Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 30 maja 2013 r. w sprawie T-454/10, Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon) przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 12 sierpnia 2013 r. przez Komisję Europejską(Sprawa C-457/13 P)
(2013/C 344/73)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Marcoulli, K. Skelly, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon), Associazione Italiana Industrie Prodotti Alimentari (AIIPA), Confederazione Cooperative Italiane.
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
W razie utrzymania w mocy wyroku Sądu przez Trybunał, Komisja wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
Komisja wnosi, aby Trybunał uchylił zaskarżony wyrok Sądu, wydał ostateczne orzeczenie w sprawie, stwierdzając, że skargi w sprawach T-454/10 I T-482/11 są niedopuszczalne lub bezzasadne i obciążył skarżących w pierwszej instancji kosztami postępowania w pierwszej instancji i kosztami niniejszego odwołania.
Odwołanie dotyczy spraw wszczętych przez skarżące w przedmiocie stwierdzenia nieważności (i) art. 52 ust. 2a i załącznika VIII do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1580/2007 oraz (ii) stwierdzenia nieważności art. 50 ust. 3 i art. 60 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 543/2011.
Skarżącymi w pierwszej instancji byli przetwórcy owoców i warzyw, którzy podnieśli, że w wyżej wymienione przepisy pośrednio umożliwiają Unii finansowanie niektórych działań przetwórczych prowadzonych przez organizacje producentów.
Sąd uznał skargi za dopuszczalne. Stwierdził, że przyznanie pomocy organizacjom producentów, których produkty były albo przetworzone przez sama organizację, albo przez osobę trzecią na rzecz organizacji, stanowiło udzielenie pomocy dla działalności przetwórczej niewchodzącej w zakres stosowania rozporządzenia o jednolitej WOR 3 . Ponadto Sąd stwierdził, że Komisja nie była uprawniona do udzielenia pomocy dyskryminującej przetwórców niebędących członkami organizacji producentów na korzyść organizacji producentów, jeżeli prowadzą oni działalność przetwórczą.
Komisja podnosi, że przy dochodzeniu do takich wniosków Sąd popełnił trzy błędy.
Po pierwsze, Komisja wskazuje, że Sąd niesłusznie uznał skargę za dopuszczalną. Komisja twierdzi, że przedmiotowe środki stanowią środki regulacyjne o charakterze ogólnym, które wymagają środków wykonawczych ze strony państw członkowskich, aby wywołać skutki prawne. Ponadto Komisja podnosi, iż Sąd niesłusznie uznał, że przedmiotów środki bezpośrednio dotyczą skarżących. Twierdząc tak, Sąd uznał, że sytuacja skarżących była taka sama jak sytuacja konkurentów beneficjentów pomocy państwa. Komisja wskazuje, że Sąd niesłusznie doszedł do takiego wniosku.
Co do istoty kwestii Komisja podnosi, że Sąd nie dokonał właściwej wykładni postanowień rozporządzenia o jednolitej WOR, a w szczególności nie uwzględnił w sposób należyty zakresu uznania przyznanego Komisji przez Radę w celu wydania to przepisów wykonawczych do rozporządzenia o jednolitej WOR.
Wreszcie, Komisja podnosi, ze Sąd dokonał błędnej wykładni zasady niedyskryminacji, uznając, że ma ona zastosowanie do systemów udzielania pomocy na podstawie rozporządzenia w sprawie jednolitej WOR.
W razie, gdyby Trybunał postanowił oddalić niniejsze odwołanie, Komisja wnosi, aby w wykonaniu uprawnień wynikających z art. 264 TFUE zawiesił on skutki orzeczenia do dnia 15 października roku, w którym zostanie wyrok. Komisja wnosi o takie orzeczenie w celu zapewnienia, że skutki tego orzeczenia będą miały równe zastosowanie do wszystkich organizacji producentów i nie spowodują nadmiernych utrudnień dla organizacji producentów.
