PrzekładUMOWA
w sprawie obszaru pilotowego dla zastosowania mechanizmów z Kioto w zakresie projektów energetycznych w regionie Morza Bałtyckiego
Zważywszy, że rządy krajów regionu Morza Bałtyckiego - Królestwa Danii, Republiki Estonii, Republiki Finlandii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Islandii, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Królestwa Norwegii, Rzeczypospolitej Polskiej, Federacji Rosyjskiej i Królestwa Szwecji, zwanych dalej "Stronami", ratyfikowały Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i ratyfikowały lub są w trakcie ratyfikacji Protokołu z Kioto, przyjętego przez Konferencję Stron konwencji UNFCCC na jej trzeciej sesji;
Zważywszy, że ministrowie ds. energetyki krajów regionu Morza Bałtyckiego, zgodnie z założeniami przyjętymi przez nich na Konferencji helsińskiej w 1999 r., w listopadzie 2002 r. w Wilnie zdecydowali o utworzeniu obszaru pilotowego dla potrzeb międzynarodowej współpracy w zakresie zastosowania mechanizmów z Kioto, mając na celu nabywanie umiejętności i kompetencji w zakresie zastosowania mechanizmu wspólnych wdrożeń, promocję realizacji wysokiej jakości projektów w sektorze energetycznym zmniejszających emisję gazów cieplarnianych, opracowanie metod i procedur zgodnych z regułami i wytycznymi Protokołu z Kioto, współdziałanie przy pokonywaniu barier administracyjnych i finansowych oraz minimalizowaniu kosztów transakcji, w szczególności dotyczących projektów wspólnych wdrożeń na małą skalę, ułatwianie generowania, zapewnienie wydawania i transferu jednostek redukcji emisji oraz jednostek przyznanej ilości dotyczących lub powstałych w wyniku projektów wspólnych wdrożeń oraz wczesne wdrażanie projektów i oferowanie kredytów na redukcję emisji przed 2008 r. poprzez wykorzystanie właściwych środków;
Zważywszy, że ministrowie środowiska państw nordyckich oraz ministrowie ds. energetyki państw nordyckich w 2000 r. zgodzili się działać na rzecz stworzenia obszaru pilotowego oraz funduszu inwestycyjnego w powiązaniu z Nordycką Korporacją Finansowania Ekologicznego (NEFCO), w 2001 r. potwierdzili swoje poparcie, a w czerwcu 2002 r. ministrowie ds. energetyki państw nordyckich podjęli decyzję o utworzeniu Funduszu Obszaru Pilotowego;
Zważywszy, że artykuł 6 Protokołu z Kioto zezwala Stronie wymienionej w załączniku I, posiadającej zobowiązania zapisane w załączniku B do Protokołu z Kioto, na przekazywanie innej Stronie wymienionej w załączniku I lub nabywanie od niej jednostek redukcji emisji, powstałych w wyniku projektów mających na celu zmniejszenie antropogenicznych emisji ze źródeł lub zwiększenie antropogenicznej redukcji emisji przez pochłaniacze, w celu spełnienia swoich zobowiązań wynikających z artykułu 3 Protokołu;
Zważywszy, że artykuł 17 Protokołu z Kioto zezwala Stronie wymienionej w załączniku I, posiadającej zobowiązania zapisane w załączniku B do Protokołu z Kioto, na przekazywanie lub nabywanie jednostek przyznanej ilości w celu spełnienia swoich zobowiązań wynikających z artykułu 3;
Biorąc pod uwagę w szczególności postanowienia artykułu 3 ustępy 10 i 11 Protokołu z Kioto dotyczące przekazywania i nabywania jednostek redukcji emisji lub jednostek przyznanej ilości wynikających z zastosowania mechanizmu wspólnych wdrożeń i handlu emisjami;
Biorąc ponadto pod uwagę, że Strony Konwencji UNFCCC na Siódmej Konferencji Stron w Marakeszu uzgodniły zasady, funkcje, reguły oraz wytyczne dla mechanizmów z Kioto;
Biorąc ponadto pod uwagę znaczenie spełnienia zobowiązań wynikających z artykułów 5 i 7 Protokołu z Kioto;
Strony niniejszej umowy ustaliły, co następuje:
Sporządzono w Gothenburgu dnia 29 września 2003 r. w jednej oryginalnej wersji w języku angielskim.