Sprawa dotyczyła możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ubytków powstałych w procesie produkcji. Do fiskusa zwróciła się spółka produkująca i sprzedająca wiązki elektryczne oraz moduły elektromechaniczne. Spółka wskazała, że mimo podejmowanych działań nadzorczych i ścisłej kontroli procesu produkcyjnego, jego specyfika i poziom skomplikowania technologicznego powoduje, że z produkcją wiąże się ryzyko powstawania ubytków/strat, którego nie można całkowicie wyeliminować, pomimo działań minimalizujących to ryzyko. Powstałe w spółce ubytki wynikały m.in. z: awarii maszyn, mechanicznych uszkodzeń powstałych w trakcie przyjmowania i magazynowania materiałów, półproduktów oraz produktów; mechanicznych uszkodzeń w procesie produkcji, uszkodzeń spowodowanych błędami w systemie IT, upływu terminu możliwości użycia do produkcji materiałów lub półproduktów, wad – słabej jakość materiałów, błędów w zleceniach, zmian do zamówień wprowadzonych przez klientów po rozpoczęciu procesu produkcyjnego, rozruchu maszyn, produkcji próbnej. Dla celów ewidencyjnych, jak również w celu wyciągnięcia wniosków i podejmowania określonych działań zaradczych, spółka rejestruje każdy przypadek powstania ubytków wraz ze wskazaniem opisu ubytku, daty powstania. Każdy ubytek jest również wyceniany poprzez odniesienie do ilości i ceny materiałów, półproduktów lub produktów, których dotyczy i które nie nadają się w związku z wystąpieniem określonego czynnika ryzyka do dalszego wykorzystania gospodarczego oraz muszą zostać przez Spółkę zutylizowane.
Spółka zapytała fiskusa, czy wydatki na nabycie materiałów oraz w związku z produkcją półproduktów oraz produktów, które stały się ubytkami, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Sama spółka uważa, że tak.
Fiskus się zgodził. Organ wyjaśnił, że do uznania poniesionych strat (ubytków) powstałych w procesie produkcji za koszt uzyskania przychodów nie jest wystarczające samo stwierdzenie że ubytki powstały, lecz niezbędnym jest przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego co do przyczyny i okoliczności ich powstania, pozwalającego stwierdzić jednoznacznie, że ujawniona strata powstała, pomimo że podatnik dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia. Stwierdzone straty mogą bowiem zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jeżeli powstały niezależnie od woli podatnika, a więc są niezawinione.
A jak sama spółka wskazała w celu eliminowania powstawania ubytków w toku produkcji podjęła działania zmierzające do ich minimalizacji, tj. przegląd, naprawy i modernizację maszyn, wykrywanie materiałów wadliwych wykorzystywanych do produkcji, szkolenia pracowników, nadzór nad pracownikami, weryfikowanie na bieżąco błędów w zleceniach, staranne planowanie produkcji. Dlatego skoro spółka w toku procesu produkcyjnego poniosła straty (ubytki) w środkach obrotowych w wyniku zdarzeń losowych, pomimo że dochowała należytej staranności w celu zapobieżenia jej negatywnym skutkom (nie miała ona związku z nadużyciami, niegospodarnością lub zaniedbaniem spółki), to do kosztów podatkowych mogła zaliczyć wydatki poniesione na nabycie materiałów, które stały się ubytkami, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 listopada 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-298/15/SK
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość
|