Czy na dziecko, wobec którego orzeczono całkowitą niezdolność do samodzielnej egzystencji m.in. z powodu choroby narządu ruchu można odliczyć od podstawy opodatkowania 2280 zł bez rachunków - z tytułu opłacania przewodnika?
Powstał problem zastosowania ww. odliczenia na dziecko
Odliczanie wydatków na opłacanie przewodnika (przewodników) dla dziecka jest - zakładając, że dziecko to nie ukończyło 16 roku życia - według mnie niemożliwe.
Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., od dochodu odliczone mogą być, m.in., wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Jest to tzw. ulga rehabilitacyjna.
Wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wymienia art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. Do wydatków tych należą, m.in., wydatki na opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł (zob. art. 26 ust. 7a pkt 7 u.p.d.o.f.). Jak jednocześnie wynika z art. 26 ust. 7f pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f., ilekroć w przepisach art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. mowa jest o osobach zaliczonych do I grupy inwalidztwa, należy przez to rozumieć osoby, w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności. Jak jednocześnie stanowi art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f., wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7, 8 i 14 u.p.d.o.f. A zatem wydatki na, m.in., opłacenie przewodników wymienionych osób mogą być odliczane w ramach ulgi rehabilitacyjnej (w ramach limitu 2280 zł rocznie) bez konieczności posiadania dokumentów stwierdzających ich poniesienie (faktur, rachunków, itp.).
Należy jednak zauważyć, że w przypadku osób, które nie ukończyły 16 roku życia, wydawane są orzeczenia o niepełnosprawności tych osób (zob. § 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, Dz. U. Nr 139, poz. 1328), nie zaś o stopniu niepełnosprawności albo niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Wyłącza to, w mojej ocenie, korzystanie z odliczania na omawianej podstawie wydatków na opłacenie przewodników większości dzieci (wyjątek dotyczy dzieci, które ukończyły 16 rok życia, i posiadają orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do egzystencji albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności). W konsekwencji, odliczanie wydatków na opłacanie przewodnika (przewodników) dla dziecka jest - zakładając, że dziecko to nie ukończyło 16 roku życia - według mnie niemożliwe.
Tomasz Krywan
Wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wymienia art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. Do wydatków tych należą, m.in., wydatki na opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł (zob. art. 26 ust. 7a pkt 7 u.p.d.o.f.). Jak jednocześnie wynika z art. 26 ust. 7f pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f., ilekroć w przepisach art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. mowa jest o osobach zaliczonych do I grupy inwalidztwa, należy przez to rozumieć osoby, w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności. Jak jednocześnie stanowi art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f., wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7, 8 i 14 u.p.d.o.f. A zatem wydatki na, m.in., opłacenie przewodników wymienionych osób mogą być odliczane w ramach ulgi rehabilitacyjnej (w ramach limitu 2280 zł rocznie) bez konieczności posiadania dokumentów stwierdzających ich poniesienie (faktur, rachunków, itp.).
Należy jednak zauważyć, że w przypadku osób, które nie ukończyły 16 roku życia, wydawane są orzeczenia o niepełnosprawności tych osób (zob. § 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, Dz. U. Nr 139, poz. 1328), nie zaś o stopniu niepełnosprawności albo niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Wyłącza to, w mojej ocenie, korzystanie z odliczania na omawianej podstawie wydatków na opłacenie przewodników większości dzieci (wyjątek dotyczy dzieci, które ukończyły 16 rok życia, i posiadają orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do egzystencji albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności). W konsekwencji, odliczanie wydatków na opłacanie przewodnika (przewodników) dla dziecka jest - zakładając, że dziecko to nie ukończyło 16 roku życia - według mnie niemożliwe.
Tomasz Krywan