Organy podatkowe masowo korzystają z instrumentów, jakie dają im art. 89 i art. 71a par. 9 ustawy z 19 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505, dalej jako: „u.p.e.a.”). Z tego pierwszego przepisu wynika, że – co do zasady - organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności pieniężnej przez przesłanie do dłużnika zobowiązanego zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego. Jednocześnie wzywa się dłużnika zajętej wierzytelności, aby należnej od niego kwoty do wysokości egzekwowanej należności (wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi) nie uiszczał zobowiązanemu bez zgody organu egzekucyjnego, lecz należną kwotę przekazał organowi egzekucyjnemu na pokrycie należności.

Jeśli więc podatnik zalega fiskusowi np. z zapłatą podatków VAT, PIT bądź CIT, to organ podatkowy, który wszczął wobec niego egzekucję, zajmuje mu nie tylko rachunki bankowe, ale także – posiadając informacje o kontrahentach zadłużonego – kieruje do nich pisma (tzw. zawiadomienia o zajęciu wierzytelności) i dzięki temu to od nich może ściągnąć swoje należności. - Rozporządzenie wierzytelnością po jej zajęciu nie jest możliwe. Skuteczność zawiadomień o zajęciu wierzytelności (…) następuje z datą ich odbioru przez dłużnika zajętej wierzytelności – przypomina Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z 21 kwietnia 2023 r. (III FSK 1975/21).

ZAŁÓŻ BEZPŁATNE KONTO - artykuł dla użytkowników Moje Prawo.pl
Pozostało: 85% treści Dziękujemy, że tu jesteś! Jeżeli chcesz przeczytać cały artykuł, załóż BEZPŁATNE KONTO
lub zaloguj się Zaloguj się!
Nie masz jeszcze konta na Moje Prawo.pl? Załóż konto