Język postępowania: włoski(2018/C 152/66)
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: Mario Scaloni (Ankona, Włochy) i Ennio Figini (Chiaravalle, Włochy) (przedstawiciel: P. Putti, avvocato)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżący wnoszą do Sądu o stwierdzenie, że Unia lub Komisja Europejska, stosownie do wykładni, jaka zostanie nadana dyrektywie i rozporządzeniu, których dotyczy niniejsza skarga, zostają zobowiązane do zapłaty odszkodowania za całkowitą wartość nominalną akcji popisaną w treści skargi i wynikającą z załączonych dokumentów, a także kosztów niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący twierdzą, że po wejściu w życie dyrektywy 2014/59/UE Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 1 , a następnie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 2 , państwo włoskie nie uzyskało zgody na podjęcie działań na rzecz niektórych swoich banków, między innymi Banca Marche.
Na poparcie skargi skarżący podnoszą trzy zarzuty.