Minister finansów w wydanej interpretacji indywidualnej, odnosząc się do art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zaznaczył, że nie będzie podatnikiem VAT osoba, którą wiąże stosunek prawny podobny do stosunku pracy, w ten sposób, że nie ponosi ona żadnego ryzyka gospodarczego za wykonywane obowiązki.
Skoro osoba zatrudniona na podstawie kontraktu menadżerskiego może zostać pociągnięta do odpowiedzialności zarówno wobec kontrahentów, jak i osób trzecich, może ona również ponieść ekonomiczne ryzyko z tym związane. Tym samym podmiot podpisując umowę ubezpieczenia, jeśli ta będzie chronić ubezpieczonego w zakresie stosunków wynikających z zawartego kontraktu menedżerskiego, potwierdza pośrednio niezależny charakter swojej odpowiedzialności.
Stanowisko ministra finansów podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny, który wskazał, że jeśli zakres obowiązków i odpowiedzialności ujęty w kontrakcie menadżerskim wykracza poza „standardowe” obowiązki członka zarządu, co wymaga zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, a stosunek prawny łączący dany podmiot i spółkę przypomina stosunek cywilnoprawny, czynności wykonywane przez ten podmiot są wykonywane w ramach działalności gospodarczej i jest on podatnikiem podatku VAT.
Tym samym istnieje ryzyko wkroczenia w pewnego rodzaju podwójne opodatkowanie – VAT dla prowadzonej działalności gospodarczej i równocześnie PIT w ramach kontraktu menedżerskiego. Margines kreujący takie ryzyko może być trudny do uchwycenia. Na pewno osoby zawierające przytoczone umowy ubezpieczenia powinny przeanalizować swoją sytuację pod kątem nowego rozstrzygnięcia NSA.
Magdalena Chodorek, Impel Business Solutions
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
VAT. Komentarz 2016
|