Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 października 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie van België - Belgia) - United Antwerp Maritime Agencies (UNAMAR) NV przeciwko Navigation Maritime Bulgare(Sprawa C-184/12) 1
(Konwencja rzymska o prawie właściwym dla zobowiązań umownych - Artykuł 3 i art. 7 ust. 2 - Swoboda wyboru prawa przez strony - Granice - Przepisy wymuszające swoje zastosowanie - Dyrektywa 86/653/EWG - Przedstawiciele handlowi działający na własny rachunek - Umowy sprzedaży lub kupna towarów - Rozwiązanie umowy przedstawicielstwa handlowego przez zleceniodawcę - Dokonujące transpozycji przepisy krajowe przewidujące ochronę wykraczającą poza wymogi minimalne dyrektywy i przewidujące również ochronę przedstawicieli handlowych w ramach umów świadczenia usług)
(2013/C 367/19)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 14 grudnia 2013 r.)
Sąd odsyłający
Hof van Cassatie van België
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: United Antwerp Maritime Agencies (UNAMAR) NV
Strona pozwana: Navigation Maritime Bulgare
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hof van Cassatie van België - Wykładnia art. 3 i art. 7 ust. 2 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. 1980, L 266, s. 1) i dyrektywy Rady 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek (Dz.U. L 382, s. 17) - Swoboda wyboru prawa przez strony - Granice - Umowa przedstawicielstwa handlowego - Klauzula określająca prawo państwa zleceniodawcy jako prawo podlegające zastosowaniu - Sprawa zawisła przed sądem miejsca siedziby przedstawiciela handlowego
Sentencja
Artykuł 3 i art. 7 ust. 2 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r., należy interpretować w ten sposób, że prawo państwa członkowskiego Unii Europejskiej spełniające wymogi minimalnej ochrony przewidzianej przez dyrektywę Rady 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych, wybrane przez strony dla umowy przedstawicielstwa handlowego, może zostać wyłączone przez rozpatrujący sprawę sąd innego państwa członkowskiego na rzecz lex fori ze względu na bezwzględnie obowiązujący charakter przepisów regulujących sytuację przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek w porządku prawnym tego drugiego państwa członkowskiego jedynie wtedy, gdy sąd, przed którym zawisła sprawa, ustali w sposób szczegółowy, że w ramach owej transpozycji ustawodawca państwa siedziby sądu uznał za sprawę zasadniczą w rozpatrywanym porządku prawnym, by przyznać przedstawicielowi handlowemu ochronę wykraczającą poza ochronę przewidzianą w dyrektywie, biorąc w tym względzie pod uwagę charakter i cel tego rodzaju bezwzględnie obowiązujących przepisów.
