Jak przypomniano w komunikacie po wydaniu wyroku, Supermac’s i McDonald’s, odpowiednio – irlandzka i amerykańska sieć restauracji typu fast food, toczą spór dotyczący unijnego znaku towarowego Big Mac. Znak ten został zarejestrowany na rzecz McDonald’s w 1996 r. W 2017 r. sieć Supermac’s złożyła wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do tego znaku w odniesieniu do niektórych towarów i usług. Uznała bowiem, że wspomniany znak nie był rzeczywiście używany na terytorium Unii w odniesieniu do tych towarów i usług nieprzerwanie przez pięć lat. Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) częściowo uwzględnił ów wniosek. Potwierdził jednak obowiązywanie ochrony przyznanej sieci McDonald’s w odniesieniu do zakwestionowanego znaku m.in. dla żywności przygotowywanej z mięsa i wyrobów drobiowych oraz kanapek z mięsem i kanapek zawierających kurczaka, jak również dla usług dostarczanych do lub związanych z prowadzeniem restauracji i innych obiektów oferujących żywność i napoje gotowe do spożycia i zakupu w obiektach podjazdowych (typu drive-in) oraz przygotowywania posiłków na wynos.

Czytaj też: TSUE: Krajowe prawo nie może nakładać dodatkowych obowiązków na dostawcę usług

Brak dowodów na rzeczywiste używanie 

W wyroku TSUE stwierdził jednak częściową nieważność decyzji EUIPO i zmienił ją, przez co jeszcze bardziej ograniczył ochronę przyznaną sieci McDonald’s w odniesieniu do kwestionowanego znaku. Sąd uznał, że sieć McDonald’s nie wykazała, iż rzeczywiście używała zakwestionowanego znaku w odniesieniu dla towarów „kanapki zawierające kurczaka”, „żywność przygotowywana z wyrobów drobiowych” i usług „dostarczanych do lub związanych z prowadzeniem restauracji i innych obiektów oferujących żywność i napoje gotowe do spożycia i zakupu w obiektach podjazdowych; przygotowywania posiłków na wynos”. Dowody przedstawione przez sieć McDonald’s nie wykazały w żaden sposób znaczenia używania znaku towarowego dla tych towarów, a w szczególności w odniesieniu do wielkości sprzedaży, okresu, w którym używanie znaku miało miejsce, i częstotliwości jego używania. W związku z tym dowody uwzględnione przez EUIPO nie pozwoliły na stwierdzenie rzeczywistego używania zakwestionowanego znaku w odniesieniu do wspomnianych towarów. Ponadto dowody przedstawione przez sieć McDonald’s nie pozwoliły wykazać, że zakwestionowany znak towarowy był używany w odniesieniu do „usług dostarczanych do lub związanych z prowadzeniem restauracji i innych obiektów oferujących żywność i napoje gotowe do spożycia i zakupu w obiektach podjazdowych; przygotowywania posiłków na wynos”.

Sieć może odwołać się od wyroku w ciągu dwóch miesięcy i dziesięciu dni od momentu publikacji orzeczenia