Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 4 czerwca 2013 r. w sprawie T-431/10 Nencini przeciwko Parlamentowi Europejskiemu wniesione w dniu 6 sierpnia 2013 r. przez Riccarda Nenciniego(Sprawa C-447/13 P)
(2013/C 304/13)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 19 października 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Riccardo Nencini (przedstawiciel: M. Chiti, avvocato)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Po pierwsze wnoszący odwołanie podnosi iż naruszono przepisy dotyczące przedawnienia oraz zasady pewności prawa, skuteczności i rozsądku. Sąd oddalił żądania wnoszącego odwołanie uznając, że terminy przedawnienia biegną od doręczenia decyzji o odzyskaniu i obciążeniu, co nastąpiło ponad jedenaście lat po odejściu przez R. Nanciniego ze stanowiska posła.
Po drugie wnoszący odwołanie powołuje się na naruszenie prawa w zakresie zasad kontradyktoryjności i skutecznej ochrony, ponieważ dowody, na których oparta była decyzja częściowo różniły się od dowodów wcześniej kwestionowanych.
Po trzecie wnoszący odwołanie powołuje się na błędne zastosowanie przepisów dotyczących kosztów i dodatków dla posłów Parlamentu ("przepisy KID") zarówno w odniesieniu do spornych kwot w zakresie zwrotu kosztów podróży jak też spornych kwot dotyczących dodatku sekretarskiego. W szczególności wnoszący odwołanie wskazuje po pierwsze, że dokonano błędnej wykładni pojęcia "miejsca zamieszkania", którego nie można utożsamiać z formalnym "miejscem zameldowania"; a po drugie, że naruszenie nie istnieje z różnych względów oraz że występuje sprzeczność pomiędzy uznaniem niewskazania nazwisk wszystkich beneficjentów dodatku sekretarskiego za zwykłe "uchybienie formalne" a uznaniem go za uchybienie niemożliwe do konwalidowania w świetle niejasnych przepisów obowiązujących w omawianym okresie.
Po czwarte odwołanie oparte jest na naruszeniu zasady proporcjonalności przy określaniu kwoty podlegającej odzyskaniu. Zasądzenie zapłaty całej pobranej kwoty jest niedorzeczne.
Wreszcie wnoszący odwołanie zarzuca błędne ustalenie kosztów postępowania, którymi obciążono R. Nenciniego. Koszty poniesione w związku z zaskarżeniem pierwszej - następnie cofniętej - decyzji wynikają z błędnego zachowania strony przeciwnej, która uznała zresztą takie naruszenie dokonując - po doręczeniu pierwszej skargi - zastąpienia decyzji inna decyzją w języku włoskim.
1 Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 s. 1).
2 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248, s. 1).