WSA: władztwo planistyczne gminy nie może polegać na zupełnej swobodzie i dowolności

Nieuwzględnienie prawa własności powoduje, że uprawnienie gminy do ustalenia przeznaczenia terenu i sposobu zagospodarowania, może zostać nadużyte, a ustalenia planu, które będą wynikiem tego nadużycia, mogą okazać się prawnie wadliwe - uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku.

Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy. Prokurator okręgowy wniósł skargę na tę uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej jednej z działek. Skarżący podniósł, że uchwała została wydana z rażącym naruszeniem prawa materialnego, które przejawiało się w przekroczeniu przez radę przysługującego jej władztwa planistycznego. Prokurator wskazał, że przekroczenie to polegało na nieuzasadnionym ograniczeniu uprawnień właścicielskich. Sprawą zajął się sąd administracyjny.

WSA podkreślił, że zgodnie z przepisami prawa ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, mające walor norm prawa miejscowego powszechnie obowiązujących na danym terenie, określają granice korzystania z nieruchomości i wraz z innymi przepisami kształtują wykonywanie prawa własności nieruchomości. Sąd uznał, że postanowienia zaskarżonego planu dotyczące działki, zgodnie z którymi określono jej przeznaczenie pod zieleń publiczną oraz pod tereny wyłączone z zabudowy - do zagospodarowania w formie zieleni, naruszają interes prawny właściciela tej nieruchomości.

Sąd wskazał, że ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu należy do zadań własnych gminy. Jednakże za wadliwe prawnie należy uznać ustalenia planu, które stanowią nadużycie przysługującego gminie władztwa planistycznego. Sąd podkreślił, że każde wyznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dodatkowych ograniczeń wykonywania prawa własności musi być adekwatnie, szczegółowo, profesjonalnie i wiarygodnie uzasadnione.

 Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz

WSA uznał, że rada miasta podejmując zaskarżoną uchwałę nadużyła przysługującego jej władztwa planistycznego. Nadużycie przejawiało się w przeznaczeniu znacznej części nieruchomości na zieleń urządzoną publiczną, a także wprowadzając na części działki przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową zakaz zabudowy, który w powiązaniu z ustaloną linią zabudowy powoduje, że w rzeczywistości cała przedmiotowa działka nie może być w żaden sposób zabudowana obiektem budowlanym. WSA podkreślił także, że rada nie wykazała w toku postępowania uzasadnienia dla ograniczenia prawa własności właścicieli działki.

Ustalenia sądu, jaki i zebrany w sprawie materiał dowodowy doprowadziły do wniosku, że rada podjęła zaskarżoną uchwałę - w części dotyczącej przedmiotowej działki - z przekroczeniem przysługującego jej władztwa planistycznego. Naruszenie przepisów skutkowało nieważnością zaskarżonej uchwały w odniesieniu do omawianej nieruchomości. Rada uchwaliła bowiem w miejscowym planie takie przeznaczenie części nieruchomości, które w chwili podejmowania zaskarżonej uchwały nie mogło być zaliczone do inwestycji celu publicznego, a jednocześnie uniemożliwiało właścicielowi jakiekolwiek inne jej wykorzystanie, zgodne z jego wolą. Ponadto organ samorządu terytorialnego nie wykazał konieczności tak istotnego ograniczenia przysługującego właścicielowi działki prawa własności.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził nieważność uchwały rady miasta w zaskarżonej części.

Wyrok WSA w Gdańsku, sygn. akt II SA/Gd 148/17 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie Serwis Budowlany Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów