Jesteśmy właścicielami ośrodka wypoczynkowego (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), na przełomie roku 2010/2011 został przeprowadzony duży remont hotelu, wraz z jego wyposażeniem. Wartość netto remontu to około 1.500.000 zł.
Jaka będzie stawka amortyzacji i do jakiej grupy KŚT zakwalifikować ulepszenie hotelu?
Jeżeli poniesione przez Pytającego wydatki zakwalifikować można jako poniesione na remont ośrodka, to wówczas wydatki te będzie można zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów. Natomiast w przypadku gdy dokonane wydatki to nakłady na ulepszenie, będą one zwiększać wartość początkową środka trwałego, a tym samym podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
W badanym przypadku istotnym jest określenie z jakiego rodzaju wydatkami mamy do czynienia. W treści zapytania posłużono się bowiem pojęciem remont i ulepszenie, które podlegają rozliczeniu według odmiennych zasad. Wyjaśnić należy, że do wydatków remontowych zaliczyć należy wydatki ponoszone na wykonanie czynności przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego. Tego rodzaju wydatki (niezależnie od ich wysokość) mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli jednak wydatki, o których mowa w pytaniu, miały na celu ulepszenie istniejącego środka trwałego, należy zaliczyć je do kosztów pośrednich, zmniejszających przychody poprzez odpisy amortyzacyjne. Wskazać należy, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Zgodnie z poglądem doktryny, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia gdy następuje ich:
1) przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2) rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3) adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
4) modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
Z kolei nakłady na ulepszenie środka trwałego zwiększają wartość początkową środka trwałego, a tym samym podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia zwiększenia do ewidencji (art. 23h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.). Dodać należy, że w wyniku dokonanego ulepszenia środków trwałych Podatnik nie może zmienić wybranej pierwotnie metody amortyzacji, bowiem - zgodnie z art. 23h ust. 2 u.p.d.o.f. - podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Według mnie ośrodki wypoczynkowe mieszczą się w grupowaniu KŚT 109 - "Inne budynki niemieszkalne", tj. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania (z wyjątkiem hoteli robotniczych zaliczonych do podgrupy 11). Według poz. 01 Wykazu stawek amortyzacyjnych do budynków niemieszkalnych zaliczonych podgrupy KŚT 10 stosuje się 2,5% roczną stawkę amortyzacyjną.
Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Jaka będzie stawka amortyzacji i do jakiej grupy KŚT zakwalifikować ulepszenie hotelu?
Jeżeli poniesione przez Pytającego wydatki zakwalifikować można jako poniesione na remont ośrodka, to wówczas wydatki te będzie można zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów. Natomiast w przypadku gdy dokonane wydatki to nakłady na ulepszenie, będą one zwiększać wartość początkową środka trwałego, a tym samym podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
W badanym przypadku istotnym jest określenie z jakiego rodzaju wydatkami mamy do czynienia. W treści zapytania posłużono się bowiem pojęciem remont i ulepszenie, które podlegają rozliczeniu według odmiennych zasad. Wyjaśnić należy, że do wydatków remontowych zaliczyć należy wydatki ponoszone na wykonanie czynności przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego. Tego rodzaju wydatki (niezależnie od ich wysokość) mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli jednak wydatki, o których mowa w pytaniu, miały na celu ulepszenie istniejącego środka trwałego, należy zaliczyć je do kosztów pośrednich, zmniejszających przychody poprzez odpisy amortyzacyjne. Wskazać należy, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Zgodnie z poglądem doktryny, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia gdy następuje ich:
1) przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2) rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3) adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
4) modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
Z kolei nakłady na ulepszenie środka trwałego zwiększają wartość początkową środka trwałego, a tym samym podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia zwiększenia do ewidencji (art. 23h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.). Dodać należy, że w wyniku dokonanego ulepszenia środków trwałych Podatnik nie może zmienić wybranej pierwotnie metody amortyzacji, bowiem - zgodnie z art. 23h ust. 2 u.p.d.o.f. - podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Według mnie ośrodki wypoczynkowe mieszczą się w grupowaniu KŚT 109 - "Inne budynki niemieszkalne", tj. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania (z wyjątkiem hoteli robotniczych zaliczonych do podgrupy 11). Według poz. 01 Wykazu stawek amortyzacyjnych do budynków niemieszkalnych zaliczonych podgrupy KŚT 10 stosuje się 2,5% roczną stawkę amortyzacyjną.
Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.