Konfederacja Lewiatan oraz Pracodawcy RP wnioski w tej sprawie skierowały do TK jeszcze w 2015 i 2016 r. Dotyczyły regulacji z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z nią za pracownika uznawana jest osoba wykonująca pracę na rzecz swojego pracodawcy w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z osobą trzecią. W konsekwencji pracodawcy nadany jest status płatnika składek z tytułu tej umowy cywilnoprawnej. W efekcie pracodawca musi pełnić rolę płatnika składek należnych od kwoty wynagrodzenia z tytułu umów, których nie jest stroną i o których zawarciu może nawet nie wiedzieć. - Odpowiedzialność pracodawców za należyte wykonanie funkcji płatnika składek przejawia się w sferze zarówno cywilnej odpowiedzialności względem pracowników, jak i odpowiedzialności względem ZUS - stwierdzili autorzy wniosków do TK.
Czytaj także: SN: Ustawa dla bogaczy, a należności musi płacić zadłużony>>
Przepis poprawny legislacyjnie
Zdaniem TK ta regulacja jest zgodna z konstytucyjną zasadą poprawnej legislacji. - Istotą tego przepisu jest ochrona praw pracowniczych i uniemożliwienie pracodawcom obchodzenia przepisów prawa przez przekazywanie pracowników innej firmie, która zawierałaby z nimi umowę zlecenia objętą zwolnieniem ze składki, albo umowę o dzieło nieobjętą obowiązkiem ubezpieczenia - w ramach których pracownik wykonywałby na rzecz pracodawcy takie same obowiązki, jakie były przedmiotem umowy o pracę - stwierdził Trybunał. I dodał, że przepis jest jasny i precyzyjny w stopniu umożliwiającym adresatom tego przepisu odtworzenie zakresu swojego zobowiązania. - Stała linia orzecznicza Sądu Najwyższego i sądów powszechnych pozwalała na rozstrzygnięcie pojawiających się na tle zaskarżonej regulacji wątpliwości interpretacyjnych przy użyciu powszechnie przyjętych metod wykładni - zaznaczył TK.