Język postępowania: angielski(2023/C 112/24)
(Dz.U.UE C z dnia 27 marca 2023 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Delaude, C. Ehrbar, G. Gattinara, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Pollinis France
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- obciążenie skarżącej w pierwszej instancji kosztami poniesionymi w postępowaniach w sprawach T-371/20 i T-554/20 i w niniejszym postępowaniu.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Komisja Europejska podnosi dwa zarzuty.
1. Sąd błędnie zinterpretował pojęcie "spraw, w przypadku których decyzja nie została wydana przez instytucję", o którym mowa w art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001.
Sąd błędnie zastosował pojęcie "spraw, w przypadku których decyzja nie została wydana przez instytucję", ograniczając stosowanie art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001 do spraw przedłożonych do obrad w ramach instytucji lub niedawno przedłożone do obrad.
2. Sąd naruszył prawo przy badaniu, "[czy] ujawnienie takiego dokumentu poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez tę instytucję" w rozumieniu art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001. Zarzut drugi dzieli się na dwie części.
Po pierwsze, Sąd zastąpił swoją własną wykładnią wykładnię wynikającą z zaskarżonych decyzji i przyjął wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie.
Po drugie, Sąd błędnie wykluczył znaczenie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję i regulaminu wewnętrznego komitetów, mając zamiar dokonać oceny "[czy] ujawnienie takiego dokumentu poważnie naruszyłoby proces podejmowania decyzji przez tę instytucję".
Ponadto nie zastosował on odpowiednich kryteriów prawnych do oceny istotnych czynników i pominął ocenę istotnych czynników jako części zbioru zgodnych poszlak.
