Podczas posiedzeń rady nadzorczej spółki z o.o. podawane są słodycze i napoje.
Czy faktury za zakup artykułów spożywczych z takim opisem należy księgować w koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów i jednocześnie podlegających odliczeniu VAT?
Czy być może istnieje możliwość innej klasyfikacji takiego wydatku?
Czy należy wystawić fakturę wewnętrzną w przypadku powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT?
Jak należy postąpić w przypadku spotkania zarządu spółki z pracownikami podczas spotkania wigilijnego oraz spotkania zarządu spółki z kontrahentami? Czy w tych wypadkach powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT oraz jednocześnie odliczenie podatku VAT?
Wydatki na zwyczajowo przyjęty drobny poczęstunek, m.in. słodycze i napoje, podawane podczas spotkań w siedzibie spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów.
W ocenie organów podatkowych nieodpłatne przekazanie takich artykułów spożywczych w ramach prowadzonych narad i spotkań co do zasady podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu. Odmienne stanowisko wynika z utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.
Jeśli więc w sytuacji opisanej w pytaniu podatnik zaryzykuje spór z organami podatkowymi i nie opodatkuje VAT przekazania słodyczy i napojów, może z dużą dozą prawdopodobieństwa liczyć na akceptację takiego sposobu postępowania przed sądem administracyjnym.
W ocenie organów podatkowych, zaprezentowanej m.in. przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2009 r., ITPP1/443-740/09/AT, http://sip.mf.gov.pl, o ile podatnik dokona obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu artykułów spożywczych celem ich zużycia w sposób, o którym mowa w pytaniu, a artykuły te nie spełniają przesłanek wynikających z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., to ich nieodpłatnie przekazanie w ramach prowadzonych narad i spotkań, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.t.u.
Organy podatkowe argumentują, że jeśli na podstawie art. 7 ust. 3 u.p.t.u. przekazanie towarów określonych w tym przepisie, których wydanie niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 u.p.t.u. stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy.
Ponadto organy podatkowe stwierdzają, że unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) - dalej dyrektywa VAT, z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki. Analiza powołanych przepisów pozwala zdaniem organów podatkowych stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.
Odmienne stanowisko prezentują sądy administracyjne. Jak wyjaśnił m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 października 2009 r., I SA/Kr 909/09, analiza porównawcza art. 7 ust. 2 u.p.t.u. oraz odpowiednich przepisów dyrektywy VAT, prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Gdy tymczasem sięgając wprost do dyrektywy VAT, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika.
Jak wyjaśnił Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2009 r., IPPB5/423-634/09-4/JC, http://sip.mf.gov.pl, wydatki na drobny poczęstunek, m.in. herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki, podawane podczas spotkań w siedzibie spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w katalogu wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Czy faktury za zakup artykułów spożywczych z takim opisem należy księgować w koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów i jednocześnie podlegających odliczeniu VAT?
Czy być może istnieje możliwość innej klasyfikacji takiego wydatku?
Czy należy wystawić fakturę wewnętrzną w przypadku powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT?
Jak należy postąpić w przypadku spotkania zarządu spółki z pracownikami podczas spotkania wigilijnego oraz spotkania zarządu spółki z kontrahentami? Czy w tych wypadkach powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT oraz jednocześnie odliczenie podatku VAT?
Wydatki na zwyczajowo przyjęty drobny poczęstunek, m.in. słodycze i napoje, podawane podczas spotkań w siedzibie spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów.
W ocenie organów podatkowych nieodpłatne przekazanie takich artykułów spożywczych w ramach prowadzonych narad i spotkań co do zasady podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu. Odmienne stanowisko wynika z utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.
Jeśli więc w sytuacji opisanej w pytaniu podatnik zaryzykuje spór z organami podatkowymi i nie opodatkuje VAT przekazania słodyczy i napojów, może z dużą dozą prawdopodobieństwa liczyć na akceptację takiego sposobu postępowania przed sądem administracyjnym.
W ocenie organów podatkowych, zaprezentowanej m.in. przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2009 r., ITPP1/443-740/09/AT, http://sip.mf.gov.pl, o ile podatnik dokona obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu artykułów spożywczych celem ich zużycia w sposób, o którym mowa w pytaniu, a artykuły te nie spełniają przesłanek wynikających z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., to ich nieodpłatnie przekazanie w ramach prowadzonych narad i spotkań, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.t.u.
Organy podatkowe argumentują, że jeśli na podstawie art. 7 ust. 3 u.p.t.u. przekazanie towarów określonych w tym przepisie, których wydanie niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 u.p.t.u. stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy.
Ponadto organy podatkowe stwierdzają, że unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) - dalej dyrektywa VAT, z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki. Analiza powołanych przepisów pozwala zdaniem organów podatkowych stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.
Odmienne stanowisko prezentują sądy administracyjne. Jak wyjaśnił m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 października 2009 r., I SA/Kr 909/09, analiza porównawcza art. 7 ust. 2 u.p.t.u. oraz odpowiednich przepisów dyrektywy VAT, prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Gdy tymczasem sięgając wprost do dyrektywy VAT, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika.
Jak wyjaśnił Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2009 r., IPPB5/423-634/09-4/JC, http://sip.mf.gov.pl, wydatki na drobny poczęstunek, m.in. herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki, podawane podczas spotkań w siedzibie spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w katalogu wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.