Krajowa procedura portugalska dotycząca przyznania ograniczonych praw przewozowych(2013/C 70/07)
(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2013 r.)
Zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 847/2004 w sprawie negocjacji i wykonania umów dotyczących usług lotniczych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi Komisja Europejska publikuje następującą procedurę krajową dotyczącą rozdziału praw przewozowych między kwalifikujących się przewoźników lotniczych z Unii Europejskiej, w przypadkach gdy prawa te ograniczone są umowami lotniczymi z państwami trzecimi.
MINISTERSTWO GOSPODARKI I PRACY
Dekret z mocą ustawy nr 116/2012 z dnia 29 maja 2012 r.
Podróże lotnicze spełniają potrzeby i funkcje, których znaczenie w politycznym i geograficznym kontekście naszego kraju uzasadnia zobowiązanie państwa do opracowania środków instytucjonalnych umożliwiających podjęcie najwłaściwszych kroków w celu osiągnięcia odpowiedniej równowagi między licznymi interesami - zarówno publicznymi, jak i prywatnymi - związanymi z transportem lotniczym jako takim.
Jednakże kwestie zawiązane z transportem lotniczym, w szczególności w zakresie dostępu do rynku, w obszarze pozawspólnotowego transportu lotniczego podlegają nadal przepisom dekretu z mocą ustawy nr 66/92 z dnia 23 kwietnia 1992 r.
Wszystkie aspekty wyżej wymienionych przepisów krajowych uległy znaczącym zmianom, gdy Unia Europejska wprowadziła przepisy regulujące dostęp do wspólnotowego rynku transportu lotniczego w zakresie wewnątrzwspólnotowego transportu lotniczego poprzez opublikowanie trzech pakietów prawodawczych, z których ostatni nosi nazwę "trzeciego pakietu dotyczącego liberalizacji transportu lotniczego we Wspólnocie", oraz następujące po nim opublikowanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty.
Wspomniane rozporządzenie wspólnotowe nie tylko wprowadza zmiany w systemie, ale także konsoliduje w ramach jednego instrumentu prawnego poprzednie systemy przewidziane w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2407/92 w sprawie przyznawania licencji przewoźnikom lotniczym, rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2408/92 w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych oraz w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2409/92, każde z wymienionych rozporządzeń jest z dnia 23 lipca 1992 r.
Ponieważ do chwili obecnej nie wprowadzono żadnych zmian, pozawspólnotowy transport lotniczy nadal podlega przepisom krajowym przewidzianym w wyżej wymienionym dekrecie z mocą ustawy, niezależnie od zasad określonych, odpowiednio, w dwustronnych umowach o przewozach lotniczych oraz w innych powiązanych dwu- i wielostronnych instrumentach prawnych i administracyjnych zawartych między państwami w obszarze stosunków międzynarodowych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi oraz tych zawartych pomiędzy Unią Europejską, państwami członkowskimi i państwami trzecimi.
Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości w sprawach C-466/98, C-467/98, C-468/98, C-469/98, C-471/98, C-472/98, C-475/98 i C-476/98 wynika, że Wspólnota ma kompetencje w zakresie różnych aspektów, które muszą być uwzględnione w dwustronnych umowach o przewozach lotniczych zawieranych pomiędzy państwami członkowskimi a państwami trzecimi.
W tym zakresie zostało przyjęte rozporządzenie (WE) nr 847/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie negocjacji i wykonania umów dotyczących usług lotniczych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi.
Tym samym, w przypadkach kiedy przedmiot umowy objęty jest częściowo kompetencjami Wspólnoty, a częściowo kompetencjami państw członkowskich, konieczne jest zapewnienie ścisłej współpracy między państwami członkowskimi a instytucjami Wspólnoty zgodnie z wymogami wyżej wymienionego rozporządzenia.
Rozporządzenie stanowi również, że państwa członkowskie powinny ustanowić niedyskryminujące i przejrzyste procedury dotyczące podziału praw przewozowych między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi, zabezpieczając jednocześnie potrzebę zachowania ciągłości przewozów lotniczych przy stosowaniu takich procedur.
Dlatego oczywiste jest, że przepisy krajowe przewidziane w dekrecie z mocą ustawy nr 66/92 z dnia 23 kwietnia 1992 r. są zupełnie niedostosowane do nowych wymogów w zakresie podziału praw przewozowych w kontekście pozawspólnotowego transportu lotniczego, ponieważ dekret ten został wydany wcześniej niż nowsze przepisy określone przez Unię Europejską regulujące negocjowanie i wykonanie umów o przewozach lotniczych zawieranych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Niektóre przepisy dekretu są wręcz sprzeczne z prawem wspólnotowym, co oznacza, że niezbędna jest harmonizacja dekretu i dostosowanie go do całości obowiązujących wspólnotowych ram prawnych.
Głównym celem niniejszego dekretu z mocą ustawy jest więc ustanowienie krajowych ram prawnych, które będą uwzględniać nowe wspólnotowe ramy prawne w zakresie podziału praw przewozowych oraz wykorzystywać je w interesie krajowym w sposób zgodny z zasadami prawa wspólnotowego.
Ponieważ rynek pozawspólnotowego transportu lotniczego musi podlegać spójnym i niezależnym przepisom prawnym tworzącym jeden system prawny, celem niniejszego dekretu z mocą ustawy jest stworzenie systemu, który doprecyzuje i ustanowi warunki i procedury dotyczące podziału praw przewozowych w kontekście działalności związanej z regularnymi pozawspólnotowymi przewozami lotniczymi.
Niniejszy dekret stanowi, że wykonywanie regularnych pozawspólnotowych przewozów lotniczych wymaga posiadania zezwolenia eksploatacyjnego wydanego przez Krajowy Instytut Lotnictwa Cywilnego (INAC), I.P.
W odniesieniu do dostępu do rynku stosuje się zasadę niedyskryminującego traktowania, zgodnie z którą wszystkim wspólnotowym przewoźnikom lotniczym zezwala się na dostęp do tras lotniczych dostępnych w ramach umów o przewozy lotnicze zawartych przez Portugalię.
Tym samym, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. niniejszy dekret z mocą ustawy ustanawia niedyskryminującą i przejrzystą procedurę podziału praw przewozowych w sytuacjach, gdy umowa o przewozach lotniczych lub zmiany do takiej umowy przewidują ograniczenia ilościowe w korzystaniu z dostępnych praw przewozowych lub w liczbie przewoźników lotniczych kwalifikujących się do skorzystania z takich praw przewozowych.
Dekret stanowi również wyraźnie, że jeżeli jest to dozwolone na mocy danej umowy o przewozach lotniczych i zgodne z jej postanowieniami, przewoźnikom lotniczym zezwala się na zawieranie między sobą prywatnych umów handlowych, dotyczących na przykład łączenia przewozów lotniczych oraz zawieranie porozumień o dzieleniu oznaczeń linii, w celu wykonywania regularnych przewozów na trasach lotniczych na podstawie jednego zezwolenia eksploatacyjnego posiadanego wspólnie przez danych przewoźników, zgodnie z art. 15 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r.
Dekret ustanawia również system kar dotyczących procedury udzielania zezwoleń na regularne pozawspólnotowe przewozy lotnicze, z określeniem naruszeń zgodnie z zakresem wymaganym z uwagi na ochronę interesów.
Przeprowadzono konsultacje ze stowarzyszeniami reprezentującymi sektor oraz z organami rządowymi regionów autonomicznych.
Tym samym:
Zgodnie z art. 198 ust. 1 lit. a) konstytucji Portugalii rząd niniejszym zarządza, co następuje: