Język postępowania: angielski(2023/C 321/59)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: YH (przedstawiciele: J. Lehnhardt, R. Hübner i A. Walter, adwokaci)
Strona pozwana: Europejski Bank Centralny
Rada
Skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji EBC z dnia 5 maja 2023 r. (ECB-SSM-2023-DE-12 QLF-2022-0054, QLF-2023- 0020, QLF-2023-0021), która sprzeciwia się nabyciu przez skarżącą znacznego pakietu akcji M.M. Warburg & Co (AG & Co.) Kommanditgesellschaft auf Aktien, M.M. Warburg & CO Hypothekenbank Aktiengesellschaft and Marcard, Stein & Co AG;
- obciążenie EBC kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżąca podnosi siedem zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasad procedury oceny znacznego pakietu akcji.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez EBC istotnych wymogów proceduralnych, a mianowicie: (i) prawa do bycia wysłuchanym z uwzględnieniem okoliczności faktycznych, co do których skarżący nie mógł się wypowiedzieć przed wydaniem decyzji, oraz (ii) obowiązku uzasadnienia decyzji odmownej [art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 31, 33 ust. 1 i 2) rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 1 oraz art. 22 ust. 1akapit pierwszy i art. 22 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 2 .
3. Zarzut trzeci dotyczący niezbadania istotnych okoliczności faktycznych i braku wydania decyzji na wystarczająco solidnej podstawie faktycznej.
4. Zarzut czwarty dotyczący błędnej wykładni i błędnego zastosowania przez EBC pojęcia "znacznego pakietu akcji" poprzez błędne obliczenie i przypisanie praw głosu i udziałów w kapitale oraz poprzez błędną ocena faktów z tym związanych.
5. Zarzut piąty dotyczący błędnej wykładni i błędnego zastosowania przez EBC kryteriów oceny określonych w art. 23 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE 3 oraz niemieckich przepisów transponujących zawartych w § 2c ust. 1 lit. b zdanie 1 Kreditwesengesetz (niemieckiej ustawy o bankach).
6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności praw strony skarżącej do życia rodzinnego i małżeństwa (art. 7, 9 i 33), zasady niedyskryminacji (art. 21), domniemania niewinności (art. 48) i prawa własności (art. 17).
7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.
1 Rozporządzenie UE nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (Dz.U. 2014, L 141, s. 1).
2 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. 2013 L 287, s. 63).
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. 2013, L 176, s. 338).
