POMOC PAŃSTWA - ZJEDNOCZONE KRÓLESTWOPomoc państwa (SA.34775) (2013/C) (ex 2012/NN) - Opłaty za wydobycie kruszywa
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2013/C 348/05)
(Dz.U.UE C z dnia 28 listopada 2013 r.)
Pismem z dnia 31 lipca 2013 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Zjednoczone Królestwo o swojej decyzji o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego opłaty za wydobycie kruszywa wprowadzonej w Finance Act 2001, część 2, sekcje 16-49.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
Directorate for State Aid
State Aid Greffe
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Faks: (0032) 2-296.12.42
Otrzymane uwagi zostaną przekazane Zjednoczonemu Królestwu. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
1. PROCEDURA
Pismem z dnia 20 grudnia 2001 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przekazało Komisji program pomocy zatytułowany "Stopniowe wprowadzanie opłaty za wydobycie kruszywa w Irlandii Północnej". W swoim zgłoszeniu władze Zjednoczonego Królestwa poinformowały Komisję, że zamierzają wprowadzić opłatę za wydobycie kruszywa ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2002 r. Opłata ta miała być wprowadzona w Finance Act z 2001 r., część 2.
W 2001 r. do Komisji wpłynęły skargi (w tym od British Aggregates Association), w szczególności dotyczące tego, jakoby wykluczenie niektórych materiałów z zakresu opłat za wydobycie kruszywa i zwolnienia w stosunku do nich stanowiły pomoc państwa na rzecz pewnych przedsiębiorstw.
Po przedstawieniu dodatkowych informacji w dniu 21 lutego 2002 r., Komisja przyjęła w dniu 24 kwietnia 2002 r. decyzję o niewnoszeniu zastrzeżeń w odniesieniu do opłaty za wydobycie kruszywa 1 . Stwierdzono tam, że poszczególne zwolnienia ustanowione na mocy Finance Act z 2011 r. były uzasadnione logiką podatku oraz że Finance Act z 2001 r. nie wiązał się z przyznaniem jakiejkolwiek pomocy państwa. Komisja uznała ponadto, że stopniowe wprowadzenie opłaty za wydobycie kruszywa w Irlandii Północnej stanowiło pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym.
W dniu 7 marca 2012 r. Sąd uchylił decyzję Komisji, o której mowa powyżej. Uznał on, że Komisji nie udało się wykazać, że zróżnicowanie podatkowe związane ze zwolnieniem jest uzasadnione na podstawie zasady normalnego opodatkowania leżącego u podstaw opłaty za wydobycie kruszywa czy też celu opłaty za wydobycie kruszywa w zakresie ochrony środowiska.
Po unieważnieniu decyzji Komisji, Komisja musi teraz dokonać ponownej oceny, czy wyłączenia, wykluczenia i ulgi podatkowe przewidziane w Finance Act z 2001 r. stanowią pomoc państwa. Kwestię zgodności stopniowego wprowadzenia opłaty za wydobycie kruszywa w Irlandii Północnej bada się w innym trybie (SA.18859 (2011/C) - Zjednoczone Królestwo - Zwolnienie z opłaty za wydobycie kruszywa w Irlandii Północnej).
2. OPIS ŚRODKA, W ODNIESIENIU DO KTÓREGO KOMISJA WSZCZYNA POSTĘPOWANIE
Kruszywa wykorzystuje się w sektorze budowlanym. Ogólnie można je opisać jako odpowiedniki granulatu lub pyłu, które ze względu na swoje właściwości obojętne fizycznie i chemicznie nadają się w swojej postaci lub z dodatkiem cementu, wapna lub substancji bitumicznych do użytku w budownictwie jako beton, kamień drogowy, asfalt lub warstwa drenażowa lub do wykorzystania jako podsadzka. Kruszywa mogą być naturalne (skała, piasek i żwir), sztuczne lub z recyklingu.
Zjednoczone Królestwo wprowadziło opłatę za wydobycie kruszywa z mocą od dnia 1 kwietnia 2002 r. dla celów związanych z ochroną środowiska, przede wszystkim aby maksymalnie zwiększyć wykorzystanie kruszywa z recyklingu i innych alternatyw w stosunku do świeżo wydobywanych kruszyw i aby promować racjonalne wydobywanie i wykorzystywanie kruszywa, tak aby zmniejszyć wpływ na środowisko (negatywny wpływ na różnorodność biologiczną i walory estetyczne); jest ona stosowana do skał, piasku lub żwiru z pierwszego wydobycia oraz do produktów przetworzonych. Dotyczy ona kruszywa wydobywanego w Zjednoczonym Królestwie i kruszywa przywożonego do pierwszego użycia lub sprzedaży w Zjednoczonym Królestwie. Nie ma ona zastosowania do kruszywa eksportowanego. Ponadto opłata za wydobycie kruszywa nie ma zastosowania do pewnych skał, piasku i żwiru, gdy są one uzyskany na drodze pewnych konkretnych procesów, jeżeli mają one określone właściwości geologiczne lub gdy zostały już obłożone podatkiem.
3. OCENA ŚRODKA
3.1. Istnienie pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE
Komisja zbadała, czy opłata za wydobycie kruszywa, a zwłaszcza związane z nią zwolnienia, wykluczenia i ulgi podatkowe stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Na mocy tego artykułu środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, jeżeli spełnia cztery warunki. Po pierwsze, jeśli przynosi korzyść gospodarczą beneficjentom. Po drugie, jeśli faworyzuje pewne przedsiębiorstwa lub pewien rodzaj działalności gospodarczej (selektywność). Po trzecie, jeśli jest przyznany przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych. Oraz po czwarte, jeśli może mieć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi i zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym.
O ile nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że środek jest finansowany z zasobów państwowych i może wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi oraz zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym, to kwestia, czy dany środek przynosi selektywną korzyść beneficjentom, wymaga szczegółowego zbadania. Będzie to zależeć od tego, czy zwolnienia, wykluczenia i ulgi podatkowe są uzasadnione charakterem i logiką opłaty za wydobycie kruszywa.
Na podstawie informacji przedstawionych przez Zjednoczone Królestwo w latach 2001-2002, informacji przekazanych przez skarżącego, w tym informacji uzyskanych w toku postępowania przed Trybunałem, a także w oparciu o ustalenia Sądu oraz dodatkowe wyjaśnienia przekazane przez Zjednoczone Królestwo po stwierdzeniu nieważności decyzji, Komisja doszła do wniosku, iż zasada normalnego opodatkowania polega na opodatkowaniu skały, żwiru i piasku, które są wydobywane w celu użycia ich jako kruszywo i które są wykorzystywane do celów handlowych w Zjednoczonym Królestwie po dniu 1 kwietnia 2002 r. Opłata za wydobycie kruszywa jest zaprojektowana w ten sposób, aby jego cena lepiej odzwierciedlała wpływ na środowisko i aby w ten sposób doprowadzić do wydajniejszego wydobywania i wykorzystywania kruszywa. Jej celem jest również odejście od popytu na kruszywo wydobywane do wykorzystania jako kruszywo na korzyść kruszyw alternatywnych, takich jak kruszywo z recyklingu i kruszywo będące produktem ubocznym lub odpadem z niektórych procesów ekstrakcji lub procesów przemysłowych.
Na tej podstawie Komisja doszła do wniosku, że zwolnienia, wykluczenia i ulgi podatkowe ustanowione w sekcjach 17 ust. 2 lit. b)-d), ust. 3 lit. b)-d) i da), ust. 4 lit. d) i e), ust. 4 lit. a) (w zakresie w jakim materiały wyłączone składają się w całości z węgla, węgla brunatnego, łupka ilastego, łupka, którego używa się do innych celów niż jako kruszywo), ust. 4 lit. c) (w przypadku, gdy składa się w całości z odpadów), ust. 4 lit. f) (z wyjątkiem gliny), sekcji 18 ust. 2 lit. a), ust. 2 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się ona do materiałów, które nie są stosowane jako kruszec), ust. 2 lit. c), 30 ust. 1 lit. a), 30 ust. 1 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się do procesów wyłączonych w rozumieniu sekcji 18 ust. 2 lit. a) i c)), sekcji 30 ust. 1 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się do procesu wyłączonego w rozumieniu sekcji 18 ust. 2 lit. b), w której mowa o materiałach, które nie są stosowane jako kruszec) oraz ust. 1 lit. c) Finance Act z 2001 r., zmienionego przez Finance Act z 2002 r. i Finance Act z 2007 r. są zgodne z zasadami opodatkowania i logiką opłaty za wydobycie kruszywa. W związku z powyższym, nie zapewniają one selektywnej korzyści dla producentów przedmiotowych zwolnionych materiałów i nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Na podstawie informacji, które Komisja do tej pory otrzymała, nie jest ona w stanie stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, że zwolnienia, wykluczenia i ulgi podatkowe przewidziane w sekcji 17 ust. 3 lit. e), f) ppkt (i) oraz (ii), ust. 4 lit. a) (w zakresie w jakim materiały wyłączone składają się w całości z węgla, węgla brunatnego, łupka ilastego, łupka, którego używa się do innych celów niż jako kruszywo lub składają się głównie z węgla, węgla brunatnego, łupka ilastego i łupka), ust. 4 lit. c) ppkt (i) oraz (ii) (w przypadku, gdy składa się głównie z odpadów), ust. 4 lit. f) (o ile dotyczy gliny) i sekcji 18 ust. 2 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się ona do materiałów, które nie są stosowane jako kruszec) oraz sekcji 30 ust. 1 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się do procesów wyłączonych w rozumieniu art. 18 ust. 2 lit. a) i c)) Finance Act z 2001 r., zmienionego przez Finance Act 2002 r. i Finance Act 2007 są zgodne z zasadami opodatkowania i logiką opłaty za wydobycie kruszywa. W związku z tym na obecnym etapie Komisja nie może wykluczyć, że wspomniane wyłączenia, zwolnienia i ulgi podatkowe przynoszą selektywne korzyści producentom przedmiotowych zwolnionych kruszyw, polegające na zwalnianiu ich z opłaty, którą normalnie musieliby uiścić.
3.2. Zgodność środka pomocy z prawem
Mimo że Zjednoczone Królestwo zgłosiło opłatę za wydobycie kruszywa przed wprowadzeniem jej w życie, beneficjenci pomocy nie mogą mieć uzasadnionych oczekiwań co do zgodności z prawem środka pomocy, gdyż decyzję Komisji zaskarżono w odpowiednim terminie przed Sądem 2 . Ze względu na unieważnienie decyzji Komisji przez Sąd, począwszy od dnia jej przyjęcia musi ona być uznana za nieważną w odniesieniu do wszystkich podmiotów. Ze względu na fakt, że anulowanie decyzji Komisji kładzie kres - z mocą wsteczną - stosowaniu domniemania zgodności z prawem, wdrażanie omawianej pomocy należy uznać za niezgodne z prawem 3 . Komisja odnotowuje ponadto, że tak czy inaczej opłata za wydobycie kruszywa weszła w życie (dnia 1 kwietnia 2002 r.) przed przyjęciem przez Komisję decyzji o niewnoszeniu zastrzeżeń z dnia 24 kwietnia 2002 r.
3.3. Zgodność z zasadami wspólnego rynku
Biorąc pod uwagę środowiskowy aspekt opłaty za wydobycie kruszywa, Komisja zbadała jej zgodność ze wspólnym rynkiem zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE oraz w świetle wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska.
Ze względu na to, że zwolnienia, wykluczenia i ulgi podatkowe stanowią zwolnienia z podatku na ochronę środowiska, można je ewentualnie analizować w świetle pkt 47-48 wytycznych w sprawie pomocy na ochronę środowiska z 2001 r. dotyczących pomocy przyznanej w okresie od dnia 1 kwietnia 2002 r. do 31 marca 2008 r. oraz pkt 158-159 wytycznych w sprawie pomocy na ochronę środowiska z 2008 r. dotyczących pomocy przyznanej od dnia 1 kwietnia 2008 r. Jako że Komisja nie posiada jednak informacji, które są niezbędne do oceny zgodności tych zwolnień ze wspomnianymi przepisami, oraz ze względu na fakt, że nie przedstawiono żadnych dalszych elementów na uzasadnienie wyłączeń, na obecnym etapie Komisja ma wątpliwości co do ich zgodności z rynkiem wewnętrznym. Zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 Komisja podjęła zatem decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w odniesieniu do sekcji 17 ust. 3 lit. e) i f) ppkt (i) oraz (ii), sekcji 17 ust. 4 lit. a) (w zakresie w jakim materiały wyłączone składają się w całości z węgla, węgla brunatnego, łupka ilastego, łupka, którego używa się do innych celów niż jako kruszywo lub składają się głównie z węgla, węgla brunatnego, łupka ilastego i łupka), sekcji 17 ust. 4 lit. c) ppkt. (i) oraz (ii) (w przypadku, gdy składają się głównie z odpadów), sekcji 17 ust. 4 lit. f) (o ile dotyczy gliny), i sekcji 18 ust. 2 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się ona do materiałów, które nie są stosowane jako kruszec) oraz art. 30 ust. 1 lit. b) (w zakresie, w jakim odnosi się do procesów wyłączonych w rozumieniu art. 18 ust. 2 lit. a) i c)), sekcji 30 ust. 1 lit. b) Finance Act z 2001 r., zmienionego przez Finance Act 2002 r. i Finance Act 2007, wzywa zatem Zjednoczone Królestwo do zgłoszenia uwag i dodatkowych informacji.
Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka pomoc przyznana niezgodnie z prawem może podlegać odzyskaniu od beneficjenta.
PISMO
grafika
