od środków transportu należy zauważyć, iż może się okazać, że obniżona stawka podatku, ustalona dla konkretnej działalności gospodarczej przez jedną gminę może być równa stawce podstawowej (nie obniżonej) obowiązującej w gminie sąsiadującej. Jako przykład takiego zwolnienia (niestanowiącego pomocy de minimis) podać można obniżenie stawki podatku od środków transportowych dla pojazdów zaopatrzonych w katalizator, instalację gazową. Celem takiego obniżenia stawek jest bowiem ochrona środowiska, a nie wspieranie działalności konkretnych przedsiębiorców.
Z kolei za pomoc de minimis może być uznane np. różnicowanie stawek podatkowych ze względu na rok produkcji pojazdu czy liczbę miejsc do siedzenia. Obniżenie stawki podatku od pojazdów wyprodukowanych w określonym przedziale czasu czy o określonej liczbie miejsc może być bowiem ukierunkowane na wsparcie określonych przedsiębiorców. Pamiętać również należy, że jeżeli uchwała rady gminy przewiduje udzielenie pomocy publicznej poprzez obniżenie stawek podatków czy opłat, pomoc ta jest udzielana jako de minimis.
Jak wynika z powyższego bez wskazania okoliczności faktycznych ocena, czy w danym przypadku mamy do czynienia (lub też nie) z pomocą de minimis nie będzie możliwe. Zróżnicowania samo w sobie nie oznacza, że należy je potraktować za pomoc de minimis.