Cenę obligacji nabytych za znak towarowy można zaliczyć do kosztów

W przypadku zbycia znaku towarowego kosztem uzyskania przychodu będzie cena emisyjna tej części obligacji, którą kontrahent obejmie w zamian za przeniesienie własności tego znaku towarowego w ramach datio in solutum.

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 maja 2015 roku.

Chodzi o sytuację, gdy nabycie obligacji zostanie rozliczone w ramach datio in solutum na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego. W ten sposób kontrahent w miejsce świadczenia pieniężnego przeniesie na rzecz spółki znak towarowy. Jego nabycie zostanie udokumentowane w umowie, w której znajduje się zapis, że zobowiązanie zostanie wykonane poprzez przeniesienie własności tego znaku towarowego oraz zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, podlegając amortyzacji podatkowej. W związku z tym pojawia się pytanie o to, czy wartość początkowa znaku towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej powinna zostać ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT w wysokości ceny emisyjnej obligacji, które zostaną nabyte w zamian za przeniesienie w ramach datio in solutum znaku towarowego.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że w przypadku odpłatnego zbycia znaku towarowego, dokonanego w ramach datio in solutum, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przeniesienia własności znaku towarowego, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Dyrektor przyjął jednak założenie, że spółka w związku z nabyciem znaku towarowego nie otrzyma faktury VAT. Swoje stanowisko uargumentował tym, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Jednak wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1i pkt 3 ustawy o CIT, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia jest równowartość wierzytelności uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług.

W razie zbycia wartości niematerialnych i prawnych, nabytych jako znak towarowy, do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć wydatki poniesione na jego nabycie, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 1i ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 maja 2015 r., sygn. IBPBI/2/4510-396/15/MS, LEX nr 261380