Język postępowania: polski(2014/C 315/69)
(Dz.U.UE C z dnia 15 września 2014 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)
Strony pozwane: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
W swojej skardze Rzeczpospolita Polska twierdzi, iż zaskarżone przepisy zawierają kompleksowe i nowe unormowanie, po raz pierwszy przewidziane w dyrektywie 2014/40/UE, które poprzez ustanowienie zakazu wprowadzania do obrotu wyrobów tytoniowych o charakterystycznym aromacie oraz środków towarzyszących temu zakazowi zmierza do całkowitego wyeliminowania z rynku wewnętrznego takich wyrobów, w tym papierosów mentolowych. Z uwagi na udział papierosów mentolowych w rynku wyrobów tytoniowych Unii Europejskiej, powyższy zakaz pociągnie za sobą najdotkliwsze skutki dla produkcji papierosów mentolowych.
Rzeczpospolita Polska podnosi przeciwko zaskarżonym przepisom następujące zarzuty:
Po pierwsze, zarzut naruszenia art. 114 TFUE. Zakaz wprowadzania do obrotu papierosów mentolowych został ustanowiony pomimo braku rozbieżności w ustawodawstwach krajowych, które mogłyby ograniczać przepływ towarów. Zakaz ten nie przyczynia się do poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego, lecz przeciwnie, powoduje powstawanie barier, które przed przyjęciem dyrektywy nie istniały.
Po drugie, zarzut naruszenia zasady proporcjonalności. Zakaz wprowadzania do obrotu papierosów mentolowych jest nieodpowiedni do zamierzonych celów dyrektywy. Ponadto, zakaz ten narusza wymóg, by podejmowane środki były konieczne do realizacji zamierzonych celów. Koszty wprowadzenia tego zakazu w życie znacznie przewyższają możliwe do osiągnięcia korzyści.
Po trzecie, zarzut naruszenia zasady pomocniczości. Zakaz wprowadzania do obrotu papierosów mentolowych narusza zasadę pomocniczości, ponieważ kwestia konsumpcji papierosów mentolowych zarówno pod względem wpływu na zdrowie publiczne, jak również pod względem ewentualnych kosztów społecznych i gospodarczych zakazu ich sprzedaży - ma charakter lokalny, ograniczony do wąskiej grupy państw członkowskich. Kwestia ta zatem powinna być rozwiązywana na poziomie narodowym, wyłącznie w tych państwach, w których konsumpcja i produkcja tych wyrobów jest wysoka.