Zakupiłam samochód osobowy na firmę za 20.000 euro.
Czy mogę amortyzować go, jeśli w poprzedniej firmie był juz zamortyzowany?
Amortyzacja samochodu osobowego u poprzedniego właściciela nie stanowi przeszkody do rozpoczęcia amortyzacji u nowego właściciela - nie ma więc żadnych przeciwwskazań, aby odpisy amortyzacyjne u Zadającego pytanie były kosztem podatkowym.
Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., za środki trwałe podlegające amortyzacji uważa się: a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, b) maszyny, urządzenia i środki transportu, c) inne przedmioty, jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok oraz wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Własność lub współwłasność składnika majątkowego jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tego składnika. Amortyzacja samochodu osobowego może być dokonywana tylko metodą liniową, według stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podstawowa stawka amortyzacyjna dla samochodu osobowego wynosi 20%. Podatnik ma jednak możliwość zastosowania indywidualnej lub podwyższonej stawki amortyzacyjnej, o ile samochód spełnia przewidziane ustawą warunki. Naliczone odpisy amortyzacyjne podlegają ujęciu w kosztach w równych ratach co miesiąc lub równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Z tym, że odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro nie stanowią kosztów podatkowych. Analiza przepisu art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. wskazuje, że wykorzystywanie samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika oraz wprowadzenie pojazdu do ewidencji środków trwałych nie gwarantuje podatnikom prawa odpisania w ciężar kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, całej wartości początkowej takiego pojazdu. Ustawodawca wprowadził bowiem ograniczenie dotyczące samochodów osobowych o większej wartości, tj. takich, których wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 euro. W tym zakresie przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. W praktyce oznacza to, że podatnik nabywając samochód osobowy o wartości wyższej niż równowartość 20.000 euro, będzie mógł zaliczać do kosztów podatkowych tylko część odpisu amortyzacyjnego, tj. naliczonego od tej wartości pojazdu, która nie przekracza kwoty ustalonego limitu. Możliwe jest również całkowite wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu osobowego przez określony czas jego amortyzacji. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a u.p.d.o.f. wskazuje na trzy takie przypadki, z wystąpieniem których wiążą się te konsekwencje. Za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli: nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Sytuacje te jednak w przypadku Zadającego pytanie nie występują. Wyłączenie, o którym mowa, nie dotyczy jednak odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie w drodze spadku lub darowizny. Jeżeli podatnik wprowadzi do środków trwałych samochód osobowy nabyty nieodpłatnie w drodze spadku lub darowizny, odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej tego samochodu może zaliczać do kosztów podatkowych. Odpisy amortyzacyjne od wartości samochodu osobowego nie będą kosztem podatkowym, jeżeli podatnik odda samochód do nieodpłatnego używania. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) u.p.d.o.f., w takim przypadku za miesiące, w których pojazd będzie nieodpłatnie używany przez inne podmioty, podatnik nie będzie mógł dokonywanych odpisów amortyzacyjnych ujmować do kosztów podatkowych. Regulacja ta znajduje uzasadnienie zważywszy, że w okresie korzystania z samochodu przez osobę trzecią podatnik nie użytkuje tego składnika majątku na potrzeby własnej działalności, zaś nieodpłatny charakter umowy wskazuje, że składnik majątku trwałego nie służy osiąganiu przychodu.
Należy więc podkreślić, iż jeżeli samochód zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, będzie zdatny, kompletny, gotów do użytku w dniu przyjęcia do używania i będzie stanowił własność lub współwłasność podatnika to nie ma żadnych przeszkód do rozpoczęcia amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne będą stanowić koszt podatkowy przedsiębiorcy.
Czy mogę amortyzować go, jeśli w poprzedniej firmie był juz zamortyzowany?
Amortyzacja samochodu osobowego u poprzedniego właściciela nie stanowi przeszkody do rozpoczęcia amortyzacji u nowego właściciela - nie ma więc żadnych przeciwwskazań, aby odpisy amortyzacyjne u Zadającego pytanie były kosztem podatkowym.
Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., za środki trwałe podlegające amortyzacji uważa się: a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, b) maszyny, urządzenia i środki transportu, c) inne przedmioty, jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok oraz wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Własność lub współwłasność składnika majątkowego jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tego składnika. Amortyzacja samochodu osobowego może być dokonywana tylko metodą liniową, według stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podstawowa stawka amortyzacyjna dla samochodu osobowego wynosi 20%. Podatnik ma jednak możliwość zastosowania indywidualnej lub podwyższonej stawki amortyzacyjnej, o ile samochód spełnia przewidziane ustawą warunki. Naliczone odpisy amortyzacyjne podlegają ujęciu w kosztach w równych ratach co miesiąc lub równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Z tym, że odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro nie stanowią kosztów podatkowych. Analiza przepisu art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. wskazuje, że wykorzystywanie samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika oraz wprowadzenie pojazdu do ewidencji środków trwałych nie gwarantuje podatnikom prawa odpisania w ciężar kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, całej wartości początkowej takiego pojazdu. Ustawodawca wprowadził bowiem ograniczenie dotyczące samochodów osobowych o większej wartości, tj. takich, których wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 euro. W tym zakresie przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. W praktyce oznacza to, że podatnik nabywając samochód osobowy o wartości wyższej niż równowartość 20.000 euro, będzie mógł zaliczać do kosztów podatkowych tylko część odpisu amortyzacyjnego, tj. naliczonego od tej wartości pojazdu, która nie przekracza kwoty ustalonego limitu. Możliwe jest również całkowite wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu osobowego przez określony czas jego amortyzacji. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a u.p.d.o.f. wskazuje na trzy takie przypadki, z wystąpieniem których wiążą się te konsekwencje. Za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli: nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Sytuacje te jednak w przypadku Zadającego pytanie nie występują. Wyłączenie, o którym mowa, nie dotyczy jednak odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie w drodze spadku lub darowizny. Jeżeli podatnik wprowadzi do środków trwałych samochód osobowy nabyty nieodpłatnie w drodze spadku lub darowizny, odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej tego samochodu może zaliczać do kosztów podatkowych. Odpisy amortyzacyjne od wartości samochodu osobowego nie będą kosztem podatkowym, jeżeli podatnik odda samochód do nieodpłatnego używania. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) u.p.d.o.f., w takim przypadku za miesiące, w których pojazd będzie nieodpłatnie używany przez inne podmioty, podatnik nie będzie mógł dokonywanych odpisów amortyzacyjnych ujmować do kosztów podatkowych. Regulacja ta znajduje uzasadnienie zważywszy, że w okresie korzystania z samochodu przez osobę trzecią podatnik nie użytkuje tego składnika majątku na potrzeby własnej działalności, zaś nieodpłatny charakter umowy wskazuje, że składnik majątku trwałego nie służy osiąganiu przychodu.
Należy więc podkreślić, iż jeżeli samochód zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, będzie zdatny, kompletny, gotów do użytku w dniu przyjęcia do używania i będzie stanowił własność lub współwłasność podatnika to nie ma żadnych przeszkód do rozpoczęcia amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne będą stanowić koszt podatkowy przedsiębiorcy.