Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 21 września 2012 r. w sprawie T-278/10 Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 4 grudnia 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(Sprawa C-558/12 P)
(2013/C 32/17)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 2 lutego 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Pohlmann, pełnomocnik)
Druga strona postępowania: Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG, Lidl Stiftung & Co. KG
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsze odwołanie dotyczy wyroku Sądu z dnia 21 września 2012 r. w sprawie T-278/10, na mocy którego stwierdzono nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 24 marca 2010 r. (sprawa R 770/2009-1).
Wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty:
Po pierwsze, powołuje się on na naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009(1), ponieważ Sąd stwierdził nieważność decyzji Izby Odwoławczej z powodu nieprzeprowadzenia badania wysoce odróżniającego charakteru znaku, na który powołano się w sprzeciwie, mimo że zgodnie z ustaleniem dokonanym przez sam Sąd kolidujące ze sobą znaki towarowe są ogólnie do siebie niepodobne, wobec czego już z tego tylko względu nie może istnieć prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 64 ust. 1 tego rozporządzenia, ponieważ przepisy te zakładają, że Wesergold Getränkeindustrie musiała powołać się na wysoce odróżniający charakter znaku przywołanego na poparcie sprzeciwu, co w sposób oczywisty nie miało miejsca. Wesergold Getränkeindustrie przestała powoływać się na uzyskany w następstwie używania wysoce odróżniający charakter swojego znaku jeszcze na etapie postępowania przed Wydziałem Sprzeciwów, a najpóźniej na etapie postępowania przed Izbą Odwoławczą. Przeciwne założenie Sądu, że jeszcze na etapie postępowania odwoławczego Wesergold Getränkeindustrie powoływała się na uzyskany w następstwie używania wysoce odróżniający charakter swojego znaku, stanowi oczywiste przeinaczenie okoliczności faktycznych, które nie wymaga przeprowadzenia nowych dowodów.
Po trzecie, zaskarżony wyrok narusza utrwalone orzecznictwo, zgodnie z którym uchybienie nie powinno prowadzić do stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli w sposób oczywisty nie wpływa na rozstrzygnięcie przyjęte w tej decyzji. Kwestia wysoce odróżniającego charakteru znaku, na który powołano się w sprzeciwie, jest nieistotna nie tylko z powodu wyraźnie stwierdzonego przez Sąd braku podobieństwa oznaczeń, lecz także z tego względu, że Wesergold Getränkeindustrie w dokumentach przedstawionych w postępowaniu przed Wydziałem Sprzeciwów nie przedstawiła prima facie żadnego dowodu uzyskania przez jej znak wysoce odróżniającego charakteru w następstwie używania. Sąd powinien był zbadać ów przedstawiony w dniu 10 marca 2008 r. oczywiście niewystarczający dowód pod kątem jego adekwatności, aby uniknąć zbędnej przewlekłości postępowania i podwyższenia jego kosztów.
______(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
