Wytyczne dla ustalenia opłat z tytułu korzystania z terenów w miastach i osiedlach.

UCHWAŁA Nr 105

RADY MINISTRÓW

z dnia 22 marca 1962 r.

w sprawie wytycznych dla ustalenia opłat z tytułu korzystania z terenów w miastach i osiedlach.

Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1961 r. Nr 32, poz. 159 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94 i Nr 43, poz. 297) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Powołane w niniejszej uchwale artykuły bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1961 r. Nr 32, poz. 159 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94 i Nr 43, poz. 297).

§  2.

1. Wysokość opłaty rocznej za teren państwowy oddany jednostkom państwowym lub organizacjom społecznym w użytkowanie albo innym osobom prawnym lub fizycznym w użytkowanie wieczyste określa zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy cennik ustalony przez prezydium powiatowej rady narodowej (rady narodowej miasta stanowiącego powiat lub wyłączonego z województwa).

2. Opłaty roczne za korzystanie z terenu użytkowanego na gospodarstwa rolne, warzywnicze lub ogrodnicze powinny być pobierane w wysokości określonej szczególnymi przepisami dla czynszów dzierżawy takich terenów.

3. Korzystanie z terenów państwowych oddanych pod pracownicze ogrody działkowe jest wolne od opłat na podstawie art. 12 ustawy z dnia 9 marca 1949 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 18, poz. 117).

4. 1 Za tereny położone na obszarze gromad, oddawane w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 41 ustawy, pobiera się opłaty roczne według najniższych stawek (z tytułu położenia i z tytułu uzbrojenia) cennika ustalonego przez prezydium powiatowej rady narodowej dla miast (osiedli) położonych na obszarze tej rady narodowej, a za tereny sprzedawane osobom fizycznym pobiera się cenę odpowiadającą 40–99-krotności tak obliczonej opłaty rocznej. Należność ta może być rozłożona na raty ustalone dla spłaty należności za sprzedany budynek.

§  3.

1. Podstawą ustalenia cennika opłat są ramowe stawki wynikające z położenia terenu, określone w załączniku nr 1, oraz wynikające z uzbrojenia terenu - określone w załączniku nr 2 do niniejszej uchwały.

2. Przez położenie terenu rozumie się jego usytuowanie w stosunku do centrum miasta lub osiedla (strefa centralna, śródmiejska, pośrednia i peryferyjna). W miastach podzielonych na dzielnice dla określenia położenia terenu może być wzięte pod uwagę również jego usytuowanie w stosunku do ośrodka dzielnicowego (śródmieście usługowe dzielnicy).

3. Przez uzbrojenie terenu rozumie się jego wyposażenie w urządzenia komunalne, jak drogi, dojazdy, sieć kanalizacyjną, wodociągową, doprowadzającą elektryczność, sieć gazową i ciepłowniczą.

§ 4. Ustalenie wysokości opłaty rocznej w cenniku następuje przez dodanie stawek wynikających z położenia terenu w odpowiedniej strefie do stawek wynikających z jego uzbrojenia w poszczególne urządzenia komunalne.

§  5.

1. Cennik ustalony przez prezydium rady narodowej (§ 2 ust. 1) powinien określać:

1) strefy, na które miasto (osiedle) zostało podzielone, oraz granice poszczególnych stref,

2) wysokość opłaty rocznej za 1 m² terenu w poszczególnych strefach z uwzględnieniem sposobu zabudowy (działka pod zabudowę wyłącznie mieszkalną, teren pod zabudowę osiedlową) oraz istniejącego uzbrojenia w urządzenia komunalne (§ 3 ust. 3),

3) wysokość opłaty, o jaką wzrastać będzie opłata za 1 m² terenu w miarę wybudowania poszczególnych dalszych urządzeń komunalnych,

4) datę, od której cennik wchodzi w życie.

2. Uchwała prezydium rady narodowej ustalająca cennik podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa); wyciąg z uchwały w formie cennika podlega ponadto ogłoszeniu w sposób przyjęty w danym mieście (osiedlu).

§ 6. Wysokość opłaty rocznej za określony teren podlega podwyższeniu w czasie trwania użytkowania przez jednostkę państwową, organizację społeczną lub wieczystego użytkownika w miarę uzbrajania terenu w nowe urządzenia komunalne (§ 3 ust. 3); podwyższoną opłatę pobiera się od 1 stycznia roku następującego po wybudowaniu nowego urządzenia komunalnego.

§  7.

1. Jednostki państwowe, organizacje społeczne i spółdzielnie budownictwa mieszkaniowego, które pokryły przypadające na nie koszty budowy określonego urządzenia komunalnego, uiszczają opłaty roczne bez podwyższenia o stawki przypadające z tytułu wybudowania tego urządzenia komunalnego (§ 5 ust. 1 pkt 3).

2. Osoby prawne, nie będące jednostkami państwowymi lub organizacjami społecznymi (art. 3 ust. 2), które jako wieczyści użytkownicy terenu uczestniczyły w kosztach budowy określonego urządzenia komunalnego, zostaną zwolnione na określoną w stosunku do nakładów ilość lat od obowiązku ponoszenia opłat przypadających za te urządzenia.

3. Osobom fizycznym, które będąc użytkownikami wieczystymi terenu przyczyniły się do wybudowania określonego urządzenia komunalnego własnymi środkami finansowymi bądź własnym wkładem rzeczowym lub własną pracą w czynie społecznym, zalicza się te środki (wartość wkładu rzeczowego, pracy) na poczet opłat przypadających za to urządzenie.

4. Decyzje o zaliczeniu środków finansowych (wartości wkładu rzeczowego, pracy), o których mowa w ust. 3, wydaje właściwy do spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej organ prezydium rady narodowej miasta lub osiedla.

5. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się również w przypadku, gdy w czasie udziału w czynie społecznym osoby wymienione w tych przepisach nie były jeszcze wieczystymi użytkownikami terenu, lecz były już wprowadzone przez właściwy do spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej organ rady narodowej w posiadanie terenu, oddanego im następnie w użytkowanie wieczyste.

§  8.

1. Wysokość opłaty rocznej wymienionej w §§ 2-7 może ulec obniżce ze względu na interes społeczny w granicach określonych w ust. 2-4.

2. Obniżkę opłaty rocznej (ust. 1) może wprowadzić prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) w granicach:

1) do 75% tej opłaty - za tereny wykorzystywane na cele nie związane z działalnością gospodarczą przez jednostki państwowe działające jako jednostki lub zakłady budżetowe oraz przez organizacje społeczne w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy i przez inne organizacje ludu pracującego,

2) do 50% tej opłaty - za tereny wykorzystywane na cele związane z działalnością gospodarczą jednostek państwowych oraz organizacji wymienionych w pkt 1, dla spółdzielni mieszkaniowych i dla realizujących niskie budownictwo mieszkaniowe spółdzielni budowlano-mieszkaniowych oraz dla innych osób prawnych. Na terenie województw szczecińskiego, koszalińskiego, zielonogórskiego, wrocławskiego, opolskiego, olsztyńskiego (z wyjątkiem powiatów działdowskiego i nowomiejskiego), powiatów ełckiego, gołdapskiego i oleckiego województwa białostockiego, miasta Elbląga oraz powiatów elbląskiego, gdańskiego, kwidzyńskiego, lęborskiego, malborskiego, nowodworsko-gdańskiego i sztumskiego województwa gdańskiego, miasta Piły i powiatu trzcianeckiego województwa poznańskiego - prezydia wojewódzkich rad narodowych oraz Prezydium Rady Narodowej m. Wrocławia na terenie m. Wrocławia mogą wprowadzić obniżkę opłaty rocznej w granicach do 50% również na rzecz określonych kategorii osób fizycznych,

3) do 90% za tereny przeznaczone dla celów lotnictwa cywilnego.

3. Minister Gospodarki Komunalnej wyda obowiązujące wytyczne w sprawie wprowadzenia obniżki opłat, o której mowa w ust. 2 i 4. Minister Gospodarki Komunalnej może również na terenie całego kraju wprowadzić dla organizacji politycznych dalej idące obniżki opłat za użytkowanie terenów, jak też obniżki za korzystanie z budynków położonych na tych terenach.

4. Na terenie województw, powiatów i miast wyliczonych w ust. 2 prezydia wojewódzkich rad narodowych mogą wprowadzić obniżkę opłaty rocznej w stosunku do odpowiadających normatywom działek przydomowych przekazywanych w użytkowanie wieczyste równocześnie ze sprzedażą budynku ze starego budownictwa w granicach do 75% tej opłaty.

5. W stosunku do terenów państwowych, przeznaczonych zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego na cele sportowe, prezydia powiatowych (miejskich, dzielnicowych) rad narodowych mogą obniżyć stawki opłat za użytkowanie (użytkowanie wieczyste) tych terenów w granicach do 75%; w wyjątkowych przypadkach, gdy użytkownik (wieczysty użytkownik) nie ma możności pokrycia opłat w tej wysokości, prezydium może obniżyć te stawki w granicach do 90%.

§ 9. W granicach określonych przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) decyzje o obniżeniu opłaty poszczególnym osobom prawnym lub fizycznym wydaje organ gospodarki komunalnej i mieszkaniowej prezydium rady narodowej miasta lub osiedla.

§  10.

1. Prezydia rad narodowych w miastach liczących ponad 50 tysięcy mieszkańców mogą w odniesieniu do terenów strefy pośredniej i peryferyjnej, a prezydia rad narodowych miast wyłączonych z województw - w odniesieniu do wszystkich stref podwyższyć stawki z tabeli nr 1 w granicach do 20%, biorąc pod uwagę stopień zurbanizowania tych stref.

2. Na wniosek prezydium wojewódzkiej rady narodowej Minister Gospodarki Komunalnej może wyrazić zgodę na ustalenie stawek opłat za użytkowanie i użytkowanie wieczyste przewidzianych dla miast o większym zaludnieniu również dla miast i osiedli:

1) do których napływają znaczne ilości ludności w okresach turystyczno-wypoczynkowych lub

2) które są ściśle związane z graniczącymi z nimi miastami, tworząc wspólny organizm gospodarczy.

§ 10a. 2

1. Opłata za położone na terenie oddanym w użytkowanie wieczyste budynki i urządzenia, które nie podlegają sprzedaży użytkownikowi wieczystemu terenu (art. 12 ust. 3 ustawy), odpowiada 1,5% wartości budynku lub urządzenia w stosunku rocznym. Minister Gospodarki Komunalnej może ustalić obniżkę tej opłaty dla niektórych kategorii budynków i urządzeń.

2. Wartość budynków i urządzeń stanowiąca podstawę do ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego tych budynków ustala się na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 maja 1970 r. w sprawie sprzedaży przez Państwo budynków z równoczesnym oddawaniem działek w użytkowanie wieczyste (Dz. U. Nr 13, poz. 117). Wartość takich budynków odpowiada ich cenie sprzedaży, wartość urządzeń ustala się na podstawie ich wartości technicznej, pomniejszonej o stopień zużycia.

3. Wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste budynków i urządzeń ustala się w decyzji o oddaniu w użytkowanie wieczyste terenu zabudowanego budynkami i urządzeniami.

§  11.

1. W razie przewidzianej w art. 41 zmiany dotychczasowych praw do korzystania z terenu na prawo użytkowania wieczystego lub użytkowania, do opłat rocznych za to prawo mają zastosowanie następujące przepisy:

1) opłaty roczne należne w wyniku wspomnianej zmiany dotychczasowego prawa pobiera się od dnia 1 stycznia roku następującego po zmianie,

2) gdyby opłaty roczne były wyższe od opłat pobieranych za dotychczasowe prawo, pobiera się nadal dotychczasowe opłaty, których wysokość wzrasta jednak w miarę ulepszenia terenu wskutek wybudowania nowych urządzeń,

3) przepis pkt 2 co do pobierania opłat w dotychczasowej wysokości nie ma zastosowania w razie przedłużenia użytkowania wieczystego lub w razie zmiany na użytkowanie wieczyste prawa zabudowy ustanowionego przed wejściem w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o prawie zabudowy (Dz. U. Nr 50, poz. 280) oraz w razie gdy dotychczasowe prawo było ustanowione na czas nieokreślony,

4) jeżeli za korzystanie z podlegającego zmianie dotychczasowego prawa zostały uiszczone opłaty z góry za określoną ilość lat lub nastąpiło zaliczenie pewnej kwoty na te opłaty, obowiązek uiszczenia opłat za użytkowanie wieczyste lub użytkowanie powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, do którego uiszczono opłatę z góry lub do którego nastąpiło zaliczenie.

2. Osobom fizycznym i prawnym nie będącym jednostkami państwowymi lub organizacjami społecznymi (art. 3 ust. 2) oraz spółdzielniom budownictwa mieszkaniowego, które uzyskały uprawnienie do otrzymania własności czasowej gruntu na podstawie ostatecznych decyzji wydanych przed dniem 21 października 1961 r. i przed tym dniem rozpoczęły budowę na podstawie zatwierdzonej dokumentacji, mogą być obniżone opłaty z tytułu użytkowania wieczystego terenu do wysokości równej opłatom za własność czasową, obliczonym na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 21 października 1961 r.

3. W wyjątkowych przypadkach mogą być obniżone opłaty z tytułu użytkowania wieczystego do wysokości wymienionej w ust. 2 również osobom wymienionym w tym ustępie, które zostały wprowadzone w posiadanie terenu przed dniem 21 października 1961 r., mimo niewydania decyzji uprawniającej do otrzymania własności czasowej lub mimo że decyzja ta nie była jeszcze ostateczna, jeżeli osoby te rozpoczęły budowę przed tym dniem na podstawie zatwierdzonej dokumentacji.

4. Jeżeli w umowach o użytkowanie wieczyste terenów wymienionych w ust. 2 i 3 ustalono wyższe opłaty, umowy te mogą być w tej części zmienione, a opłaty obniżone do wysokości wymienionej w ust. 2.

5. Wnioski o obniżenie opłat w przypadkach wymienionych w ust. 2-4 mogą być składane do dnia 31 grudnia 1965 r.

6. Wnioski wymienione w ust. 5 rozpoznają właściwe do spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej organy prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej.

§ 12. Organizacje społeczne, które przed dniem wejścia w życie ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach otrzymały w użytkowanie tereny państwowe na cele nie związane z ich działalnością gospodarczą na podstawie aktów prawnych ustalających wyraźnie nieodpłatność użytkownika, nie uiszczają opłat przewidzianych w niniejszej uchwale.

§ 13. Przepisy niniejszej uchwały nie mają zastosowania do przypadków przekazania w użytkowanie lub użytkowanie wieczyste terenów cudzoziemcom dewizowym.

§ 14. Wykonanie uchwały porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Gospodarki Komunalnej oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

TABELA STAWEK Nr 1

Stawki opłaty z tytułu położenia terenu.

Miasta	Strefa
	centralna	śródmiejska	pośrednia	peryferyjna
	wysokość stawki rocznej za 1 m2 w złotych
do 5 tys. ludności	-	0,10-0,15	-	0,05-0,10
5-10 tys. ludności	-	0,15-0,25	0,10-0,15	0,10-0,15
10-20 tys. ludności	-	0,25-0,35	0,15-0,20	0,15-0,20
20-50 tys. ludności	0,30-0,50	0,30-0,45	0,20-0,25	0,20-0,25
50-100 tys. ludności	0,75-1,40	0,45-0,90	0,20-0,30	0,20-0,30
powyżej 100 tys. ludności	1,15-2,70	1,00-1,40	0,30-0,60	0,25-0,40

Do strefy śródmiejskiej miast podzielonych na dzielnice powinny być zaliczane ośrodki dzielnicowe w tych miastach.

ZAŁĄCZNIK Nr 2

TABELA STAWEK Nr 2

Stawki opłaty z tytułu uzbrojenia terenu.

Lp.	Rodzaje uzbrojenia	Miasta (osiedla)
		do 20 tys. ludności	20-100 tys. ludności	powyżej 100 tys. ludności
		wysokość stawki rocznej za 1 m2 w złotych
1	Drogi, dojazdy o nawierzchni utwardzonej	0,20-0,48	0,25-0,67	0,35-0,96
2	Prąd elektryczny	0,08-0,11	0,08-0,13	0,08-0,15
3	Wodociągi	0,09-0,12	0,10-0,13	0,12-0,14
4	Kanalizacja	0,35-0,56	0,42-0,63	0,49-0,70
5	Gaz	0,11-0,14	0,12-0,14	0,14-0,16
6	Centralne ogrzewanie (zdalaczynne)	0,27-0,37	0,30-0,40	0,36-0,45

Uwaga do pozycji 1 kolumny 2.

Drogi i dojazdy o nawierzchni utwardzonej są to pasy jezdni o nawierzchni betonowej, kostkowej, klinkierowej, brukowanej, bitumicznej, tłuczeniowej, żwirowej, szlakowej lub żużlowej (droga gruntowa wzmocniona żwirem, żużlem lub tłuczniem nie stanowi nawierzchni utwardzonej w rozumieniu uchwały).

1 § 2 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 86 z dnia 16 czerwca 1970 r. (M.P.70.20.166) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 18 lipca 1970 r.

2 § 10a dodany przez § 1 pkt 2 uchwały nr 86 z dnia 16 czerwca 1970 r. (M.P.70.20.166) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 18 lipca 1970 r.

• Identyfikator: M.P.1969.3.33 t.j.
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Wytyczne dla ustalenia opłat z tytułu korzystania z terenów w miastach i osiedlach.
• Data aktu: 22/03/1962
• Data ogłoszenia: 01/02/1969
• Data wejścia w życie: 12/06/1962