Zasady i warunki budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalanie warunków, jakim te linie powinny odpowiadać.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ŁĄCZNOŚCI

z dnia 12 marca 1992 r.

w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalania warunków, jakim te linie powinny odpowiadać.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. Nr 86, poz. 504 oraz z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr 105, poz. 451) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Zarządzenie dotyczy następujących rodzajów linii telekomunikacyjnych:

1) drutowych napowietrznych,

2) kablowych nadziemnych metalowych i dielektrycznych,

3) kablowych podziemnych metalowych i dielektrycznych:

a) budowanych z kabli kanałowych wciąganych do kanalizacji kablowej,

b) budowanych z kabli ziemnych układanych wprost do ziemi,

4) kablowych podwodnych metalowych i dielektrycznych.

2. Zbliżenie lub skrzyżowanie należy rozumieć jako wzajemne usytuowanie linii telekomunikacyjnych względem obiektów budowlanych w odległości podstawowej, która nie wymaga zabezpieczeń specjalnych lub szczególnych.

3. Najmniejsze dopuszczalne odległości telekomunikacyjnej linii kablowej podziemnej od innych urządzeń i obiektów zostały określone w załączniku do zarządzenia.

4. Przez użyte w zarządzeniu określenia:

1) zabezpieczenie specjalne telekomunikacyjnej linii kablowej - należy rozumieć umieszczenie kabla w rurze ochronnej metalowej lub termoplastycznej,

2) zabezpieczenie szczególne telekomunikacyjnej linii kablowej - należy rozumieć oddzielenie kabla od rurociągu zaporą (ścianą) oddzielającą.

§ 2. Określone w zarządzeniu zasady i warunki budowy linii telekomunikacyjnych stosuje się przy ich projektowaniu, budowie, rozbudowie, modernizacji i przebudowie oraz remoncie.

§ 3. 1  

1. Linie telekomunikacyjne wzdłuż dróg publicznych należy budować w sposób zapewniający najmniejszą liczbę skrzyżowań i zbliżeń z innymi obiektami budowlanymi wymagającymi dodatkowych zabezpieczeń.

2. Projekt budowy linii telekomunikacyjnych powinien być zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

3. Przebieg terenowy linii telekomunikacyjnych powinien zapewniać dogodne warunki budowy, bezpieczną eksploatację oraz umożliwiać dostęp do linii w ciągu całego roku i w różnych warunkach klimatycznych.

4. Linie telekomunikacyjne wzdłuż autostrad i przecinające te autostrady należy budować jako podziemne z wykorzystaniem kanałów zbiorczych dla instalacji uzbrojenia inżynieryjnego.

§  4.

1. Linie telekomunikacyjne na terenie miejscowości powinny być usytuowane, w uzgodnieniu z zarządem drogi, między linią rozgraniczającą teren zabudowy a jezdnią ulicy lub jezdnią placu w pasie chodników i nie zadrzewionej zieleni, równolegle do osi ulicy lub linii zabudowy.

2. Projekt budowy linii telekomunikacyjnej powinien uwzględniać przepisy dotyczące rozmieszczania sieci przewodów podziemnego uzbrojenia terenu, a w szczególności najmniejszych dopuszczalnych odległości od zabudowy, między przewodami oraz głębokości przykrycia przewodów.

3. W miejscowościach o zwartej zabudowie linie telekomunikacyjne należy budować w kanalizacji kablowej lub tunelach zbiorczych.

4. W miejscowościach o luźnej zabudowie dopuszcza się zakładanie kabli nadziemnych, podziemnych oraz linii napowietrznych.

§  5.

1. Odległości linii telekomunikacyjnych wymienionych w § 1 od innych urządzeń i obiektów powinny być zgodne z obowiązującymi normami polskimi i branżowymi oraz z "Wytycznymi o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji prądu stałego".

2. Linie telekomunikacyjne kablowe dielektryczne powinny spełniać wymagania tych samych norm co linie kablowe metalowe, z wyjątkiem zbliżeń do linii energetycznych, gdzie nie stosuje się żadnych ograniczeń.

3. Dopuszcza się zmniejszenie odległości podstawowej do połowy wartości pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń specjalnych, a poniżej połowy tych wartości pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń szczególnych; odległość ta nie może jednak być mniejsza niż 25% odległości podstawowej.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy dróg publicznych i torów kolejowych.

§ 6. Linie telekomunikacyjne na skrzyżowaniach lub zbliżeniach z obiektami budowlanymi powinny być zabezpieczone przed:

1) szkodliwym oraz niebezpiecznym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji prądu stałego,

2) wyładowaniami atmosferycznymi,

3) korozją,

4) szkodliwymi wpływami chemicznymi oraz czynnikami mechanicznymi i klimatycznymi,

5) niebezpieczeństwem oddziaływania płynów i gazów palnych i wybuchowych.

§  7.

1. Dopuszcza się wykorzystanie linii elektroenergetycznych o napięciu do 1 kV do budowy linii telekomunikacyjnych zbudowanych przy użyciu kabli metalowych i dielektrycznych po spełnieniu następujących warunków:

1) uzyskaniu zgody właściciela linii elektroenergetycznej,

2) uwzględnieniu wymagań technicznych dotyczących linii telekomunikacyjnych,

3) zachowaniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy budowie, przebudowie i eksploatacji linii telekomunikacyjnej,

4) takim zawieszeniu kabla wzdłuż ulic i dróg, aby przy największym zwisie normalnym odległość pionowa od ziemi nie była niższa niż:

a) 3,5 m - dla linii biegnących wzdłuż ulic i dróg publicznych, w miejscach niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego sprzętu rolniczego,

b) 4 m - dla linii biegnących przez pola, przy zjazdach na pola uprawne oraz nad wjazdami do zabudowań gospodarczych,

c) 3 m - dla linii biegnących poza miastami i miejscowościami o zwartej zabudowie oraz w miejscach niedostępnych dla pojazdów i ciężkiego sprzętu rolniczego,

d) 5 m - przy skrzyżowaniach z ulicami, drogami i wjazdami do bram.

2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 4 mają zastosowanie również do linii telekomunikacyjnych drutowych napowietrznych.

§ 8. Linie telekomunikacyjne wzdłuż kanałów i dróg wodnych należy lokalizować w takiej odległości, aby linie te przy najwyższym stanie wód nie były podmywane.

§  9.

1. Skrzyżowanie linii telekomunikacyjnej drutowej napowietrznej z drogą wodną uregulowaną bądź przewidzianą do regulacji należy wykonać jednym przęsłem, a jeśli nie jest to możliwe - linię należy wykonać jako kablową.

2. Przy skrzyżowaniu wód obwałowanych słupy powinny być ustawione na zewnątrz wałów.

3. Skrzyżowania linii nie należy wykonywać na słupach narożnych.

4. Odległość pionowa przewodu telekomunikacyjnego przy największym zwisie normalnym powinna wynosić:

1) 4 m - od najwyższego znanego poziomu wody w miejscu skrzyżowania,

2) 7 m - od najwyższego żeglownego poziomu wody,

3) 6 m - od najwyższego spławnego poziomu wody,

4) 1 m - od obrysu statków, dla których dana droga jest dostępna przy najwyższym żeglownym poziomie wody.

§  10.

1. Skrzyżowanie kablowej linii telekomunikacyjnej z rzekami i kanałami żeglownymi i spławnymi o dowolnej szerokości oraz z niespławnymi o szerokości lustra wody większej niż 25 m przy średnim stanie wody należy wykonywać kablami z opancerzeniem wzmocnionym na całej szerokości rzeki lub kanału oraz na szerokości terenów zalewowych.

2. Kable na skrzyżowaniu należy układać rokadowo przez lustro wody oraz tereny zalewowe; odległość pomiędzy kablami rokadowymi nie powinna być mniejsza niż 50 m.

3. Skrzyżowanie powinno być wykonane poniżej mostu, ostrogi rzecznej lub zakrętu rzeki w odległości co najmniej 100 m od tych obiektów.

4. Minimalna głębokość ułożenia kabli w dnie koryta rzeki i terenu zalewowego lub kanału w zależności od rodzaju gruntu powinna być bezpieczna dla trwałości kabla z uwagi na erozję dna i uszkodzenia mechaniczne.

§  11.

1. Skrzyżowanie linii telekomunikacyjnej z rzekami i kanałami nieżeglownymi i niespławnymi o szerokości lustra wody mniejszej niż 25 m przy średnim stanie wody należy wykonywać kablem opancerzonym, wciąganym do rury ochronnej, a na terenach zalewowych lub bagnistych o szerokości powyżej 10 m z jednej strony rzeki kablem o opancerzeniu wzmocnionym.

2. Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym dla trwałości kabla.

§ 12. Budowa linii telekomunikacyjnych napowietrznych i nadziemnych w pobliżu lotnisk wymaga każdorazowo uzgodnienia z odpowiednim organem nadzoru lotniczego.

§ 13. W przypadkach nie objętych wymaganiami obowiązujących norm zasady budowy i warunki, jakim powinny odpowiadać linie telekomunikacyjne, należy ustalać każdorazowo z Biurem Studiów i Projektów Łączności w Warszawie.

§ 14. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK

NAJMNIEJSZE DOPUSZCZALNE ODLEGŁOŚCI TELEKOMUNIKACYJNEJ LINII KABLOWEJ PODZIEMNEJ OD INNYCH URZĄDZEŃ I OBIEKTÓW

Lp.	Wyszczególnienie	Najmniejsza dopuszczalna odległość w m
		skrzyżowania	zbliżenia
1	2	3	4
1	Linia kablowa telekomunikacyjna	dowolna	dowolna
2	Linia kablowa elektroenergetyczna bez osłony ochronnej	0,5	0,5
3	Linia elektroenergetyczna kablowa zasilaczy (kol.)	0,8	0,8
4	Linia kablowa elektroenergetyczna i linia kablowa telekomunikacyjna zabezpieczona rurami ochronnymi na długości skrzyżowania lub zbliżenia	dowolna	dowolna
5	Kanalizacja prowadząca wody opadowe lub ścieki	0,3	1,0
6	Podbudowa telekomunikacyjnej linii napowietrznej	-	2,0
7	Konstrukcja wsporcza linii elektroenergetycznej	-	PN-75/E-05100
8	Ściany budynku i ogrodzenia	-	0,5
9	Urządzenia ochrony budowli od wyładowań atmosferycznych	-	5,0
10	Drzewa wzdłuż drogi	-	2,0
11	Słupy oświetleniowe	-	0,8

1 § 3 zmieniony przez § 1 zarządzenia z dnia 19 czerwca 1995 r. (M.P.95.32.373) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 6 lipca 1995 r.

• Identyfikator: M.P.1992.13.95
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Zasady i warunki budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalanie warunków, jakim te linie powinny odpowiadać.
• Data aktu: 12/03/1992
• Data ogłoszenia: 16/05/1992
• Data wejścia w życie: 31/05/1992