(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 6549)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 12 października 2018 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE 2 , w szczególności jej art. 6 ust. 10,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Krajowy program ograniczania zanieczyszczenia powietrza jest głównym narzędziem zarządzania na podstawie dyrektywy (UE) 2016/2284, wspierającym państwa członkowskie w planowaniu polityk i środków krajowych w celu realizacji krajowych zobowiązań w zakresie redukcji emisji określonych w tej dyrektywie na 2020 i 2030 r., zwiększając tym samym przewidywalność dla zainteresowanych stron, a jednocześnie wspierając przesuwanie inwestycji w kierunku czystych i wydajnych technologii. Przyczynia się on do osiągnięcia celów dotyczących jakości powietrza zgodnie z art. 1 ust. 2 tej dyrektywy, jak również do zapewnienia spójności z planami i programami określonymi w innych powiązanych obszarach polityki, w tym w polityce dotyczącej klimatu, energii, rolnictwa, przemysłu i transportu.
(2) Na podstawie art. 6 ust. 5 dyrektywy (UE) 2016/2284, przed zakończeniem prac nad projektami krajowych programów ograniczania zanieczyszczenia powietrza i wszelkich istotnych aktualizacji zasięga się opinii społeczeństwa (zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 ) i właściwych organów ponoszących odpowiedzialność w dziedzinie środowiska w odniesieniu do zanieczyszczenia powietrza, jakości powietrza i zarządzania powietrzem.
(3) Krajowe programy ograniczania zanieczyszczenia powietrza powinny również przyczyniać się do skutecznego wdrażania planów ochrony jakości powietrza ustanowionych na mocy art. 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE 4 . W związku z tym państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę potrzebę zmniejszenia emisji, w szczególności tlenków azotu i pyłu drobnego, w strefach i aglomeracjach dotkniętych nadmiernymi stężeniami zanieczyszczeń powietrza lub w strefach i aglomeracjach, które znacząco przyczyniają się do zanieczyszczenia powietrza w innych strefach i aglomeracjach, w tym w państwach sąsiednich.
(4) Jak wskazano w drugim sprawozdaniu na temat stanu unii energetycznej 5 opracowanym przez Komisję, państwa członkowskie powinny w miarę możliwości opracowywać krajowe plany w zakresie energii i klimatu równolegle z krajowymi programami ograniczania zanieczyszczenia powietrza w celu zapewnienia synergii i ograniczenia kosztów realizacji, ponieważ plany te opierają się w znacznym stopniu na podobnych środkach i działaniach.
(5) Aby zwiększyć spójność ze sprawozdawczością w zakresie polityk i środków w ramach unijnej polityki dotyczącej klimatu i energii, wspólny format krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza powinien zostać dostosowany - tam gdzie istnieją podobieństwa - do obowiązków sprawozdawczych wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 6 i rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 749/2014 7 .
(6) Aby osiągnąć zobowiązania w zakresie redukcji emisji amoniaku przewidziane w dyrektywie (UE) 2016/2284, należy określić dodatkowe krajowe polityki i środki. Dlatego też krajowe programy ograniczania zanieczyszczenia powietrza powinny również obejmować proporcjonalne środki mające zastosowanie w sektorze rolnym.
(7) Ustanowienie wspólnego formatu krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza powinno ułatwić badanie programów, które Komisja powinna przeprowadzić zgodnie z art. 10 ust. 1 akapit trzeci dyrektywy (UE) 2016/2284, oraz powinno poprawić porównywalność programów w poszczególnych państwach członkowskich.
(8) Państwa członkowskie mogą, oprócz treści obowiązkowych, zawrzeć w swoich krajowych programach ograniczania zanieczyszczenia powietrza dodatkowe istotne informacje na temat planowanych polityk i środków w zakresie wpływu najbardziej szkodliwych zanieczyszczeń na wrażliwe grupy ludności. Mogą one również, zgodnie z art. 1 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/2284, wprowadzać środki mające na celu dalszą redukcję emisji w celu osiągnięcia poziomów jakości powietrza zgodnych z wytycznymi w zakresie jakości powietrza opublikowanymi przez Światową Organizację Zdrowia oraz w celu osiągnięcia unijnych celów w dziedzinie różnorodności biologicznej i ekosystemów.
(9) Chociaż na podstawie art. 4 ust. 3 dyrektywy (UE) 2016/2284 emisje z międzynarodowej żeglugi morskiej lub emisje ze statków powietrznych poza cyklem lądowania i startu nie są uwzględniane do celów wypełnienia zobowiązań w zakresie redukcji emisji, państwa członkowskie mogą również przedstawić w swoich krajowych programach ograniczania zanieczyszczenia powietrza przewidywane polityki i środki mające na celu redukcję emisji z tych źródeł.
(10) Państwa członkowskie omówiły i skomentowały projekt wspólnego formatu na posiedzeniach grupy ekspertów ds. jakości powietrza, które odbyły się w dniach 4 kwietnia 2017 r., 28 listopada 2017 r. i 9 kwietnia 2018 r. 8
(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Jakości Powietrza powołanego w art. 29 dyrektywy 2008/50/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 11 października 2018 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Jean-Claude JUNCKER |
|
Przewodniczący |