Brak w aktach pełnomocnictwa nie wpływa na skuteczność doręczenia decyzji

Uchybienie formalne w postaci braku załączenia pełnomocnictwa do akt sprawy nie może skutkować uchyleniem rozstrzygnięcia, gdy nie budzi wątpliwości okoliczność, jaki podmiot występuje w roli pełnomocnika strony w rozpoznawanej sprawie. Takie stanowisko przedstawił NSA w wyroku z 22 grudnia 2011 r.

W przedmiotowej sprawie podatnik zarzucił organowi podatkowemu naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie okoliczności, że do akt sprawy dotyczącej określenia podatnikowi wysokości zobowiązania podatkowego nie dołączono pełnomocnictwa do reprezentowania podatnika przez doradcę podatkowego, co miało skutkować brakiem wejścia rozstrzygnięcia dyrektora uks-u do obrotu prawnego ze względu na nieskuteczność jego doręczenia.

WSA wskazał, że złożenie pełnomocnictwa do akt sprawy ma jedynie na celu ujawnienie faktu udzielenia pełnomocnictwa, zakresu umocowania oraz ujawnienie osoby pełnomocnika. I jakkolwiek za uchybienie proceduralne można uznać brak zażądania od doradcy podatkowego, złożenia odpisu pełnomocnictwa do akt sprawy, to nie oznacza to, że doradca ten zgodnie z wolą podatnika, tym pełnomocnikiem nie był. Doradca podatkowy zgodnie z treścią pełnomocnictwa, podejmował bowiem w toku postępowania wszelkie czynności procesowe gwarantujące ochronę interesów podatnika, a po otrzymaniu decyzji udzielił, w oparciu o zakres swojego umocowania wynikającego z pełnomocnictwa udzielonego przez podatnika, pełnomocnictwa substytucyjnego, które było podstawą złożenia odwołania.

Podatnik zarzucił WSA dokonanie naruszenie przepisów postępowania poprzez uznanie za prawidłowe doręczenia decyzji osobie, która według podatnika, nie była pełnomocnikiem wobec niezłożenia pełnomocnictwa do akt danej sprawy. Sprawa trafiła do NSA, który jednak uznał stanowisko WSA za prawidłowe.

Zdaniem Sądu istotą art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej jest ocena, czy w konkretnej sprawie działa skutecznie ustanowiony pełnomocnik a nie materialna, techniczna czynność przedłożenia dokumentu. Zwrot, którym posłużył się ustawodawca ("dołącza") należy rozumieć jako obowiązek wykazania, że danej osobie zostało udzielone pełnomocnictwo, a także obowiązek jednoznacznego oświadczenia, że w konkretnej sprawie pełnomocnik zamierza skorzystać z tego pełnomocnictwa. Dopiero, gdy organ ma wątpliwości, co do faktu udzielenia pełnomocnictwa, wskazana jest literalna wykładnia tego wyrazu i zażądanie od osoby powołującej się na swój status pełnomocnika samego dokumentu pełnomocnictwa.

Dlatego też w niniejszej sprawie nie można twierdzić, iż doradca podatkowy, zgodnie z wolą podatnika, nie pełnił roli pełnomocnika. Stosunek pełnomocnictwa został bowiem nie tylko nawiązany, ale i sformalizowany poprzez podpisywanie dokumentów. Natomiast uchybienie formalne w postaci braku załączenia pełnomocnictwa do akt przedmiotowej sprawy nie mogło skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia gdyż okoliczność, jaki podmiot występuje w roli pełnomocnika strony w rozpoznawanej sprawie nie budziła wątpliwości.

Wyrok NSA z 22 grudnia 2011 r., II FSK 1372/10.