P7_TC1-COD(2010)0207 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 lutego 2012 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/…/UE w sprawie systemów gwarancji depozytów (wersja przekształcona).

P7_TC1-COD(2010)0207

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 lutego 2012 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/.../UE w sprawie systemów gwarancji depozytów (wersja przekształcona)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2013 r.)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

- uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1,

- uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

- po przekazaniu wniosku parlamentom narodowym,

- uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego ¹ ,

- stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ² , a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Do dyrektywy 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów ³  mają być wprowadzone zasadnicze zmiany. Dla zachowania przejrzystości, dyrektywę tę należy przekształcić.

(2) W celu ułatwienia podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe zachodzi potrzeba usunięcia różnic w ustawodawstwach państw członkowskich, które mogą zakłócać funkcjonowanie rynków, w odniesieniu do przepisów dotyczących systemów gwarancji depozytów, którym podlegają te instytucje. [Popr. 1]

(2a) Aby zapobiec przyszłym roszczeniom wobec systemów gwarancji depozytów, należy położyć silny nacisk na działania prewencyjne i nadzór, zapewniające skoordynowaną i przejrzystą ocenę modeli prowadzenia działalności przez nowe i istniejące podmioty, w oparciu o wspólne podejście uzgodnione między Europejskim Urzędem Nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego), ustanowionym na mocy rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ⁴  (EBA), i właściwymi organami, co może skutkować dodatkowymi wymogami nadzorczymi, ograniczeniami działalności, obowiązkowymi zmianami modelu prowadzenia działalności, a nawet wykluczeniem instytucji kredytowych, które nieodpowiedzialnie podejmują ryzyko. [Popr. 2]

(3) Niniejsza dyrektywa stanowi zasadniczy instrument urzeczywistnienia rynku wewnętrznego w sektorze instytucji kredytowych, z punktu widzenia zarówno swobody przedsiębiorczości, jak i swobody świadczenia usług finansowych, przy jednoczesnym zwiększeniu stabilności systemu bankowego oraz ochrony deponentów. Ze względu na koszty makroekonomiczne związane z upadłością instytucji kredytowej oraz negatywny wpływ na stabilność finansową i zaufanie deponentów oprócz funkcji związanej wyłącznie ze spłaceniem deponenta, systemy gwarancji depozytów powinny również dysponować niezbędnym zakresem elastyczności, koniecznym do wdrożenia środków zapobiegawczych i wspierających. Z uwagi na to, że w takim przypadku instytucje kredytowe należące do systemu gwarancji depozytów same ponoszą koszty związane z jego funkcjonowaniem, istnieją odpowiednie zachęty do identyfikowania już na wczesnym etapie problemów, z którymi zmagają się te instytucje, a także zapobiegania przypadkom, w których niezbędna będzie wypłata gwarancji, na przykład przez nałożenie na instytucje określonych obowiązków związanych z restrukturyzacją. Systemy gwarancji depozytów, które mogą również podejmować działania o charakterze prewencyjnym, stanowią w związku z tym istotne uzupełnienie działalności organów nadzoru w ramach bieżącego nadzoru oraz procesu uporządkowanej upadłości instytucji kredytowych. Działania wspierające podejmowane przez systemy gwarancji depozytów powinny jednak zawsze podlegać konkretnym warunkom, a działania tych systemów powinny być zawsze zgodne z prawem konkurencji. [Popr. 3]

(3a) Odpowiednią zachętą do skutecznego działania systemów gwarancji depozytów jest w szczególności możliwie szeroka zgodność pomiędzy ich obszarem kompetencji oraz obszarem, na który przypadają ekonomiczne koszty związane z upadłością instytucji kredytowej. W celu uwzględnienia pogłębiającej się integracji na rynku wewnętrznym należałoby stworzyć możliwość łączenia systemów gwarancji depozytów istniejących w różnych państwach członkowskich bądź też stworzenia odrębnych systemów transgranicznych, w których członkostwo byłoby dobrowolne. Jednym z warunków zatwierdzenia nowych i istniejących już systemów gwarancji depozytów przez właściwy organ powinna być ich wystarczająca stabilność oraz zrównoważony skład. Należy przy tym unikać negatywnego wpływu na stabilność finansową, na przykład w przypadku połączenia kilku instytucji kredytowych odznaczających się wysokim poziomem ryzyka, które w ramach własnego systemu gwarancji depozytów charakteryzowałyby się ryzykiem jedynie na średnim poziomie, podczas gdy istniejące systemy gwarancji musiałyby w takim przypadku zostać pozbawione składek. [Popr. 4]

(4) Przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/14/WE z dnia 11 marca 2009 r. zmieniającej dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty ⁵  zobowiązują Komisję do przedłożenia, w razie potrzeby, stosownych wniosków w celu zmiany dyrektywy 94/19/WE. Niniejsza dyrektywa uwzględnia kwestie harmonizacji mechanizmów finansowania systemów gwarancji depozytów, możliwych modeli wprowadzenia składek uzależnionych od ryzyka, korzyści i kosztów ewentualnego wprowadzenia unijnego systemu gwarancji depozytów, wpływu różnic w prawodawstwie dotyczącym kompensacji zobowiązań deponenta z jego wierzytelnościami na skuteczność systemu, jak również harmonizacji zakresu produktów i deponentów objętych gwarancjami.

(5) Dyrektywa 94/19/WE opierała się na zasadzie minimalnej harmonizacji. W związku z tym w Unii doszło do ustanowienia istnieją obecnie różnego rodzaju systemów systemy gwarancji depozytów o znacznie różniących się właściwościach. Prowadziło to Sformułowanie wspólnych wymogów dotyczących systemów gwarancji depozytów, obowiązujących w całej Unii i odnoszących się m.in. do zakłóceń na rynku, na którym działają instytucje kredytowe, a także ograniczało korzyści, jakie rynek wewnętrzny mógł przynieść deponentom określenia rodzajów gwarantowanych depozytów, poziomu gwarancji, poziomu docelowego, warunków wykorzystania środków oraz warunków dokonywania spłat, zagwarantuje deponentom jednolity w całej Unii poziom ochrony przy zachowaniu jednakowej stabilności systemów gwarancji depozytów. Jednocześnie wdrożenie tych wspólnych wymogów dotyczących systemów gwarancji depozytów ma ogromne znaczenie dla wyeliminowania zakłóceń na rynku. W związku z powyższym niniejsza dyrektywa przyczynia się do pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego. [Popr. 5]

(6) Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić równe warunki konkurencji między instytucjami kredytowymi, umożliwić deponentom łatwe zrozumienie cech mieć na celu informowanie deponentów o produktach finansowych objętych i nieobjętych gwarancją, a także zapewnić, aby byli oni informowani na temat zasad funkcjonowania systemów gwarancji depozytów. oraz ułatwić Możliwość zapobieżenia upadłości instytucji kredytowej poprzez wdrożenie stosownych środków w ramach systemu gwarancji depozytów powinna chronić zaufanie w kwestii stabilności finansowej, a ponadto powinna leżeć w interesie prywatnych deponentów, władz lokalnych potrzebujących ochrony oraz przede wszystkim małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). W ten sposób istnieje możliwość uniknięcia dużej części negatywnych skutków związanych z upadłością instytucji kredytowej, takich jak nagła utrata rachunku bankowego. W przypadku, w którym wypłata gwarancji okaże się konieczna, przepisy niniejszej dyrektywy powinny zapewnić szybką spłatę deponentów przez solidne i wiarygodne systemy gwarancji depozytów. w interesie stabilności finansowej. W związku z tym ochrona depozytów powinna zostać w możliwie największym stopniu zharmonizowana i uproszczona. [Popr. 6]

(7) W przypadku zamknięcia niewypłacalnej instytucji kredytowej deponenci z oddziałów znajdujących się w państwie członkowskim innym niż to, w którym znajduje się siedziba instytucji kredytowej, powinni być chronieni przez ten sam system gwarancji, jak inni deponenci tej instytucji.

(8) Niniejsza dyrektywa w zasadzie przewiduje, by wszystkie instytucje kredytowe przyłączyły się do systemu gwarancji depozytów;państwo członkowskie, które dopuszcza oddziały instytucji kredytowej mającej swoją siedzibę w państwie trzecim, powinno zadecydować, w jaki sposób stosować niniejszą dyrektywę w odniesieniu do tych oddziałów oraz uwzględnić konieczność ochrony deponentów i utrzymania nienaruszonego systemu finansowego. Zasadnicze znaczenie ma, aby deponenci tych oddziałów byli w pełnym zakresie poinformowani o obowiązujących środkach zabezpieczających.

(9) Wprawdzie zasadniczo każda instytucja kredytowa powinna być członkiem systemu gwarancji depozytów, należy jednak uwzględnić, że istnieją systemy chroniące same instytucje kredytowe (instytucjonalne systemy ochrony), a w szczególności zapewniające ich płynność i wypłacalność. Tego rodzaju systemy gwarantują ochronę deponentów w stopniu większym niż oferowana przez systemy gwarancji depozytów. Jeżeli tego rodzaju systemy działają odrębnie od systemów gwarancji depozytów, ich uzupełniająca funkcja ochronna powinna zostać uwzględniona przy określaniu wysokości składek wnoszonych do systemów gwarancji depozytów przez ich członków. Zharmonizowany poziom gwarancji nie powinien dotyczyć systemów chroniących samą instytucję kredytową, chyba że przewidują one spłatę deponentów. Deponenci powinni mieć prawo do wniesienia roszczenia w stosunku do wszystkich systemów, w szczególności wówczas, gdy system wzajemnych gwarancji nie może zapewnić ochrony. Oznacza to, że żaden system nie może zostać wyłączony z zakresu niniejszej dyrektywy. [Popr. 7]

(9a) Każda instytucja kredytowa powinna wchodzić w skład systemu gwarancji depozytów uznanego na mocy niniejszej dyrektywy, zapewniając tym samym wysoki poziom ochrony konsumentów i równe reguły dla instytucji kredytowych, jak również zapobiegając konkurencji w zakresie uregulowań. System gwarancji depozytów powinien zawsze gwarantować tego rodzaju ochronę.[Popr. 8]

(9b) Podstawowym zadaniem systemu gwarancji depozytów jest ochrona deponentów przed skutkami niewypłacalności instytucji kredytowej. Systemy gwarancji depozytów powinny gwarantować tego rodzaju ochronę na różne sposoby.Na jednym końcu zakresu działań systemów gwarancji depozytów powinny w związku z tym znajdować się systemy realizujące wyłącznie funkcję spłacania deponentów ("paybox").[Popr. 9]

(9c) Systemy gwarancji depozytów powinny jednak również móc wykraczać poza funkcję wyłącznego spłacania deponentów przez zobowiązywanie instytucji kredytowych należących do systemu do przekazywania dodatkowych informacji, na podstawie których tworzone będą systemy wczesnego ostrzegania. W ten sposób istnieje możliwość wcześniejszego dostosowania wysokości składek uzależnionych od ryzyka lub też zaproponowania środków zapobiegawczych w odniesieniu do zidentyfikowanych zagrożeń. W przypadku zbliżającego się pogorszenia sytuacji systemy gwarancji depozytów powinny podjąć decyzję o wdrożeniu środków wspierających lub też zastosowaniu środków własnych na potrzeby wsparcia uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych przeżywających trudności, aby w ten sposób uniknąć kosztów związanych z wypłatą odszkodowania na rzecz deponentów oraz pozostałych negatywnych skutków upadłości. [Popr. 10]

(9d) Na drugim końcu zakresu działań systemy gwarancji depozytów powinny mieć możliwość funkcjonowania na zasadzie instytucjonalnych systemów ochrony, zgodnie z art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe ⁶ . Instytucjonalne systemy ochrony zapewniają ochronę samej instytucji kredytowej, w szczególności poprzez zagwarantowanie jej płynności i wypłacalności. Powinny one zostać uznane za systemy gwarancji depozytów przez właściwe organy, jeżeli spełniają wszystkie kryteria określone w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE i w niniejszej dyrektywie. Kryteria te zapewniają w szczególności, że podobnie jak w przypadku innych systemów gwarancji depozytów dostępne będą stale wystarczające środki przeznaczone do ewentualnej spłaty. [Popr. 11]

(10) Instytucjonalne systemy ochrony są zdefiniowane w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE Parla mentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (wersja przeredagowana) ⁷  i mogą zostać uznane za systemy gwarancji depozytów przez właściwe organy, jeżeli spełniają wszystkie kryteria określone w tym artykule i w niniejszej dyrektywie. [Popr. 12]

(11) Nieskoordynowane podwyższanie poziomów gwarancji w UE Unii w trakcie ostatniego kryzysu finansowego sprawiło w kilku przypadkach, że deponenci przenosili swoje środki pieniężne do banków w krajach o wyższym poziomie gwarancji dla depozytów. W tej napiętej sytuacji nieskoordynowane podwyższanie poziomów gwarancji prowadziło to do ograniczenia płynności banków. W stabilnych czasach różne poziomy gwarancji mogą skłaniać deponentów do wybrania najwyższego poziomu gwarancji zamiast produktu depozytowego, który najlepiej odpowiadałby ich potrzebom. Tego rodzaju różne poziomy gwarancji mogą prowadzić do zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym. Z tego względu konieczne jest zapewnienie zharmonizowanego poziomu gwarancji depozytów, przez wszystkie uznane systemy gwarancji depozytów, bez względu na to, w jakim państwie członkowskim Unii depozyty są ulokowane. Określone depozyty, które są uwarunkowane osobistą sytuacją deponentów, powinny być jednak objęte przez ograniczony okres wyższą gwarancją. [Popr. 13]

(11a) W czasie kryzysu finansowego istniejące systemy gwarancji depozytów okazały się niezdolne do pokrycia wszystkich strat w taki sposób, by chronić deponentów. Konieczne jest zatem, by dostępne środki finansowe systemów gwarancji depozytów odpowiadały określonemu poziomowi docelowemu i by mogły być pobierane składki nadzwyczajne. Systemy gwarancji depozytów powinny mieć w razie potrzeby możliwość skorzystania z odpowiednich alternatywnych mechanizmów finansowania, umożliwiających im pozyskanie krótkoterminowego finansowania w celu zaspokojenia wnoszonych przeciwko nim roszczeń. [Popr. 14]

(12) Ten sam poziom gwarancji powinien mieć zastosowanie W odniesieniu do wszystkich deponentów powinno obowiązywać takie samo roszczenie prawne wobec systemów gwarancji depozytów w ramach ustalonego w niniejszej dyrektywie poziomu gwarancji, bez względu na to, czy walutą danego państwa członkowskiego jest euro, czy nie, oraz bez względu na to, czy bank jest członkiem systemu chroniącego samą instytucję kredytową. Państwa członkowskie nienależące do strefy których walutą nie jest euro powinny mieć możliwość zaokrąglania kwot otrzymanych w wyniku przeliczenia, nie naruszając przy tym równoważnej ochrony deponentów. [Popr. 15]

(13) Z jednej strony, poziom gwarancji ustalony w niniejszej dyrektywie powinien zostać tak określony, aby nie tylko w interesie ochrony konsumenta, lecz także w interesie stabilności systemu finansowego obejmował możliwie duży odsetek depozytów; z drugiej strony, koszty finansowania tych systemów powinny zostać uwzględnione. Wydaje się zatem celowe ustalenie zharmonizowanego poziomu gwarancji na 100.000 EUR.

(14) Niniejszza dyrektywa utrzymuje zasadę zharmonizowanego poziomu gwarancji w stosunku do deponenta, a nie do depozytu. Należy więc uwzględnić również depozyty od deponentów, którzy nie występują jako posiadacze rachunku lub nie są wyłącznymi posiadaczami. Poziom gwarancji powinien obowiązywać więc w stosunku do każdego możliwego do zidentyfikowania deponenta. Zasada stosowania poziomu gwarancji do każdego możliwego do zidentyfikowania deponenta nie powinna obowiązywać w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, wobec których obowiązują specjalne przepisy dotyczące ochrony, które z kolei nie znajdują żadnego zastosowania w stosunku do wyżej wymienionych depozytów..

(15) Nie należy zabraniać państwom członkowskim ustanawiania Państwa członkowskie powinny zapewnić, by depozyty wynikające z określonych transakcji były w określonym okresie w całości objęte gwarancją w ramach systemów służących zasadniczo ochronie świadczeń emerytalnych, które powinny działać odrębnie od systemów gwarancji depozytów. Nie należy zabraniać państwom członkowskim zapewniania ochrony Dotyczy to depozytów związanych z nabyciem lub sprzedażą prywatnych nieruchomości mieszkalnych. Zasada ta powinna być również stosowana do depozytów, które podlegają ochronie z określonych depozytów ze względów społecznych lub w związku z transakcjami dotyczącymi nieruchomości służących do zaspokojenia prywatnych potrzeb mieszkaniowych. ustanowionych w prawie krajowym przyczyn o charakterze społecznym i odnoszących się do wydarzeń związanych z cyklem życiowym, takich jak narodziny, małżeństwo, rozwód, a w szczególności emerytura, bądź też związanych z określonymi świadczeniami ubezpieczeniowymi lub wypłaconymi odszkodowaniami. We wszystkich tych przypadkach muszą być przestrzegane przepisy dotyczące pomocy państwa. [Popr. 16]

(16) Niezbędne jest zharmonizowanie procedur finansowania systemów gwarancji depozytów lub ochrony instytucji kredytowych. Z jednej strony, koszty tego finansowania powinny być zasadniczo ponoszone przez instytucje kredytowe; z drugiej strony - możliwości finansowe tych systemów muszą pozostawać w odpowiednim stosunku do ich zobowiązań. Aby zapewnić podobnie wysoki poziom ochrony deponentów W celu zagwarantowania, że systemy gwarancji depozytów będą we wszystkich państwach członkowskich oraz sprawić, by systemy gwarancji depozytów udzielały sobie nawzajem pożyczek jedynie w sytuacji, gdy dany system gwarancji depozytów podjął już znaczne własne starania w zakresie finansowania, finansowanie wykazywały podobną, wysoką stabilność, dla wszystkich systemów gwarancji depozytów powinno zostać w znacznym stopniu zharmonizowane. Jednakże nie powinno to zagrozić stabilności systemu bankowego w państwie członkowskim, którego to dotyczy powinno się ustanowić jednolity, docelowy poziom ex ante środków finansowych. [Popr. 17]

(17) W celu ograniczenia ochrony depozytów do stopnia niezbędnego dla zagwarantowania pewności prawnej i przejrzystości dla deponentów oraz uniknięcia przenoszenia ryzyka związanego z inwestycjami na systemy gwarancji depozytów, określone produkty finansowe o charakterze inwestycyjnym powinny zostać wyłączone z zakresu gwarancji, w szczególności takie, które nie są spłacane w wartości nominalnej oraz takie,które zostały wystawione na posiadacza, a nie na wskazaną imiennie osobę [Popr. 37].

(18) Określeni deponenci powinni zostać wyłączeni z ochrony depozytów, w szczególności organy władzy publicznej oraz inne instytucje finansowe. Ich ograniczona - w porównaniu z wszystkimi pozostałymi deponentami - liczba minimalizuje skutki dla stabilności systemu finansowego w przypadku upadłości banku. Organy władzy publicznej mają ponadto dużo łatwiejszy dostęp do kredytów niż obywatele. Państwa członkowskie powinny jednak zapewnić, że gwarancją zostaną objęte również depozyty władz lokalnych wymagające ochrony. Przedsiębiorstwa spoza sektora finansowego powinny być zasadniczo objęte gwarancjami, niezależnie od ich wielkości. [Popr. 18]

(19) Deponenci, których działalność obejmuje pranie pieniędzy w rozumieniu art. 1 ust. 2 i 3 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu ⁸  powinni być wykluczeni z płatności dokonywanych z systemów gwarancji depozytów.

(20) Koszty narosłe z racji uczestnictwa w systemie gwarancji dla instytucji kredytowej nie pozostają w jakiejkolwiek relacji z kosztami, jakie spowodowałoby masowe wycofywanie depozytów bankowych nie tylko w instytucji kredytowej mającej trudności, ale także w stabilnych instytucjach - w następstwie utraty zaufania deponentów w stabilność systemu bankowego.

(21) Konieczne jest, by dostępne środki finansowe systemów gwarancji depozytów odpowiadały określonemu poziomowi docelowemu i by mogły być pobierane składki nadzwyczajne. Systemy gwarancji depozytów powinny mieć w razie potrzeby możliwość skorzystania z odpowiednich alternatywnych mechanizmów finansowania, umożliwiających im pozyskanie krótkoterminowego finansowania w celu zaspokojenia wnoszonych przeciwko nim roszczeń.

(22) Środki finansowe systemów Systemy gwarancji depozytów powinny być zasadniczo wykorzystywane do celów spłaty dysponować wystarczającymi środkami finansowymi na spłatę deponentów w przypadku upadłości instytucji kredytowej. W wielu przypadkach powinny jednak być stosowane środki wspierające, które zapobiegają upadłości instytucji kredytowej, ponieważ tego rodzaju środki są często skuteczniejsze niż spłata deponentów. Ponadto zastosowane tego rodzaju środków może pozwolić na uniknięcie dodatkowych kosztów oraz negatywnego wpływu na stabilność finansową oraz może wzmocnić zaufanie deponentów. W związku z tym powinno również być możliwe zapewnienie systemom gwarancji depozytów możliwość wykorzystania środków finansowych również na potrzeby zastosowania środków wspierających. Mogłyby one jednak być również wykorzystywane w celu finansowania transferu depozytów do innej kontekście uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowej, pod warunkiem, że zapewnia to najtańszą alternatywę dla systemu gwarancji depozytów. koszty Koszty ponoszone przez system gwarancji depozytów nie przekraczają powinny w związku z tym przekraczać kwoty objętych gwarancjami depozytów w danej instytucji kredytowej. W określonym, ograniczonym w dyrektywie stopniu mogłyby one być również wykorzystywane do celów zapobiegania upadłości banków. Takie środki muszą być zgodne z przepisami dotyczącymi pomocy państwa. Pozostaje to Takie możliwości działania systemów gwarancji depozytów powinny pozostawać bez uszczerbku dla przyszłej polityki Komisji dotyczącej ustanowienia krajowych bankowych funduszy naprawczych. [Popr. 19]

(22a) Powinna istnieć możliwość wykorzystywania funduszy systemów gwarancji depozytów do finansowania ciągłości prowadzenia kont w części odpowiadającej gwarantowanym depozytom danej instytucji. [Popr. 20]

(23) W tabeli 1 w pkt 14 załącznika I do dyrektywy 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych ⁹  określonym pozycjom aktywów przyporządkowano różne kategorie ryzyka. Tabela ta powinna zostać uwzględniona, tak aby zapewnić, że systemy gwarancji depozytów inwestują wyłącznie w aktywa o niskim ryzyku.

(24) Składki na rzecz systemów gwarancji depozytów powinny uwzględniać stopień ryzyka, na jakie narażone są ich członkowie. Umożliwiałoby to uwzględnienie profilu ryzyka poszczególnych banków, w tym ich różnych modeli prowadzenia działalności, powinno prowadzić do sprawiedliwego obliczania składek, jak również stwarzało zachęty do wyboru modelu prowadzenia działalności obarczonego niższym ryzykiem. W tym celu powinna zostać opracowana standardowa metoda ustalania i obliczania zależnych od ryzyka składek wnoszonych do systemów gwarancji depozytów. Dzięki opracowaniu obowiązującego wszystkie państwa członkowskie zbioru podstawowych wskaźników, jak również zbioru dodatkowych, nieobowiązkowych wskaźników - zgodnie ze wspólnym podejściem uzgodnionym między Europejskim Organem Nadzoru Bankowego a właściwymi organami - możliwe byłoby stopniowe osiągnięcie harmonizacji w tym zakresie. Charakter ryzyka ponoszonego przez instytucje kredytowe należące do systemu może być jednak różny w zależności od warunków rynkowych oraz rodzaju działalności prowadzonej przez poszczególne instytucje kredytowe. Oprócz stworzenia standardowej metody należy zatem umożliwić systemom gwarancji depozytów stosowanie własnych alternatywnych metod uzależnionych od ryzyka, o ile te alternatywne metody będą zgodne z wytycznymi, których opracowanie planuje Europejski Organ Nadzoru Bankowego po konsultacjach z Europejskim Forum Gwarantów Depozytów (EFDI). Powyższe alternatywne metody uzależnione od ryzyka uwzględniają profil ryzyka poszczególnych banków, pozwalają w bardziej precyzyjny sposób obliczyć wysokość składek, stosownie do warunków rynkowych w państwach członkowskich, jak również stwarzają zachęty do wyboru modelu prowadzenia działalności obarczonego niższym ryzykiem. Aby uwzględnić dziedziny działalności kredytowej obarczone ryzykiem w szczególnie małym stopniu, które są regulowane ustawodawstem krajowym, należy stworzyć możliwość odpowiedniego zmniejszenia wysokości wnoszonych składek. [Popr. 21]

(24a) Przy wyliczaniu składek uzależnionych od ryzyka w niektórych przypadkach jako wskaźnik zmniejszający ryzyko wykorzystywana była rentowność. Nie uwzględnia to modeli prowadzenia działalności przez systemy wzajemne, które nie mają na celu maksymalizacji zysku. Ponadto chęć zwiększenia zysku może stwarzać niepożądaną zachętę do przyjmowania bardziej ryzykownych strategii. Należy wziąć pod uwagę całościowy obraz prawidłowości modelu prowadzenia działalności. [Popr. 22]

(25) Ochrona depozytów jest ważnym aspektem zakończenia procesu tworzenia rynku wewnętrznego i dzięki solidarności, którą buduje wśród wszystkich instytucji kredytowych danego rynku finansowego w przypadku niewypłacalności którejkolwiek z nich, - niezbędnym uzupełnieniem systemu nadzoru bankowego. Dlatego też systemy gwarancji depozytów powinny mieć w razie potrzeby możliwość udzielania sobie pożyczek.

(26) Termin wypłaty wynoszący maksymalnie sześć tygodni począwszy od dnia 31 grudnia 2010 r. jest sprzeczny z potrzebą utrzymania zaufania deponentów i nie odpowiada ich potrzebom. W związku z tym termin wypłaty powinien zostać skrócony do jednego tygodnia pięciu dni roboczych, lecz nie mniej niż do jednego tygodnia. [Popr. 23 oraz 150/rev]

(26a) Jednakże często brakuje wymaganych procedur, które umożliwiałyby spłatę w krótszym terminie. Jeśli natomiast zagwarantuje się deponentom krótki termin spłaty, a następnie w przypadku upadłości instytucji kredytowej nie uda się go dotrzymać, wówczas taka sytuacja mogłaby na stałe zachwiać zaufanie deponentów do systemów gwarancji, podważając w ten sposób ich działanie stabilizujące oraz ich cel. W związku z tym państwa członkowskie powinny uzyskać możliwość ustanowienia w okresie przejściowym do dnia 31 grudnia 2016 r. terminu spłaty wynoszącego 20 dni roboczych, jeżeli kontrola przeprowadzona przez właściwe organy wykaże, że skrócenie tego okresu nie jest możliwe. W tym przypadku do dnia 31 grudnia 2016 r. należy opracować i przetestować procedury wymagane do wprowadzenia terminu spłaty wynoszącego pięć dni roboczych. W celu zapewnienia, że deponenci w okresie przejściowym kończącym się z powyższym dniem nie znajdą się w trudnościach finansowych wynikających z upadłości swojej instytucji kredytowej, powinni oni uzyskać możliwość wypłaty z właściwego systemu gwarancji depozytów swoich należności do wysokości 5.000 EUR w ciągu pięciu dni roboczych, lecz nie mniej niż w ciągu jednego tygodnia. [Popr. 24 oraz 150/rev]

(27) Systemy gwarancji depozytów w państwach członkowskich, w których instytucja kredytowa ustanowiła oddziały lub w których świadczy usługi bezpośrednio, powinny informować i spłacać deponentów w imieniu systemu w państwie członkowskim, w którym instytucja kredytowa uzyskała zezwolenie. Systemy gwarancji depozytów, których może to dotyczyć, powinny uprzednio zawrzeć odpowiednie umowy w celu ułatwienia realizacji tego zadania.

(28) Informowanie deponentów jest zasadniczym elementem ich ochrony. Z tego względu obecni deponenci powinni zostać poinformowani na swoich wyciągach z rachunku o obejmującej ich gwarancji i właściwym systemie, a przyszli deponenci powinni byc proszeni o złożenie podpisu na standardowym arkuszu informacyjnym. Treść tych informacji powinna być taka sama w przypadku wszystkich deponentów oraz przyszłych deponentów. Nieuregulowana reklama z informacjami dotyczącymi gwarantowanej kwoty i zakresu systemu gwarancji depozytów mogłaby zaszkodzić stabilności systemu bankowego lub zmniejszyć zaufanie deponentów. Dlatego też odesłania do systemów gwarancji depozytów w reklamach powinny być ograniczone do krótkiego oświadczenia. Systemy, które służą ochronie samych instytucji kredytowych, powinny wyraźnie informować deponentów o swojej funkcjiich prawach w związku z poziomem gwarancji określonym w niniejszej dyrektywie oraz o tym, jak to funkcjonuje, nie obiecując nieograniczonej ochrony depozytów. [Popr. 25]

(29) Przetwarzanie danych osobowych na mocy niniejszej dyrektywy podlega przepisom dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych ¹⁰ .

(30) Możliwe jest, że na podstawie niniejszej dyrektywy państwa członkowskie lub ich właściwe organy nie zostaną uznane za odpowiedzialne względem deponentów, jeżeli zatroszczyły się o utworzenie bądź urzędowe uznanie jednego lub większej liczby systemów, które zabezpieczają depozyty bądź same instytucje kredytowe, i zapewniają wypłatę gwarantowanych środków lub ochronę deponentów stosownie do przepisów niniejszej dyrektywy.

(31) W swoim wniosku z dnia 23 września 2009 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego ¹¹  Komisja przedłożyła projekt aktu prawnego ustanawiającego europejski system organów nadzoru finansowego; Komisja przedstawiła w nim szczegółowe informacje dotyczące struktury tych nowych ram nadzoru obejmujących utworzenie Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego.

(32) Przy poszanowaniu kompetencji państw członkowskich w zakresie nadzoru nad systemami gwarancji depozytów, Europejski Organ Nadzoru Bankowego powinien wnieść wkład w osiągnięcie celu polegającego na ułatwieniu podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe, przy jednoczesnym zapewnieniu skutecznej ochrony deponentów. W tym celu organ ten powinien potwierdzać, że określone w niniejszej dyrektywie warunki wzajemnego udzielania pożyczek przez systemy gwarancji depozytów są spełnione, jak również określać, przy zachowaniu ścisłych limitów określonych w niniejszej dyrektywie, wysokość pożyczek, jakie mogą zostać udzielone przez każdy z systemów, ich początkową stopę procentową oraz okres, na jaki są one udzielane. Europejski Organ Nadzoru Bankowego i ograniczenia do minimum ryzyka po stronie podatników. EBA powinien gromadzić w tym względzie informacje dotyczące systemów gwarancji depozytów, w szczególności potwierdzone przez właściwe organy kwoty depozytów objętych tymi systemami. Powinien on informować pozostałe systemy gwarancji depozytów o ich obowiązku udzielenia pożyczki. [Popr. 26]

(33) Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu służącego ustanowieniu zharmonizowanych standardów technicznych w obszarze usług finansowych, tak by w całej Europie zapewnić jednolite warunki konkurencji i odpowiednią ochronę deponentów. Tego rodzaju standardy powinny zostać opracowane celem ujednolicenia kalkulacji zależnych od ryzyka składek. [Popr. 27]

(34) W celu zapewnienia skutecznego i wydajnego działania systemów gwarancji depozytów oraz wyważonego uwzględnienia ich pozycji w poszczególnych państwach członkowskich, Europejski Organ Nadzoru Bankowego powinien mieć możliwość wiążącego rozstrzygania sporów między nimi.

(34a) Parlament Europejski, w swojej rezolucji z dnia 7 lipca 2010 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie transgranicznego zarządzania kryzysowego w sektorze bankowym, podkreślił konieczność utworzenia europejskiego mechanizmu zwalczania kryzysów bankowych. Utworzenie takiego mechanizmu nie powinno naruszyć ochrony deponentów za pomocą systemu gwarancji depozytów. [Popr. 28]

(35) Komisja powinna posiadać uprawnienia Uprawnienie do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do art. 5 ust. 5, powinno być powierzone Komisji, w celu dostosowania wysokości określonego w niniejszej dyrektywie poziomu gwarancji dla sumy depozytów tego samego deponentów do stopy inflacji w Unii, wyrażonej zmianą wskaźnika cen konsumpcyjnych. Szczególnie istotne jest, by w toku prac przygotowawczych Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na szczeblu eksperckim. Przygotowując i tworząc akty delegowane Komisja powinna zapewnić, aby istotne dokumenty były przekazywane równocześnie, terminowo i we właściwy sposób Parlamentowi Europejskiemu i Radzie [Popr. 29].

(35a) Komisji powinno się również przekazać uprawnienie do przyjmowania projektów regulacyjnych standardów technicznych EBA, w celu ustalenia definicji i standardowej metody obliczania wysokości składek uzależnionych od poziomu ryzyka, wnoszonych przez instytucje kredytowe do systemów gwarancji depozytów zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. EBA powinien opracować takie regulacyjne standardy techniczne i przedłożyć je do zatwierdzenia Komisji do dnia 31 grudnia 2012 r. [Popr. 30]

(36) Zgodnie z określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej zasadą pomocniczości, cele działania, które ma zostać podjęte, a mianowicie harmonizacja przepisów dotyczących funkcjonowania systemów gwarancji depozytów, mogą zostać osiągnięte wyłącznie na poziomie Unii. Zgodnie z określoną w tym samym artykule zasadą proporcjonalności, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(37) Obowiązek dokonania transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego należy ograniczyć do przepisów stanowiących zasadniczą zmianę w porównaniu z poprzednimi dyrektywami. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

(38) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw wymienionych w załączniku IV,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Przedmiot i zakres zastosowania

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy dotyczące funkcjonowania europejskiego systemu krajowych systemów gwarancji depozytów w celu utworzenia wspólnej sieci bezpieczeństwa, która zapewni wysoki poziom ochrony deponentów na szczeblu Unii Europejskiej. [Popr. 31]

2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do wszystkich ustawowych lub umownych systemów gwarancji depozytów uznanych zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz do należących do nich instytucji kredytowych.instytucjonalnych systemów ochrony, które zostały uznane za systemySystemy gwarancji depozytów mogą przybierać postać systemów ustawowych, umownych i instytucjonalnych w rozumieniu art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE. [Popr. 32]

3. Instytucjonalne systemy ochrony zdefiniowane w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE mogą zostać uznane przez właściwe organy za systemy gwarancji depozytów, jeżeli spełniają wszystkie kryteria określone w tym artykule oraz w niniejszej dyrektywie. [Popr. 33]

4. Instytucjonalne Dla celów niniejszej dyrektywy systemy ochrony, które nie zostały uznane na mocy ust. 3 i które nie gwarantują depozytów, są wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy z wyjątkiem przepisów art. 3 ust. 1, podlegają wyłącznie przepisom art. 14 ust. 5, art. 14 ust. 6a oraz akapitu dziewiątego załącznika III. [Popr. 34]

4a. W przypadku utworzenia europejskiego funduszu zwalczania kryzysów bankowych, Komisja, we współpracy z EBA, dopilnuje utrzymania wysokiego poziomu ochrony deponentów. [Popr. 35]

Artykuł  2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) "depozyt" oznacza:

(i) należność wynikającą z wpłat pozostawionych na rachunku lub z sytuacji przejściowych w ramach normalnych operacji bankowych, w tym depozyty terminowe, depozyty oszczędnościowe i depozyty imienne, które instytucja kredytowa musi spłacić zgodnie z obowiązującymi warunkami prawnymi i umownymi, lub

(ii) każdą wierzytelność, której istnienie wynika z wystawionego przez instytucję kredytową zaświadczenia. [Popr. 36]

Udziały w brytyjskich i irlandzkich kasach budowlano-mieszkaniowych, oprócz, które zgodnie z ich naturą są uważane za kapitał w rozumieniu art. 2, są uznawane za depozyty.

Instrument nie jest uznawany za depozyt, jeżeli zachodzi którakolwiek z poniższych okoliczności:

- jego istnienie może zostać potwierdzone wyłącznie przez zaświadczenie inne niż wyciąg z rachunku w przypadku, gdy wystawiono go na posiadacza, a nie na wskazaną imiennie osobę; [Popr. 37]

- w przypadku, gdy jego kwota główna nie jest spłacana w wartości nominalnej;

- w przypadku, gdy jego kwota główna jest spłacana w wartości nominalnej jedynie w ramach szczególnej gwarancji lub szczególnego uzgodnienia, udzielonej, względnie udzielonego, przez instytucję kredytową lub osobę trzecią;

b) "kwalifikujący się depozyt" oznacza depozyt, który nie jest wyłączony z ochrony zgodnie z art. 4;

c) "gwarantowany depozyt" oznacza część kwalifikującego się depozytu, która nie przekracza poziomu gwarancji, o którym mowa w art. 5;

ca) "deponent" oznacza posiadacza lub, w przypadku wspólnego rachunku, każdego z posiadaczy depozytu; [Popr. 38]

d) "wspólny rachunek " oznacza rachunek, który został otwarty w imieniu dwóch lub więcej osób lub do którego mają prawa dwie lub więcej osób i którym można dysponować podpisem złożonym przez jedną lub więcej z tych osób;

e) "depozyt nierozporządzalny" oznacza depozyt, który jest należny i wymagalny zgodnie z obowiązującymi w stosunku do niego warunkami prawnymi i umownymi, jednakże nie został jeszcze zapłacony przez instytucję kredytową, przy czym występuje jeden z następujących przypadków:

(i) właściwe organy ustaliły, że - ich zdaniemwedług dostępnych im w danym czasie informacji - instytucja kredytowa, z powodów, które są związane bezpośrednio z jej sytuacją finansową, w danej chwili nie jest w stanie spłacić depozytu i w chwili obecnej nie ma perspektywy na ich spłatę w późniejszym terminie. [Popr. 39]

Właściwe organy dokonują takich ustaleń tak szybko, jak to możliwe, jednak w żadnym wypadku nie później niż w terminie pięciu dni roboczych po tym, gdy po raz pierwszy stwierdziły, że instytucja kredytowa nie wypłaciła należnych i wymagalnych depozytów; lub

(ii) organ sądowy wydał z powodów bezpośrednio związanych z sytuacją finansową instytucji kredytowej orzeczenie, którego skutkiem jest zawieszenie możliwości dochodzenia roszczeń przez deponentów wobec instytucji, w przypadku, gdy nie dokonano ustaleń zgodnie z pkt (i);

f) "instytucja kredytowa" oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE;

f-a) "środek zapobiegawcze i wspierający" oznaczają przyjęty przez systemy gwarancji depozytów środek, który zapobiega upadłości instytucji kredytowych należących do systemu gwarancji depozytów, w tym:

(i) kontrolę sytuacji gospodarczej oraz poziomu ryzyka dotyczących instytucji kredytowych należących do systemu lub - w przypadku tworzenia takiej nowej instytucji - podstawowych planów, a także praw do informacji w odniesieniu do istotnych zmian dotyczących własności i kontroli;

(ii) obowiązek informowania przez instytucje kredytowe należące do systemu o ich sytuacji gospodarczej i poziomie ryzyka, a także o ich rozwoju oraz planowanych zmianach dotyczących modelu prowadzonej przez nie działalności;

(iii) nałożenie warunków dotyczących ograniczenia ilości depozytów objętych gwarancją w całości lub częściowo w celu ograniczenia działalności w niektórych sektorach, w których kontrola lub też inne okoliczności wskazują, iż może istnieć potencjalne lub bezpośrednie ryzyko związane z koniecznością wykorzystania systemu gwarancji depozytów;

(iv) pobieranie składek w zależności od indywidualnego poziomu ryzyka danej instytucji;

(v) umowę dotyczącą wymiany informacji z właściwymi organami, w tym informacji poufnych;

(vi) udzielanie gwarancji, pożyczek oraz wszelkiego rodzaju środków na rzecz utrzymania płynności i pomocy kapitałowej, w tym również zaspokajanie roszczeń osób trzecich. [Popr. 149/rev]

fa) "działanie związane z uporządkowaną likwidacją instytucji kredytowych" oznacza działanie mające zapobiec skorzystaniu z systemu gwarancji depozytów, w tym:

(i) udzielanie pomocy w nabyciu instytucji kredytowej znajdującej się w trudnej sytuacji;

(ii) przeniesienie depozytów i odpowiednich aktywów, w tym obszarów działalności, na pomostową instytucję kredytową;

(iii) obowiązkową fuzję z innymi instytucjami kredytowymi;

(iv) uporządkowaną likwidację przy udziale systemu gwarancji depozytów. [Popr. 40]

g) "oddział" oznacza oddział w rozumieniu art. 4 pkt 3 dyrektywy 2006/48/WE;

h) "poziom docelowy" oznacza 1,5 % kwalifikujących sięgwarantowanych depozytów, które są objęte gwarancjami systemu gwarancji depozytów; [Popr. 41]

i) "dostępne środki finansowe" oznaczają środki pieniężne w gotówce, depozyty i aktywa o niskim ryzyku i okresie pozostającym do terminu zapadalności wynoszącym maksymalnie 24 miesiące, które mogą zostać upłynnione w terminie nieprzekraczającym limitu określonego w art. 7 ust. 1 i w wysokości do 10 % zabezpieczenia na aktywach; [Popr. 42]

ia) "zabezpieczenie na aktywach" oznacza zobowiązania do zapłaty, które są należycie gwarantowane zabezpieczeniem o wysokiej jakości, przy spełnieniu następujących warunków:

(i) na zabezpieczenie składają się aktywa obarczone niskim ryzykiem nieobciążone prawami osób trzecich, pozostające do swobodnej dyspozycji systemu gwarancji depozytów i przeznaczone do wyłącznego wykorzystania przez ten system, który posiada nieodwołalne prawo do uzyskania tych płatności na żądanie;

(ii) instytucja kredytowa jest uprawniona do zysku z aktywów ustanowionych przez tę instytucję kredytową jako zabezpieczenie;

(iii) zabezpieczenie podlega regularnej analizie rynkowej, a instytucje kredytowe dopilnują, by rynkowa wartość zabezpieczenia była co najmniej równa zobowiązaniu instytucji kredytowych wobec systemu oraz

(iv) stosowane są "redukcje wartości" w wycenie aktywów bazowych, a system gwarancji depozytów wymaga utrzymywania zredukowanej wartości rynkowej aktywów bazowych. [Popr. 43]

j) "aktywa o niskim ryzyku" oznaczają aktywa objęte zakresem pierwszych dwóch kategorii wymienionych w tabeli 1 w pkt 14 załącznika I do dyrektywy 2006/49/WE, z wyłączeniem innych pozycji o obniżonym ryzyku, o którym mowa w pkt 15 tego załącznika;

k) "państwo członkowskie pochodzenia" oznacza państwo członkowskie pochodzenia w rozumieniu art. 4 pkt 7 dyrektywy 2006/48/WE;

l) "przyjmujące państwo członkowskie" oznacza przyjmujące państwo członkowskie w rozumieniu art. 4 pkt 8 dyrektywy 2006/48/WE;

m) "właściwe organy" oznaczają właściwe organy w rozumieniu art. 4 pkt 4) dyrektywy 2006/48/WE;

2. Tam, gdzie niniejsza dyrektywa zawiera odniesienia do rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, organy, które zarządzają systemami gwarancji depozytów, są do celów tego rozporządzenia uznawane za właściwe organy w rozumieniu art. 4 pkt 2 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

Artykuł  3

Członkostwo i nadzór

1. Każde państwo członkowskie zapewnia utworzenie i urzędowe uznanie na swoim terytorium jednego lub więcej systemów gwarancji depozytów.

Nie wyklucza to możliwości połączenia systemów różnych państw członkowskich. Zezwolenia na tego rodzaju transgraniczne lub połączone systemy gwarancji depozytów udziela właściwy organ we współpracy z EBA. [Popr. 44]

W ramach procedury urzędowego uznawania systemów gwarancji depozytów odpowiedni właściwy organ zwraca szczególną uwagę na stabilność systemu gwarancji depozytów i zapewnia, by jego skład członkowski był zrównoważony. [Popr. 45]

Instytucja kredytowa może tylko wówczas przyjmować depozyty, jeżeli uczestniczy w jednym z tych systemów.

2. Jeżeli instytucja kredytowa nie spełnia zobowiązań spoczywających na niej z racji członkostwa w systemie gwarancji depozytów, to właściwe organy, które wydały jej zezwolenie, są o tym bezzwłocznie informowane; i we współpracy z systemem gwarancji depozytów natychmiast podejmują one wszelkie stosowne kroki, łącznie z wymierzeniem kar, aby zagwarantować, że instytucja kredytowa spełnia swoje zobowiązania. [Popr. 46]

3. Jeżeli instytucja kredytowa, mimo tych działań, nie dotrzymuje swych zobowiązań, to system może - jeżeli prawo krajowe pozwala na wykluczenie jednego z członków - za wyraźną zgodą właściwych organów oznajmić o swoich zamiarach wykluczenia instytucji kredytowej z systemu, z terminem wypowiedzenia, który nie może być krótszy niż jeden miesiąęcy. Depozyty dokonane przed upływem terminu wypowiedzenia są nadal chronione w całości przez ten system. Jeżeli z upływem terminu wypowiedzenia instytucja kredytowa nie dopełniła swoich zobowiązań, system gwarancji dokonuje wykluczenia instytucji kredytowej.

4. Depozyty przechowywane w momencie cofnięcia zezwolenia udzielonego instytucji kredytowej zgodnie z art. 6 dyrektywy 2006/48/WE są w dalszym ciągu zabezpieczane przez system gwarancji.

5. Wszystkie systemy gwarancji depozytów, o których mowa w art. 1, podlegają bieżącemu nadzorowi właściwych organów w zakresie zachowania zgodności z niniejszą dyrektywą, na zasadach obowiązujących w ramach europejskiego systemu nadzoru finansowego (ESNF). [Popr. 47]

Nadzór nad transgranicznymi systemami gwarancji depozytów sprawowany jest przez EBA we współpracy z kolegium składającym się z przedstawicieli właściwych organów państw, w których posiadają siedzibę poszczególne instytucje kredytowe należące do systemu. [Popr. 48]

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby alternatywne metody przyjęte przez systemy gwarancji depozytów na mocy art. 11 ust. 3a były zgodne z przepisami określonymi w tym artykule i z wytycznymi przyjętymi przez EBA zgodnie z art. 11 ust. 5, aby systemy gwarancji depozytów przeprowadzały regularne testy swoich systemów oraz były niezwłocznie informowane o wykryciu przez właściwe organy problemów w instytucji kredytowej, mogących wymagać uruchomienia systemów gwarancji depozytów.

EBA koordynuje działania państw członkowskich. [Popr. 49] Testy te są przeprowadzane co najmniej raz na trzy lata lub częściej, gdy wymagają tego okoliczności. Pierwszy tego rodzaju test jest przeprowadzany do dnia 31 grudnia 2013 r. [Popr. 50]

EBA przekazuje Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego ustanowionej rozporządzeniem (UE) nr 1092/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) ¹² , z własnej inicjatywy lub na wniosek ESRB, informacje dotyczące systemów gwarancji depozytów niezbędne do analizy ryzyka systemowego. [Popr. 51]

Europejski Organ Nadzoru Bankowego przeprowadza w tym względzie okresowoprzynajmniej co pięć lat wzajemne oceny zgodnie z art. 15 [rozporządzenia ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowe go]30 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Zakres tych wzajemnych ocen oceny obejmuje praktyki związane z ładem korporacyjnym zgodnie z ust. 7a.. W zakresie wymiany informacji z Europejskim Organem Nadzoru Bankowego systemy gwarancji depozytów podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej, o którym mowa w art. 56 tego 70 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010

Ponadto EBA jest uprawniony do corocznego sprawdzania, w oparciu o uaktualniane dane, odporności systemów gwarancji depozytów na warunki skrajne za pomocą różnych scenariuszy zakładających z góry określone punkty krytyczne, aby ustalić, czy należałoby dostosować bieżący model obliczeń i poziom docelowy. W tym kontekście test warunków skrajnych opiera się na scenariuszach zakładających niewielkie, średnie i znaczne skutki. [Popr. 52].

7. Państwa członkowskie zapewniają systemom gwarancji depozytów prawo do uzyskania, w dowolnym momencie i na ich żądanie, od swoich członków wszystkich informacji niezbędnych do przygotowania spłaty deponentów, w tym oznaczeń zgodnie z art. 4 ust. 2. Informacje niezbędne do przeprowadzenia testów warunków skrajnych są przekazywane systemom gwarancji depozytów na bieżąco. Informacje te są anonimizowane. Uzyskane informacje mogą zostać wykorzystane wyłącznie do przeprowadzenia testów warunków skrajnych i analizy historycznych zmian odporności systemów gwarancji depozytów lub przygotowania spłaty i mogą być przechowywane tak długo, jak jest to do tych celów konieczne; informacje te są poufne. [Popr. 53]

7a. Państwa członkowskie dopilnują, by ich systemy gwarancji depozytów miały solidne praktyki dotyczące ładu korporacyjnego, a w szczególności, by:

a) w ich zarządach zasiadał co najmniej jeden członek niewykonawczy i by posiadały one otwarte i przejrzyste procedury powoływania zarządu;

b) sporządzały one roczne sprawozdanie z działalności. [Popr. 54]

Artykuł  4

Kwalifikowalność depozytów

1. Następujące depozyty są wyłączone ze spłaty przez systemy gwarancji depozytów:

a) z zastrzeżeniem przepisów art. 6 ust. 3, depozyty dokonane przez inne instytucje kredytowe, w ich własnym imieniu i na ich własny rachunek,

b) wszystkie instrumenty wchodzące w zakres pojęcia " fundusze własne" w rozumieniu art. 57 dyrektywy 2006/48/WE,

c) depozyty w związku z transakcjami, na podstawie których osoby objęte postępowaniem karnym zostały skazane z powodu prania pieniędzy w rozumieniu art. 1 C dyrektywy ust. 2 dyrektywy 2005/60/WE [Popr. 55]

ca) depozyty, w odniesieniu do których deponent i instytucja kredytowa uzgodnili w formie umowy, że depozyt ten ma zostać wykorzystany do wykonania konkretnych zobowiązań deponenta wobec instytucji kredytowej lub innej strony, jeżeli z mocy prawa lub na podstawie porozumień umownych kwota depozytu może zostać odliczona przez deponenta lub zostanie odliczona automatycznie od takich zobowiązań w sytuacji, w której depozyt stałby się w przeciwnym razie depozytem nierozporządzalnym; [Popr. 56]

d) depozyty instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 pkt 5 dyrektywy 2006/48/WE,

e) depozyty przedsiębiorstw inwestycyjnych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych ¹³ ;,

f) depozyty, w przypadku których tożsamość ich posiadaczy nie została sprawdzona zgodnie z art. 8 ust. 1 dyrektywy 2005/60/WE, jeżeli stały się nierozporządzalnew momencie uruchomienia wypłaty, podczas spłaty gwarantowanych depozytów lub po ich spłacie, [Popr. 57]

g) depozyty zakładów ubezpieczeń,

h) depozyty przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania,

i) oprócz depozytów ulokowanych w indywidualnych systemach emerytalnych lub zakładowych systemach emerytalnych pracodawcy niebędącego dużym przedsiębiorstwem, [Popr. 58]

j) depozyty organów publicznychpaństwa oraz urzędów administracji centralnej, regionalnej i lokalnej [Popr. 59],

k) dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez instytucję kredytową oraz zobowiązania wynikające z przyjęć własnych weksli akceptowanych oraz weksli własnych.

2. Państwa członkowskie zapewniają oznaczanie przez instytucje kredytowe depozytów, o których mowa w ust. 1, w sposób umożliwiający ich natychmiastową identyfikację.

2a. Państwa członkowskie dopilnowują jednak, by depozyty organów lokalnych podlegały spłacie przez system gwarancji depozytów, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

(a) organy te nie zatrudniają na stałe zawodowego skarbnika lub

(b) utrata depozytów zakłóciłaby poważnie ciągłość usług świadczonych przez organy lokalne. [Popr. 60]

Artykuł  5

Poziom gwarancji

1. Państwa członkowskie zapewniają, by poziom gwarancji w odniesieniu do sumy depozytów każdego z deponentów wynosił 100.000 EUR w przypadku nierozporządzalności depozytów.

1a. Państwa członkowskie zapewniają ponadto objęcie pełną ochroną następujących depozytów:

a) depozyty wynikające z transakcji dotyczących nieruchomości służących do zaspokojenia prywatnych potrzeb mieszkaniowych, na okres maksymalnie 12 miesięcy po zapisaniu kwoty na dobro rachunku lub od momentu, w którym zaistnieje prawna możliwość przeniesienia takich depozytów;

b) depozyty, które służą celom społecznym określonym w prawie krajowym i są związane z określonymi sytuacjami życiowymi, takimi jak zawarcie małżeństwa, rozwód, przejście na emeryturę, zwolnienie, inwalidztwo lub śmierć deponenta przez okres maksymalnie 12 miesięcy po zapisaniu kwoty na dobro rachunku;

c) depozyty, które spełniają cele określone w prawie krajowym i opierają się na wypłacie świadczeń z tytułu ubezpieczenia lub odszkodowania za obrażenia będące wynikiem przestępstwa lub za niesłuszne skazanie, na okres maksymalnie 12 miesięcy po zapisaniu kwoty na dobro rachunku lub od momentu, w którym zaistnieje prawna możliwość przeniesienia takich depozytów. [Popr. 61]

2. Państwa członkowskie zapewniają, by systemydeponenci mieli prawo do gwarancji depozytów nie odbiegały od poziomu gwarancji określonego na poziomie określonym w ust. 1. Państwa członkowskie mogą jednak również ustanowić ochronę następujących depozytów, pod warunkiem że koszty ich spłaty nie podlegają przepisom art. 9, 10 i 11: [Popr. 62]

a) depozyty wynikające z transakcji dotyczących nieruchomości służących do zaspokojenia prywatnych potrzeb mieszkaniowych, na okres maksymalnie 12 miesięcy po zapisaniu kwoty na dobro rachunku;

[Popr. 63]

b) depozyty, które spełniają cele społeczne określone w prawie krajowym i są związane z określonymi sytuacjami życiowymi, takimi jak małżeństwo, rozwód, inwalidztwo lub zgon deponenta. Tego rodzaju depozyty są objęte gwarancją przez okres maksymalnie 12 miesięcy po wystąpieniu takiej sytuacji.

[Popr. 64]

3. Przepisy ust. 2 ust. 1 nie zabraniają państwom członkowskim utrzymania bądź wprowadzenia systemów służących ochronie emerytur oraz produktów zabezpieczenia emerytalnego, pod warunkiem że takie systemy nie tylko gwarantują depozyty, ale zapewniają również całościowy poziom gwarancji dla wszystkich istotnych w tym względzie produktów i sytuacji. [Popr. 65]

3a. W odniesieniu do istniejących już przed dniem 31 grudnia 2010 r. depozytów w instytucjach kredytowych lub oddziałach zagranicznych instytucji kredytowych w państwach członkowskich, a także depozytów, których właścicielami są deponenci posiadający główne miejsce zamieszkania na terenie państwa członkowskiego, w którym przed dniem 1 stycznia 2008 r. istniał ustawowy system gwarancji depozytów o stałym poziomie gwarancji w wysokości pomiędzy 100.000 EUR a 300.000 EUR, państwa te mogą zdecydować, na zasadzie odstępstwa od ust.1, że dotychczas obowiązujący stały poziom gwarancji nie ulegnie zmianie. W takim przypadku należy odpowiednio dostosować wysokość poziomu docelowego oraz składek uzależnionych od ryzyka, wnoszonych przez instytucje kredytowe. [Popr. 66]

4. Depozyty są spłacane w walucie państwa członkowskiego, w którejktórym prowadzony był rachunek bankowy. Jeżeli kwoty wyrażone lub w euro, o których mowa w ust. 1, są przeliczane na inne waluty, W przypadku depozytów w innej walucie deponenci mają prawo zdecydować, czy kwoty faktycznie wypłacane deponentom są równoważne kwotom określonym w niniejszej dyrektywie.mają zostać wypłacone w jednej z następujących walut:

(a) w walucie, w której był prowadzony rachunek bankowy, w określonym terminie uzgodnionym z właściwymi organami, który jest datą późniejszą niż termin określony w art. 7 ust. 1, lub

(b) w walucie państwa członkowskiego, w którym był prowadzony rachunek bankowy.

W wypadku zastosowania akapitu pierwszego lit. b) stosuje się kurs wymiany dla tego rodzaju waluty, w której prowadzony był depozyt aż do dnia, w którym właściwe organy dokonają ustalenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), lub dnia, w którym organ sądowy wyda decyzję, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii). [Popr. 67]

5. Państwa członkowskie, które przeliczają kwoty wyrażone w euro na swoją walutę krajową, stosują przy pierwszym takim przeliczeniu kurs wymiany obowiązujący w dniu ... ^* .

Państwa członkowskie mogą zaokrąglać kwoty otrzymane w wyniku przeliczenia, pod warunkiem że zaokrąglenie to nie przekracza 2.500 EUR.

Nie naruszając przepisów akapitu drugieg, państwa członkowskie dostosowują co pięć lat poziomy gwarancji przeliczone na inne waluty do kwoty, o której mowa w ust. 1. W przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń takich jak wahania walut, państwa członkowskie mogą po skonsultowaniu się z Komisją dokonać wcześniejszego dostosowania poziomu gwarancji.

6. Kwota określona w ust. 1 jest okresowo, a przynajmniej co pięć lat, aktualizowana przez Komisję we współpracy z EBA. Komisja przedstawia w stosownym przypadku wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, aby dostosować kwotę określoną w ust. 1, w szczególności uwzględniając rozwój sektora bankowego i sytuację gospodarczą, jak również stan polityki monetarnej w Unii. Pierwsza okresowa aktualizacja odbędzie się po dniu 31 grudnia 2015 r., chyba że nieprzewidziane zdarzenia wymuszą jej wcześniejsze przeprowadzenie. [Popr. 68]

7. Komisja może dostosowaćjest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 16 dotyczącym okresowej aktualizacji, co najmniej raz na pięć lat, kwoty, o którychktórej mowa w ust. 1, odpowiednio do stopy inflacji w Unii Europejskiej, wyrażonej zmianą zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych publikowanego przez Komisję od czasu poprzedniego dostosowania.

Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z art. 16. [Popr. 69]

Artykuł  6

Określenie kwoty podlegającej spłacie

1. Górna granica określona w art. 5 ust. 1 obowiązuje w stosunku do całości depozytów w jednej i tej samej instytucji kredytowej, niezależnie od liczby, waluty i miejsca ulokowania depozytów w Unii.

2. Udział przypadający na każdego deponenta na wspólnym koncie jest uwzględniany przy obliczaniu górnej granicy, zgodnie z art. 5 ust. 1.

Jeżeli szczególne przepisy nie regulują tej kwestii, kwota depozytu zostaje podzielona na równe części między deponentów.

Państwa członkowskie mogą przewidzieć, że depozyty na jednym koncie, co do którego dwie lub więcej osób mają prawa jako członkowie spółki osobowej, spółki partnerskiej, stowarzyszenia lub jakiegokolwiek podobnego ugrupowania niemającego osobowości prawnej, mogą do obliczenia górnej granicy zgodnie z art. 5 ust. 1 zostać połączone i traktowane jako depozyt jednego deponenta.

3. Jeżeli deponent nie może w sposób nieograniczony dysponować kwotą depozytu, to osoba uprawniona w nieograniczony sposób do korzystania jest chroniona pod warunkiem, że jest ona znana lub zostanie zidentyfikowana przed dniem, w którym właściwe organy dokonają ustalenia zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), albo odpowiedni organ sądowy wyda decyzję zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii). Jeżeli istnieje więcej osób w nieograniczony sposób uprawnionych do korzystania z depozytu, to przypadający na każdą z nich udział, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi zarządzania udziałami, jest uwzględniany przy obliczaniu górnej granicy, zgodnie z art. 5 ust. 1.

4. Datą odniesienia dla obliczenia kwoty podlegającej spłacie jest dzień, w którym właściwe organy dokonują ustalenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), lub dzień, w którym organ sądowy wydaje decyzję, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii). Zobowiązania deponenta wobec instytucji kredytowej nie są uwzględniane przy obliczaniu kwoty podlegającej spłacie, o ile nie chodzi o zobowiązania deponenta wymagalne w tym terminie. [Popr. 70]

5. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów mogły w dowolnym momencie zwrócić się do instytucji kredytowych o udzielenie informacji na temat łącznej kwoty depozytów poszczególnych deponentów.

6. Odsetki od depozytów, które zostały naliczone do dnia, w którym właściwe organy dokonują ustalenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), lub dnia, w którym organ sądowy wydaje decyzję, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii), ale nie zostały do tego dnia zapisane na dobro rachunku, są zwracane przez system gwarancji depozytów. Górna granica, o której mowa w art. 5 ust. 1, nie może zostać przekroczona.

Jeżeli odsetki są uzależnione od wartości innego instrumentu finansowego i nie mogą w związku z tym zostać określone bez ryzyka przekroczenia terminu spłaty określonego w art. 7 ust. 1, spłata tych odsetek jest ograniczona wysokością ustawowych odsetek za zwłokę obowiązujących na mocy prawa krajowego.

7. Państwa członkowskie mogą postanowić, że określone kategorie depozytów, które spełniają cel społeczny zdefiniowany w prawie krajowym i w stosunku do których osoba trzecia udzieliła gwarancji zgodnej z przepisami dotyczącymi pomocy państwa, nie są uwzględniane przy obliczaniu całości depozytów posiadanych przez tego samego deponenta w jednej i tej samej instytucji kredytowej zgodnie z ust. 1.W takich przypadkach gwarancja udzielona przez osobę trzecią jest ograniczona do poziomu gwarancji określonego w art. 5 ust. 1.

7a. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w celu spłaty, o której mowa w art. 7 ust. 1 depozyty należące do deponenta i znajdujące się w tej samej instytucji kredytowej nie będą traktowane łącznie, o ile przepisy prawa państwa członkowskiego zezwalają na występowanie przez instytucje kredytowe pod różnymi nazwami handlowymi. Depozyty znajdujące się w tej samej instytucji kredytowej, która występuje pod tą samą nazwą handlową, są traktowane łącznie i stosuje się wobec nich poziom gwarancji określony w art. 5 ust. 1. W przypadku gdy z powyższych wyliczeń wynika, że wysokość gwarantowanych depozytów w przeliczeniu na jednego deponenta i jedną instytucję kredytową jest wyższa niż określono w art. 5, wówczas wysokość wnoszonej do systemu gwarancji depozytów składki, określonej zgodnie z art. 9 i 11, ulega odpowiednio zwiększeniu.

Jeżeli państwo członkowskie postanowi nie zezwolić na ochronę oddzielnych depozytów znajdujących się w tej samej instytucji kredytowej występującej pod różnymi nazwami handlowymi, wówczas właściciel i podmioty o różnych nazwach handlowych nie uzyskują oddzielnej gwarancji depozytów. Nie można dokonać transgranicznego połączenia depozytów ulokowanych w tej samej instytucji kredytowej działającej pod różnymi nazwami handlowymi.

Instytucje kredytowe z państw członkowskich stosujących ten przepis nie mogą oferować gwarancji w oddziałach obsługiwanych w państwach członkowskich, które nie pozwalają instytucjom kredytowym prowadzić działalności pod różnymi nazwami handlowymi. [Popr. 71]

Artykuł  7

Spłata

1. Systemy gwarancji depozytów są w stanie spłacić nierozporządzalne depozyty w terminie pięciu dni roboczych, lecz nie krótszym niż tydzień, licząc od dnia, w którym właściwe organy dokonały ustalenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), lub od dnia, w którym organ sądowy wydał decyzję, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii).

Państwa członkowskie mogą przyjąć dłuższy termin spłaty w odniesieniu do depozytów, o których mowa w art. 6 ust. 3. Termin ten nie może jednak przekraczać 3 miesięcy od dnia, w którym właściwe organy dokonują ustalenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (i), lub dnia, w którym organ sądowy wydaje decyzję, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. e) ppkt (ii).

Państwa członkowskie mogą zdecydować, że do dnia 31 grudnia 2016 r. należy stosować termin spłaty wynoszący 20 dni roboczych, jeżeli po przeprowadzeniu szczegółowej kontroli właściwe organy stwierdzą, iż systemy gwarancji depozytów nie są jeszcze w stanie zagwarantować terminu spłaty wynoszącego pięć dni roboczych, lecz nie krótszego niż tydzień.

Deponent, który zgodnie z art. 6 ust. 3 nie może w sposób nieograniczony dysponować kwotą depozytu, jest spłacany w terminie określonym w akapicie pierwszym. Spłata ta jest uwzględniana przy spłacie osoby uprawnionej w sposób nieograniczony.

1a. W przypadku podjęcia przez państwa członkowskie decyzji o zastosowaniu do dnia 31 grudnia 2016 r. terminu spłaty wynoszącego 20 dni roboczych, zgodnie z ust. 1 akapit trzeci, system gwarancji depozytów dokonuje na wniosek deponenta - w terminie pięciu dni roboczych, ale nie krótszym niż tydzień - jednorazowej wypłaty do wysokości 5.000 EUR z jego depozytu kwalifikującego się do spłaty. [Popr. 150/rev]

1b. Spłata lub wypłata, o której mowa w ust. 1, może zostać odroczona w przypadkach, gdy:

(a) nie ma pewności co do tego, czy dana osoba posiada tytuł prawny do otrzymania spłaty, lub depozyt jest przedmiotem sporu sądowego;

(b) depozyt podlega sankcjom gospodarczym nałożonym przez rządy krajowe lub organy międzynarodowe;

(c) w ciągu ostatnich 24 miesięcy nie zawarto żadnej transakcji związanej z depozytem (rachunek bankowy jest nieaktywny);

(d) kwota spłaty jest uważana za część tymczasowego wysokiego stanu pozycji zgodnie z definicją w art. 5 ust. 1 lit. a);

(e) kwota spłaty ma zostać wypłacona przez system gwarancji depozytów przyjmującego państwa członkowskiego zgodnie z art. 12 ust. 2. [Popr. 75]

2. Deponenci są spłacani bez konieczności składania wniosku do systemu gwarancji depozytów. Niezbędne w tym celu informacje dotyczące depozytów i deponentów instytucja kredytowa przekazuje tak szybko, jak tego zażąda system gwarancji depozytów.

3. Wszelka korespondencja między systemem gwarancji depozytów a deponentem jest prowadzona w języku urzędowym Unii, używanym przez instytucję kredytową, w której znajduje się gwarantowany depozyt, do korespondencji z deponentem, lub w języku urzędowym czy też jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym znajduje się gwarantowany depozyt. Jeżeli instytucja kredytowa działa bezpośrednio w innym państwie członkowskim, nie ustanowiwszy oddziałów, informacje są przekazywane w języku wybranym przez deponenta w momencie otwarcia rachunku. [Popr. 76]

4. Jeżeli deponentowi lub jakiejkolwiek innej osobie, która ma prawo bądź udział w kwocie depozytu, zostanie zarzucone przestępstwo kryminalne, które ma związek z praniem brudnych pieniędzy w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 2005/60/EG, to spłaty z systemu gwarancji depozytów dotyczące deponenta, nie naruszając terminu według ust. 1, mogą zostać zawieszone dopóki nie zapadnie odpowiednie orzeczenie. [Popr. 77]

4a. Do spłaty nie dochodzi, jeżeli w ciągu ostatnich 24 miesięcy nie miała miejsca żadna transakcja związana z depozytem, a wartość depozytu jest niższa od kosztów administracyjnych, jakie wiązałyby się ze spłatą. [Popr. 78]

Artykuł  8

Roszczenia wobec systemów gwarancji depozytów

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby deponent miał możliwość, jeśli chodzi o przysługujące mu roszczenie odszkodowawcze, podjąć kroki prawne prawo deponenta do roszczenia odszkodowawczego mogło być przedmiotem postępowania przeciwko systemowi gwarancji depozytów. [Popr. 79]

2. Nie naruszając innych praw na podstawie przepisów prawa krajowego i z zastrzeżeniem ust. 3, systemy, które dokonują płatności w ramach gwarancji depozytów w oparciu o przepisy krajowe, są upoważnione w procedurze likwidacji do wstąpienia w prawa deponentów w wysokości dokonanych przez nich płatności.

Roszczenia objęte wstąpieniem w prawa deponentów, o którym mowa w niniejszym ustępie, są zaspokajane w pierwszej kolejności bezpośrednio po roszczeniach deponenta, o których mowa w ust. 1, i przed wszystkimi innymi roszczeniami wobec likwidatora. [Popr. 80]

3. Jeżeli systemy gwarancji depozytów udzielają pożyczki innemu systemowi gwarancji depozytów zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10, udzielające pożyczki systemy gwarancji depozytów są proporcjonalnie do kwoty pożyczki upoważnione w procedurze likwidacji do wstąpienia w prawa deponentów w wysokości dokonanych przez nich płatności.

Wstąpienie w prawa deponentów może nastąpić dopiero z chwilą, gdy pożyczka stanie się wymagalna zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. b). Jeżeli procedura likwidacyjna zostaje zakończona przed tym terminem, wstąpienie w prawa zostaje rozszerzone na przychody z likwidacji, które zostały wypłacone na rzecz systemu udzielającego pożyczki.

Roszczenia objęte wstąpieniem w prawa deponentów, o którym mowa w niniejszym ustępie, są zaspokajane bezpośrednio po roszczeniach deponentów, o których mowa w ust. 1, i przed wszystkimi innymi roszczeniami wobec likwidatora.

4. Państwa członkowskie mogą ograniczyć długość okresu, w którym deponenci, których depozyty nie zostały spłacone lub uznane przez system w terminie określonym w art. 7 ust. 1, mogą wnosić roszczenia o spłatę ich depozytów. Takie ograniczenie okresu jest uzależnione od terminu, w którym prawa, w jakie wstąpił system gwarancji depozytów zgodnie z ust. 2, muszą zostać zgłoszone w ramach procedury likwidacyjnej zgodnie z prawem krajowym.

Ograniczając długość okresu, państwa członkowskie uwzględniają czas, jakiego potrzebuje system gwarancji depozytów na stwierdzenie istnienia tych roszczeń przed dokonaniem zgłoszenia.

Artykuł  9

Finansowanie systemów gwarancji depozytów

1. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów dysponowały odpowiednimi systemami służącymi określeniu ich potencjalnych zobowiązań. Dostępne środki finansowe systemów gwarancji depozytów są proporcjonalne do tych zobowiązań.

Systemy gwarancji depozytów pozyskują dostępne środki finansowe z okresowych składek swoich członków, wnoszonych dnia 30 czerwca i 31 grudnia każdego co najmniej jeden raz w roku. Nie wyklucza to dodatkowego finansowania z innych źródeł. Jednorazowe opłaty za przyjęcie do systemu nie są pobierane. [Popr. 81]

Dostępne środki finansowe muszą odpowiadać co najmniej poziomowi docelowemu. Jeżeli możliwości w zakresie finansowania są mniejsze niż poziom docelowy, płatności składek są wznawiane przynajmniej do czasu ponownego osiągnięcia poziomu docelowego. Jeżeli dostępne Składka okresowa uwzględnia w odpowiednim stopniu cykl koniunkturalny i wynosi co najmniej 0,1 % gwarantowanych depozytów. Obowiązek opłacania składek ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy kwota funduszy znajdujących się w posiadaniu systemu gwarancji depozytów jest niższa niż poziom docelowy. Po pierwszym osiągnięciu poziomu docelowego oraz kiedy środki finansowe dostępne w związku z wypłatą środków wynoszą mniej niż dwie trzecie poziomu docelowego, składka okresowa nie może być niższa niż 0,25 % kwalifikujących się gwarantowanych depozytów. [Popr. 82]

2. Łączna kwotaŚrodki finansowe dostępne w ramach systemów gwarancji depozytów i inwestycji systemu związanych z jednym podmiotem nie może przekroczyćsą inwestowane przy niewielkim poziomie ryzyka oraz w wystarczająco zróżnicowany sposób i nie przekraczają 5 % dostępnych środków finansowych systemu, o ile w odniesieniu do tych depozytów lub inwestycji nie obowiązuje zerowy poziom wagi ryzyka zgodnie z załącznikiem VI częścią I do dyrektywy 2006/48/WE. Spółki, które należą do tej samej grupy do celów sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych w rozumieniu dyrektywy Rady 83/349/EWG ¹⁴  albo zgodnie z uznanymi międzynarodowymi zasadami rachunkowości, uznaje się za jeden podmiot do celów obliczania w kontekście tego limitucelu. [Popr. 83]

3. Jeżeli dostępne środki finansowe systemu gwarancji depozytów są niewystarczające do spłaty deponentów w sytuacji, gdy ich depozyty staną się nierozporządzalne, jego członkowie wnoszą składki nadzwyczajne nieprzekraczające 0,5 % ich kwalifikujących się gwarantowanych depozytów za rok kalendarzowy. Płatność ta jest dokonywana dzień przed upływem terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 1. [Popr. 84]

4. Łączna kwota składek, o których mowa w ust. 1 i 23, nie może przekroczyć 1 % kwalifikujących się gwarantowanych depozytów za rok kalendarzowy. [Popr. 85]

Właściwe organy mogą całkowicie lub częściowotymczasowo zwolnić instytucję kredytową z obowiązku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli suma płatności, o których mowa w ust. 1 i 2, zagrażałaby zaspokojeniu roszczeń innych jej wierzycieli. Takie zwolnienie jest nie przyznawane na okres przykraczający 6 miesięcy, ale na wniosek instytucji kredytowej może ono zostać udzielone ponownie.Suma ta zostaje wpłacona w terminie późniejszym, gdy jej płatność nie zagraża już zaspokojeniu roszczeń innych wierzycieli. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, są zasadniczo wykorzystywane do zabezpieczenia i spłaty deponentów zgodnie z niniejszą dyrektywą. Na realizację środków zapobiegawczych i wspierających w rozumieniu niniejszej dyrektywy może być przeznaczona maksymalnie jedna trzecia dostępnych środków finansowych. W takim przypadku w terminie jednego miesiąca system gwarancji depozytów przedkłada właściwemu organowi sprawozdanie, w którym dowodzi, że limit jednej trzeciej dostępnych środków nie został przekroczony. [Popr. 86]

5. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, są zasadniczo wykorzystywane do spłaty deponentów zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Mogą one jednak być również wykorzystywane w celu finansowania transferu depozytów do innej instytucji kredytowej, pod warunkiem że koszty ponoszone przez system gwarancji depozytów nie przekraczają kwoty objętych gwarancjami depozytów w danej instytucji kredytowej. W takim przypadku w terminie jednego miesiąca od transferu depozytów system gwarancji depozytów przedkłada Europejskiemu Organowi Nadzoru Bankowemu sprawozdanie, w którym dowodzi, że określony wyżej limit nie został przekroczony. [Popr. 87]

Państwa członkowskie mogą zezwolić systemom gwarancji depozytów na wykorzystywanie ich środków finansowych w celu zapobiegnięcia upadłości banku, przy braku ograniczenia do finansowania transferu depozytów do innej instytucji kredytowej, jeżeli spełnione są poniższe warunki: [Popr. 88]

a) środki finansowe systemu przekraczają po zastosowaniu takiego środka 1 % kwalifikujących się depozytów; [Popr. 89]

b) w terminie jednego miesiąca od podjęcia decyzji o zastosowaniu takiego środka system gwarancji depozytów przedkłada Europejskiemu Organowi Nadzoru Bankowemu sprawozdanie, w którym dowodzi, że określony wyżej limit nie został przekroczony. [Popr. 90]

W indywidualnych przypadkach i pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwe organy na uzasadniony wniosek danego systemu gwarancji depozytów, wartość procentowa, o której mowa w lit. a), może zostać ustalona między 0,75 % a 1 %. [Popr. 91]

5a. Systemy gwarancji depozytów mogą wykorzystać dostępne środki finansowe na potrzeby zastosowania środków zapobiegawczych i wspierających ponad próg określony w ust. 5, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

a) system gwarancji depozytów dysponuje odpowiednimi systemami nadzoru i klasyfikacji ryzyka w stosunku do należących do tego systemu instytucji kredytowych, a także odpowiednimi możliwościami wywierania na nie wpływu;

b) system gwarancji depozytów dysponuje wymaganymi procedurami i strukturami służącymi do wyboru, realizacji i monitorowania środków zapobiegawczych i wspierających;

c) przyznanie środków zapobiegawczych i wspierających przez system gwarancji depozytów wiąże się z nałożeniem określonych obowiązków na instytucję kredytową, która uzyskała wsparcie. Obowiązki te dotyczą przynajmniej zaostrzonego monitorowania ryzyka oraz większych praw w zakresie weryfikacji, przysługujących systemowi gwarancji depozytów;

d) instytucje kredytowe należące do systemu niezwłocznie odprowadzają w formie składek nadzwyczajnych do systemu gwarancji depozytów środki finansowe wykorzystane na realizację środków zapobiegawczych i wspierających, jeżeli zaistnieje potrzeba wypłaty odszkodowania na rzecz deponenta, a środki finansowe pozostające w dyspozycji systemu gwarancji depozytów stanowią mniej niż dwie trzecie poziomu docelowego;

e) w opinii właściwego organu zapewniona została możliwość wniesienia przez instytucje kredytowe należące do systemu składek nadzwyczajnych, o których mowa w lit. d). [Popr. 92]

5b. Środki finansowe mogą również zostać wykorzystane na realizację działań związanych z uporządkowaną likwidacją instytucji kredytowych, jeżeli koszty ponoszone przez system gwarancji depozytów nie przewyższają wartości gwarantowanych depozytów w przypadku danej instytucji kredytowej. Jeżeli likwidacja przebiega w ten sposób, w terminie jednego miesiąca od transferu depozytów system gwarancji depozytów przedkłada EBA sprawozdanie, w którym potwierdza, że poniesione koszty nie przekroczyły kwoty gwarantowanych depozytów. [Popr. 93]

6. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów dysponowały odpowiednimi alternatywnymi mechanizmami finansowania, umożliwiającymi im pozyskanie krótkoterminowego finansowania, jeżeli jest to konieczne w celu zaspokojenia wniesionych przeciwko nim roszczeń.

7. Każde państwo członkowskie informuje EBA co miesiąc Europejski Organ Nadzoru Bankowego-kwartał o kwocie kwalifikujących się depozytów i gwarantowanych depozytów w tym państwiena swoim terytorium oraz o kwocie dostępnych środków finansowych jego systemów gwarancji depozytów. Informacje te są potwierdzane przez właściwe organy i wraz z tym potwierdzeniem są są przekazywane w terminie 10 dni po upływie każdego jednego miesiąca przekazywane Europejskiemu Organowi Nadzoru BankowegoEBA. [Popr. 94]

Państwa członkowskie zapewniają, by informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, były publikowane na stronie internetowej systemów gwarancji depozytów oraz EBA co najmniej raz do roku. [Popr. 95]

7a. System gwarancji depozytów przestrzega szczegółowych przepisów dotyczących zarządzania i ustanawia specjalną radę złożoną z wysokich rangą przedstawicieli systemu gwarancji depozytów, jego członków i właściwych organów, którzy opracowują i ustalają przejrzyste wytyczne dotyczące inwestowania dostępnych środków finansowych. Wytyczne te uwzględniają takie czynniki jak dopasowanie czasu trwania, jakość, dywersyfikacja i korelacja inwestycji. [Popr. 96]

Artykuł  10

Wzajemne udzielanie pożyczek przez systemy gwarancji depozytów

1. Państwa członkowskie mogą zezwolić systemom gwarancji depozytów udzielania pożyczek innym systemom gwarancji depozytówW wobrębie Unii Europejskiej system ma prawo zaciąganiana zasadzie dobrowolności, pożyczek u wszystkich innych systemów gwarancji depozytów, o których mowa w art. 1 ust. 2, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki: [Popr. 97]

a) system zaciągający pożyczkę nie jest w stanie wypełnić swoich zobowiązań zgodnie z art. 8 ust. 1 ze względu na wcześniejsze płatności dokonane na podstawie art. 9 ust. 5akapit pierwszy i drugi; [Popr. 87]

b) sytuacja, o której mowa w lit. a) niniejszego akapitu, wynika z braku dostępnych środków finansowych, o których mowa w art. 9;

c) system zaciągający pożyczkę skorzystał z możliwości zwrócenia się o wniesienie składek nadzwyczajnych, o której mowa w art. 9 ust. 3;

d) system zaciągający pożyczkę zobowiązuje się prawnie, że pożyczone środki zostaną wykorzystane w celu spłaty roszczeń zgodnie z art. 8 ust 1;

e) system zaciągający pożyczkę nie jest aktualnie zobowiązany do spłaty pożyczki udzielonej przez inny system gwarancji depozytów zgodnie z niniejszym artykułem;

f) system zaciągający pożyczkę określa kwotęinformuje właściwe organy o kwocie żądanej pożyczki; [Popr. 98]

g) łączna kwota pożyczki nie przekracza 0,5 % kwalifikujących sięgwarantowanych depozytów systemu zaciągającego pożyczkę; [Popr. 99]

h) system zaciągający pożyczkę niezwłocznie informuje EBA i podaje przyczyny, dla których spełnione sa warunki określone w niniejszym akapicie, oraz kwotę żądanej pożyczki.

Kwota, o której mowa w lit. f) akapitu pierwszego, jest określana następująco:

[kwota gwarantowanych depozytów, które mają zostać spłacone zgodnie z art. 8 ust. 1] - [dostępne środki finansowe + maksymalna kwota składek nadzwyczajnych, o których mowa w art. 9 ust. 3] [Popr. 100]

Pozostałe systemy gwarancji depozytów działają jako systemy udzielające pożyczki. W tym celu każde państwo członkowskie, w którym ustanowiony jest więcej niż jeden system, wyznacza system, który działa jako udzielający pożyczki system tego państwa członkowskiego, oraz informuje o tym Europejski Organ Nadzoru Bankowego. Państwo członkowskie może zdecydować czy, a jeśli tak to w jaki sposób, inne systemy gwarancji depozytów ustanowione w tym państwie członkowskim dokonują rekompensaty na rzecz systemu udzielającego pożyczki. [Popr. 101]

Systemy gwarancji depozytów, które zgodnie z niniejszym artykułem są zobowiązane do spłaty pożyczki udzielonej przez pozostałe systemy gwarancji depozytów, nie udzielają pożyczek innym systemom gwarancji depozytów.

2. Pożyczka podlega następującym warunkom:

a) każdy system pożycza kwotę proporcjonalną do kwoty kwalifikujących się depozytów każdego systemu bez uwzględniania systemu zaciągającego pożyczkę oraz systemów gwarancji depozytów, o których mowa w lit. a). Kwoty są obliczane na podstawie ostatnich potwierdzonych miesięcznych informacji, o których mowa w art. 9 ust. 7; [Popr. 102]

b) system zaciągający pożyczkę spłaca pożyczkę najpóźniej po 5 latach, w tym także w ratach rocznych, przy czym odsetki są należne dopiero w czasie spłaty.

c) stopa procentowa odpowiada co najmniej stopie oprocentowania kredytu lombardowego Europejskiego Banku Centralnego w okresie, na jaki została udzielona pożyczka; [Popr. 103]

ca) system zaciągający pożyczkę informuje EBA o początkowej stopie procentowej oraz o okresie, na jaki została udzielona pożyczka. [Popr. 104]

3. Europejski Organ Nadzoru Bankowego potwierdza, że wymogi określone w ust. 1 są i 2 zostały spełnione, jak również określa obliczone zgodnie z ust. 2 lit. a) kwoty pożyczek, jakie mają zostać udzielone przez każdy system, początkową stopę procentową zgodnie z ust. 2 lit. c) oraz okres, na jaki zostają udzielone pożyczki. [Popr. 105]

Europejski Organ Nadzoru Bankowego EBA przekazuje udzielającym pożyczki systemom gwarancji depozytów swoje potwierdzenie wraz z informacjami, o których mowa w ust. 1 lit. h). Systemy gwarancji depozytów otrzymują to potwierdzenie i te informacje w ciągu dwóch dni roboczych. Udzielające pożyczki systemy gwarancji depozytów dokonują wypłaty pożyczki na rzecz systemu zaciągającego pożyczkę niezwłocznie, a najpóźniej w ciągu kolejnych dwóch dni roboczych po otrzymaniu tego potwierdzenia i tych informacji. [Popr. 106]

5. Państwa członkowskie zapewniają, by składki pobierane przez system zaciągający pożyczkę były wystarczające do spłaty pożyczonej kwoty i jak najszybszego przywrócenia poziomu docelowego.

Artykuł  11

Obliczanie składek na rzecz systemów gwarancji depozytów

1. Składki na rzecz systemów gwarancji depozytów, o których mowa w art. 9, są określane w odniesieniu do każdego członka na podstawieproporcjonalnie do poziomu ryzyka, na jakie jest narażony. Instytucje kredytowe wnoszą co najmniej 75 % i maksymalnie 200 % 250 %kwoty, którą jako składkę musiałby wnieść bank o średnim poziomie ryzyka. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że członkowie systemów, o których mowa w art. 1 ust. 3 i 4 wnoszą niższe składki na rzecz systemów gwarancji depozytów, jednak nie niższe niż 37,5 % kwoty, którą jako składkę musiałby wnieść banko o średnim poziomie ryzyka.

Państwa członkowskie mogą przewidzieć niższe składki dla sektorów mniejszego ryzyka regulowanych w przepisach krajowych. [Popr. 107]

1a. Państwa członkowskie mogą zezwolić, aby wobec wszystkich instytucji kredytowych powiązanych z tym samym organem centralnym na mocy art. 3 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE, jako jednego skonsolidowanego podmiotu, stosowano ocenę ryzyka ustalonego dla organu centralnego i instytucji z nim powiązanych. Państwa członkowskie mogą wymagać, by instytucje kredytowe wniosły minimalną składkę niezależnie od kwoty ich gwarantowanych depozytów. [Popr. 112]

2. OkreślenieW załącznikach I i II opisano standardową metodę służącą określeniu stopnia ryzyka i obliczenieobliczeniu składek opiera się na elementach wymienionych w załącznikach I i II, które wnoszą do systemu gwarancji kredytów jego członkowie. [Popr. 108]

3. Ustęp 2 nie ma zastosowania w odniesieniu do systemów gwarancji depozytów, o których mowa w art. 1 ust. 2. [Popr. 109]

(3a) Bez uszczerbku dla ust. 1 i 2 systemy gwarancji depozytów mogą stosować własne alternatywne metody uzależnione od ryzyka, służące do określenia i składek uzależnionych d ryzyka, które wnoszą do systemu gwarancji kredytów jego członkowie. Składki są obliczane proporcjonalnie do ryzyka związanego z działalnością członków i uwzględniają w odpowiednim stopniu profile ryzyka obowiązujące w przypadku różnych modeli prowadzenia działalności. Alternatywna metoda może również uwzględniać pozycje znajdujące się po stronie aktywów bilansu i wskaźniki ryzyka, takie jak adekwatność kapitałową, jakość aktywów oraz płynność.

Każda alternatywna metoda jest zatwierdzana przez właściwe organy oraz przez EBA i musi być zgodna z wytycznymi opracowanymi przez EBA na mocy art. 11 ust. 5. EBA kontroluje przestrzeganie postanowień wytycznych co najmniej raz na pięć lat i w każdym przypadku, w którym następuje zmiana alternatywnej metody danego systemu gwarancji depozytów. [Popr. 110]

4. Komisji przekazuje się upoważnienie do szczegółowego określeniaW celu zagwarantowania skutecznego ujednolicenia definicji i metod opisanych w załączniku II część A. Projekty tych standardów regulacyjnych są przyjmowane zgodnie z art. 7 do 7d [rozporządzenia ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego]. Europejski Organ Nadzoru Bankowego może opracowywać projekty standardów regulacyjnych, które przedkładane są Komisji.ustalenia standardowej metody określonej w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, EBA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych, w razie potrzeby proponujące dostosowanie tych definicji i wyżej wspomnianej metody w celu zagwarantowania pełnej porównywalności i usunięcia niespójnych elementów.

EBA przedłoży powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych Komisji do dnia 31 grudnia 2012 r.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. [Popr. 111]

4a. EBA w swoich analizach ryzyka oraz dla celów opracowania projektu regulacyjnych standardów technicznych uwzględnia mechanizmy kontroli zarządzania wprowadzone przez instytucje kredytowe. Organ ten sprawuje również nadzór nad rozpowszechnianiem najleszych praktyk poprzez ESNF. [Popr. 113]

5. Do dnia 31 grudnia 2012 r. Europejski Organ Nadzoru Bankowego publikuje wytyczne zgodnie z art. 16 rozporządzenia (EU) nr 1093/2010, w sprawie stosowania załącznika II część B a także w sprawie alternatywnych metod uzależnionych od ryzyka opracowanych przez systemy gwarancji depozytów zgodnie z art. 8 rozporządzenia ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego].ust. 3a.[ [Popr. 114]

Artykuł  12

Współpraca w obrębie Unii

1. Systemy gwarancji depozytów zabezpieczają deponentów oddziałów, jakie instytucje kredytowe utworzyły w innych państwach członkowskich.

2. Deponenci oddziałów ustanowionych przez instytucje kredytowe w innych państwach członkowskich lub oddziałów w państwach członkowskich, w których prowadzi działalność instytucja kredytowa, która uzyskała zezwolenie w innym państwie członkowskim, są spłacani przez system przyjmującego państwa członkowskiego w imieniu systemu państwa członkowskiego pochodzenia. System państwa członkowskiego pochodzenia dokonuje rekompensaty systemu zapewnia środki niezbędne do tego, aby system przyjmującego państwa członkowskiego wypełnił zobowiązanie systemu państwa członkowskiego pochodzenia do spłacenia deponentów zgodnie z ust. 1. [Popr. 115]

System przyjmującego państwa członkowskiego informuje również deponentów, których to dotyczy, w imieniu systemu państwa członkowskiego pochodzenia i jest uprawniony do otrzymywania korespondencji od tych deponentów w imieniu systemu państwa członkowskiego pochodzenia.

3. Jeżeli instytucja kredytowa przestaje być członkiem jednego systemu i przyłącza się do innego systemu, składki wniesione w ciągu 6 miesięcy poprzedzających roku poprzedzającego zakończenie członkostwa są zwracane lub przenoszone pro rata do tego innego systemu, o ile nie są to składki okresowe zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit trzeci lub składki nadzwyczajne zgodnie z art. 9 ust. 3. Przepis ten nie ma zastosowania, jeżeli instytucja kredytowa została wykluczona z systemu zgodnie z art. 3 ust. 3. [Popr. 116]

4. Państwa członkowskie zapewniają, by systemy gwarancji depozytów państwa członkowskiego pochodzenia wymieniały z systemami gwarancji depozytów przyjmującego państwa członkowskiego informacje, o których mowa w art. 3 ust. 7. Stosowane są przy tym ograniczenia określone w tym artykule.

Instytucje kredytowe, które chcą dobrowolnie przenieść się z jednego systemu gwarancji depozytów do innego, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, muszą powiadomić o tym zamiarze z co najmniej sześciomiesięcznym wyprzedzeniem. W tym okresie instytucja kredytowa ma nadal obowiązek wnosić składki do pierwotnego systemu gwarancji depozytów, co dotyczy zarówno finansowania ex-ante, jak i ex-post. [Popr. 117]

5. W celu ułatwienia skutecznej współpracy między systemami gwarancji depozytów, ze szczególnym uwzględnieniem niniejszego artykułu i art. 10, systemy gwarancji depozytów lub, tam gdzie to stosowne, właściwe organy zawierają pisemne umowy dotyczące współpracy. Umowy takie uwzględniają wymogi określone w dyrektywie 95/46/WE.

Systemy gwarancji depozytów powiadamiają EBA o istnieniu i treści takich umów. EBA może wydawać opinie na temat takich umów zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. f) i art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Jeżeli właściwe organy lub systemy gwarancji depozytów nie mogą osiągnąć porozumienia lub w przypadku sporów dotyczących interpretacji takich umów EBA dokonuje rozstrzygnięcia sporów zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

Brak takich umów nie ma wpływu na roszczenia deponentów na mocy art. 8 ust. 2 lub instytucji kredytowych na mocy ust. 3 niniejszego artykułu.

Artykuł  13

Oddziały instytucji kredytowych mających siedzibę w państwach trzecich

1. Państwa członkowskie badają, czy oddziały instytucji kredytowej z siedzibą poza Unią Europejską (instytucje z państw trzecich) dysponują ochroną równoważną tej, jaka jest przewidziana w niniejszej dyrektywie.

Jeżeli oddziały nie dysponują taką ochroną, państwa członkowskie mogą, z zastrzeżeniem przepisów art. 38 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE, wymagać, by oddziały instytucji kredytowych z państw trzecich przyłączyły się do systemu gwarancji depozytów funkcjonującego na ich terytorium.

1a. W celu zagwarantowania konsekwentnego ujednolicenia stosowania ust. 1 EBA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych, ustanawiając ogólne kryteria równoważności.

EBA przedłoży powyższe projekty regulacyjnych standardów technicznych Komisji do dnia ....

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. [Popr. 118]

2. Deponentom i potencjalnym deponentom oddziałów instytucji kredytowych zpaństw trzecich, które nie są członkiem systemu działającego w jednym z państw członkowskich, powinny zostać przez instytucję kredytową udostępnione wszystkie informacje o działaniach zabezpieczających ich depozyty.

3. Informacje wymienione w ust. 2 muszą być dostępne i sformułowane jasno i zrozumiale w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, gdzie utworzono oddział instytucji kredytowej, zgodnie z przepisami prawa krajowego, a także w innych językach, jeśli deponenci zwrócą się o to i oddział jest w stanie spełnić tę prośbę. [Popr. 151/rev]

Artykuł  14

Informacje dla deponentów

1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby instytucje kredytowe udostępniały swoim obecnym i potencjalnym deponentom informacje niezbędne do zidentyfikowania systemu gwarancji depozytów w Unii, do którego należy instytucja kredytowa wraz z oddziałami. Jeżeli depozyt nie jest objęty gwarancją w systemie gwarancji depozytów zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) do g) oraz i) do k) oraz art. 4 ust. 2, instytucja kredytowa powiadamia o tym deponenta; w takim przypadku instytucja kredytowa daje deponentowi możliwość wycofanie depozytów, wraz ze wszystkimi naliczonymi odsetkami i uzyskanymi korzyściami, bez ponoszenia żadnych opłat karnych. [Popr. 119]

2. Informacje dla potencjalnych deponentów są im udostępniane - oraz przez nich podpisywane - przed zawarciem umowy o przyjęcie depozytu. W tym celu stosowany jest model z załącznika III.

3. Deponenci otrzymują informacje na wyciągach ze swoich rachunków. Informacje te obejmują potwierdzenie, że depozyty są kwalifikującymi się depozytami. Ponadto konieczne jest odniesienie do arkusza informacyjnego w załączniku III wraz z informacją, gdzie można go uzyskać. Można Arkusz informacyjny zawarty w załączniku III jest również wskazaćzałączany przynajmniej raz w roku do jednego z wyciągów z rachunku deponentów. Na arkuszu informacyjnym wskazuje się również stronę internetową właściwego systemu gwarancji depozytów

Strona internetowa systemu gwarancji depozytów musi zawierać informacje niezbędne dla deponentów, w szczególności informacje o przewidzianych niniejszą dyrektywą przepisach dotyczących procesu i warunków gwarantowania depozytów. [Popr. 120]

4. Informacje przewidziane w ust. 1 muszą, zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi danego państwa, być dostępne w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym został utworzony oddział, a także w innych językach, jeśli deponenci zwrócą się o to i oddział jest w stanie spełnić tę prośbę. [Popr. 121]

5. Państwa członkowskie ograniczają korzystanie z informacji, o których mowa w ust. 1, 2 i 3 dla celów reklamowych do rzeczowego wskazania systemu gwarantującego produkt, którego dotyczy dana reklama. [Popr. 122]

Instytucje kredytowe będące członkami systemu, o którym mowa w art. 1 ust. 3 i 4, informują deponentów odpowiednio i w zrozumiały sposób o zasadach funkcjonowania systemu gwarancji depozytów. Instytucje kredytowe przedstawiają przy tym deponentom informacje na temat maksymalnego poziomu gwarancji oraz innych kwestii dotyczących systemu gwarancji depozytów. Takie informacje nie mogą zawierać wskazania na nieograniczony zakres gwarancji depozytów. [Popr. 123]

6. W przypadku połączenia instytucji kredytowych ich deponenci są informowani o połączeniu co najmniej na miesiąc, zanim nabierze ono skutków prawnych. Deponenci są informowani o fakcie, iż z chwilą gdy połączenie staje się skuteczne, wszystkie ich depozyty ulokowane w każdym z łączących się banków są sumowane do celów określenia zakresu ich ochrony w ramach systemu gwarancji depozytów. Licząc od daty zawiadomienia o fuzji, deponenci będą mieć trzy miesiące na przeniesienie depozytów, wraz ze wszystkimi naliczonymi odsetkami i uzyskanymi korzyściami, w zakresie przekraczającym poziom gwarancji określony w art. 5 ust. 1 do innego banku lub banku o innej nazwie handlowej bez ponoszenia żadnych opłat karnych. W razie przekroczenia kwoty określonej w art. 5 ust. 1 w ciągu tego trzymiesięcznego okresu gwarancja zostanie rozszerzona poprzez przemnożenie kwoty określonej w art. 5 ust. 1 przez liczbę połączonych instytucji kredytowych. [Popr. 124]

6a. W przypadku wystąpienia lub wykluczenia instytucji kredytowej z systemu gwarancji depozytów deponenci tej instytucji zostaną powiadomieni o tym fakcie przez występującą z systemu instytucję kredytową w terminie jednego miesiąca. [Popr. 125]

7. Jeżeli deponent korzysta z bankowości internetowej, informacje, które muszą być udostępniane na mocy niniejszej dyrektywy, są przekazywane odpowiednimi środkami łączności elektronicznej w sposób zapewniający zwrócenie na nie uwagi przez deponentadeponenta lub na życzenie deponenta w formie papierowej [Popr. 126].

7a. Państwa członkowskie zapewniają istnienie stosownych procedur umożliwiających systemom gwarancji depozytów skuteczną wymianę informacji i komunikację z innymi systemami gwarancji depozytów, należącymi do nich instytucjami kredytowymi i właściwymi organami, zarówno w ramach własnej jurysdykcji, jak i w stosownych przypadkach z innymi organami w wymiarze transgranicznym. [Popr. 127]

Artykuł  15

Wykaz instytucji kredytowych, którym udzielono zezwolenia

Komisja podaje przejrzyście w sporządzanym przez siebie, zgodnie z art. 14 dyrektywy 2006/48/WE, wykazie instytucji posiadających zezwolenie status każdej instytucji kredytowej w odniesieniu do niniejszej dyrektywy. [Popr. 128]

Artykuł  16

Wykonanie przekazania

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

1a. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 7, powierza się Komisji na czas nieokreślony od ... ^* .

1b. Przekazanie uprawnień przewidziane w art. 5 ust. 7 może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w nie uprawnień. Decyzja ta staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w art. 17 i 18.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 ust. 7 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 129]

Artykuł  17

Odwołanie przekazanych uprawnień

1. Przekazanie uprawnień przewidziane w art. 16 może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, informuje drugą instytucję i Komisję, odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane, oraz możliwe przyczyny tego odwołania.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. Jest ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. [Popr. 130]

Artykuł  18

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy licząc od daty zawiadomienia. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o miesiąc.

2. Jeśli przed upływem tego terminu ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, jest on publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz wchodzi w życie z dniem podanym w tym akcie.

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeśli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu.

3. Jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, podaje uzasadnienie. [Popr. 131]

Artykuł  19

Przepisy przejściowe

1. Składki na rzecz systemów gwarancji depozytów, o których mowa w art. 9, są rozdzielane możliwie równomiernie do czasu osiągnięcia poziomu docelowego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 akapit trzeci. [Popr. 132]

(1a) W przypadku gdy system gwarancji depozytów nie może w momencie wejścia w życie niniejszej dyrektywy określić gwarantowanych depozytów przez instytucje kredytowe należące do tego systemu, poziom docelowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. h), odnosi się do kwalifikujących się depozytów systemu. Od dnia 1 stycznia 2015 r. gwarantowane depozyty staną się podstawą obliczania poziomu docelowego dla wszystkich systemów gwarancji depozytów. [Popr. 133].

2. Deponenci, którzy posiadają dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez tę samą instytucję kredytową oraz zobowiązania wynikające z przyjęć własnych weksli akceptowanych oraz weksli własnych; depozyty, których istnienie może być potwierdzone wyłącznie za pomocą zaświadczenia innego niż wyciąg z rachunku które zostały wystawione na posiadacza, a nie na wskazaną imiennie osobę, depozyty, których kwota główna nie jest spłacana w wartości nominalnej lub których kwota główna jest spłacana w wartości nominalnej jedynie w ramach szczególnej gwarancji lub szczególnego uzgodnienia, udzielonej, względnie udzielonego, przez instytucję kredytową lub osobę trzecią; są informowani, że ich depozyty nie są już objęte ochroną systemu gwarancji depozytów.

3. Jeżeli po transpozycji niniejszej dyrektywy lub dyrektywy 2009/14/WE do prawa krajowego określone depozyty nie są już, w całości lub częściowo, dłużej objęte ochroną systemów gwarancji depozytów, państwa członkowskie mogą zezwolić na objęcie tych depozytów gwarancją do dnia 31 grudnia 2014 r., jeżeli depozyty te zostały wpłacone przed dniem 30 czerwca 2010 r. Po dniu 31 grudnia 2014 r. państwa członkowskie zapewniają, by żaden system gwarancji nie udzielał wyższych lub bardziej kompleksowych gwarancji niż przewidziane w niniejszej dyrektywie, niezależnie od momentu wpłacenia depozytów.

4. Do dnia 31 grudnia 2015 r. 2 stycznia 2014 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu w razie potrzeby towarzyszy wniosek ustawodawczy, służące określeniu, czy istniejące, w którym poruszy kwestię tego, jak systemy gwarancji depozytów powinny zostać zastąpione jednym systemem dla całej działające w Unii mogą współpracować, w koordynacji z EBA, za pośrednictwem europejskiego systemu w celu zapobiegania ryzyku wynikającemu z działań o charakterze transgranicznym i w celu ochrony depozytów przed tym ryzykiem. [Popr. 134]

5. Do dnia 31 grudnia 2015 r. Komisja, przy współpracy z [Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego]EBA, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat postępów we wdrażaniu niniejszej dyrektywy. W sprawozdaniu tym dokonywana jest w szczególności ocena: możliwości określenia poziomu docelowego na podstawie gwarantowanych depozytów, bez zmniejszania ochrony deponentów.

- poziomu docelowego na podstawie gwarantowanych depozytów, poprzez analizę stosowności ustalonej wartości procentowej lub innych opcji regulacyjnych; w tym kontekście docelowy poziom odzwierciedla wartość należnych niewypłaconych depozytów w ciągu ostatnich dziesięciu lat w stosunku do depozytów gwarantowanych w ramach ustawowego, umownego lub instytucjonalnego systemu ochrony, o którym mowa w art. 80 ust. 8 dyrektywy 2006/48/WE;

- skumulowanego efektu zobowiązań regulacyjnych ciążących na instytucjach kredytowych, np. wymogów kapitałowych;

- zależności między ustawodawstwem dotyczącym systemów gwarancji depozytów a przyszłym ustawodawstwem w zakresie celów zarządzania antykryzysowego;

- wpływu na różnorodność modeli systemów bankowych z myślą o konieczności jej zachowania;

- odpowiedniości obecnego poziomu gwarancji dla deponentów;

W sprawozdaniu tym dokonywana jest również ocena, czy kwestie, o których mowa w akapicie pierwszym, zostały potraktowane w sposób pozwalający na utrzymanie ochrony deponentów. [Popr. 135]

Artykuł  20

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1, art. 2 ust. 1 lit. a), c), d), f), h)-m), art. 2 ust. 2, art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 3, art. 3 ust. 5-7, art. 4 ust. 1 lit. d)-k), art. 5 ust. 2-5, art. 6 ust. 4-7, art. 7 ust. 1-3, art. 8 ust. 2-4, art. 9-11, art. 12, art. 13 ust. 1-2, art. 14 ust. 1-3, art. 14 ust. 5-7, art. 19 oraz załączników I-III niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2012 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. [Popr. 136]

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 9 ust. 1 akapit trzeci, art. 9 ust. 3 i art. 10 do dnia 31 grudnia 2020 r. [Popr. 137]

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 5 do dnia 31 grudnia 2013 r. Odsetek kwalifikujących się depozytów, o którym mowa w art. 9 ust. 5 lit. a), nie obowiązuje przed dniem 1 stycznia 2014 r. Do dnia 31 grudnia 2017 r. obowiązuje odsetek w wysokości 0,5 %. Po tym dniu i do dnia 31 grudnia 2020 r. obowiązuje odsetek w wysokości 0,75 %. [Popr. 138]

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą należy odczytywać jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odniesienia i formułowania takiego wskazania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawakrajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  21

Uchylenie

Dyrektywa 94/19/WE wraz z jej późniejszymi zmianami zostaje uchylona ze skutkiem od dnia 31 grudnia 2012 r., bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania dyrektyw wymienionych w załączniku IV

Odesłania do uchylonych dyrektyw należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł  22

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 2 ust. 1 lit. b), e) i g), art. 4 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 5 ust. 1), art. 6 ust. 1, 2 i 3), art. 7 ust. 4, art. 8 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 4 oraz art. 15-18 stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Artykuł  23

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Określenie uzależnionych od ryzyka składek na rzecz systemów gwarancji depozytów

1. Stosuje się następujące wzory:

a) wysokość uzależnionej od ryzyka składki członka systemu

C _i = TC * RSi

b) udział członka systemu w ogólnym ryzyku systemu

c) wysokość ważonej ryzykiem składki członka systemu

RAi = CB * β_i

gdzie:

Ci wysokość składki i-tego członka systemu

TC łączna kwota składek gromadzonych przez system

RSi udział i-tego członka systemu w ogólnym ryzyku systemu

RAi wysokość ważonej ryzykiem składki i-tego członka systemu

RA_k wysokość ważonych ryzykiem składek każdego z i członków systemu

CB CB podstawa składki (tj. najpóźniej od dnia 1 stycznia 2015r. gwarantowane depozyty, bądź też - jeżeli wszystkie instytucje należące do systemu nie mogą dokonać ich obliczenia - kwalifikujące się depozyty) [Popr. 139]

β współczynnik ryzyka przypisany i-temu członkowi systemu zgodnie z załącznikiem II

2. Stosuje się następujące wzory:

a) łączny wynik członka systemu

_Pi = ¾ p_i^COR + ¼ p_i^SUP

b) wynik cząstkowy członka systemu w odniesieniu do wskaźników podstawowych

p_i^COR= ¼ [p_i^CA1+ p_i^AQ1+ p_i^P1+ p_i^L1;

c) wynik cząstkowy członka systemu w odniesieniu do wskaźników uzupełniających

p_i^SUP= 1/n[p_i^X1+p_i^X2 + ...+p_i^Xn]

gdzie:

ρ_i łączny wynik i-tego członka systemu

ρ_i^COR wynik cząstkowy i-tego członka systemu w odniesieniu do wskaźników podstawowych

ρ_i^SUP wynik cząstkowy i-tego członka systemu w odniesieniu do wskaźników uzupełniających

ρ_i^x zmienna określająca ryzyko i-tego członka systemu w odniesieniu do szczególnego wskaźnika podstawowego lub uzupełniającego przedstawionego w załączniku II

x symbol danego wskaźnika podstawowego lub uzupełniającego

ZAŁĄCZNIK  II

Wskaźniki, wyniki i wagi służące do obliczania składek uzależnionych od ryzyka

CZĘŚĆ  A

Wskaźniki podstawowe

1. Następujące wskaźniki podstawowe są stosowane do obliczania składek uzależnionych od ryzyka:

Kategoria ryzyka	Wskaźnik	Stosunek
Adekwatność kapitałowa	Pozycje funduszy własnych, o których mowa w art. 57 lit. a) do ca) dyrektywy 2006/48/ WE oraz aktywa ważone ryzykiem, o których mowa w art. 76 dyrektywy 2006/48/WE	Fundusze własne
		Aktywa ważone ryzykiem
Jakość aktywów	Kredyty zagrożone	Kredyty zagrożone
		Kredyty brutto
Rentowność	Zwrot z aktywów skorygowany o ryzyko [Popr. 140]	zysk netto
		Średnio aktywa ogółem
Płynność	Do ustalenia przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 4

2. Następujące wyniki są stosowane w celu odzwierciedlenia profili ryzyka w odniesieniu do wskaźników podstawowych:

Poziom ryzyka	Adekwatność kapitałowa	Jakość aktywów	Rentowność	Płynność
Bardzo niskie ryzyko	1	1	1	1
Niskie ryzyko	2	2	2	2
Średnie ryzyko	3	3	3	3
Wysokie ryzyko	4	4	4	4
Bardzo wysokie ryzyko	5	5	5	5

3. Następujące wyniki są przypisywane członkom systemu na podstawie faktycznych wartości wskaźników w danej kategorii ryzyka:

Element	Symbol (x)	px = 1	px = 2	px = 3	px = 4	px = 5
Adekwatność kapitałowa	CA	x > 12,3 %	12,3 % ≥ x > 9,6 %	9,6 % ≥ x > 8,2 %	8,2 % ≥ x > 7 %	x ≤ 7 %
Jakość aktywów	AQ	x ≤ 1 %	1 % < x ≤ 2,1 %	2,1 % < x ≤ 3,7 %	3,7 % < x ≤ 6 %	x > 6 %
Rentowność	P	x > 1,2 %	1,2 % ≥ x > 0,9 %	0,9 % ≥ x > 0,7 %	0,7 % ≥ x > 0,5 %	x ≤ 0,5 %
Płynność	L	Państwa członkowskie mogą określić progi dla każdego px zgodnie z art. 11 ust. 4

4. Następujące wagi (współczynniki) ryzyka są przypisywane członkom systemu w zależności od łącznego wyniku:

Łączny wynik (p)	1 < p ≤ 1,5	1,5 < p ≤ 2,5	2,5 < p ≤ 3,5	3,5 < p ≤ 4,5	4,5 < p ≤ 5
Współczynnik ryzyka (β)	75 %	100 %	125 %	150 %	200 %

CZĘŚĆ  B

Wskaźniki uzupełniające

1. Państwa członkowskie określają wskaźniki uzupełniające służące do Do obliczania składek uzależnionych od ryzyka. Do tego celu mogą być wykorzystywane również wszystkie lub niektóre z poniższych wskaźników: [Popr. 141]

Kategoria ryzyka	Wskaźnik/stosunek	Definicja
Adekwatność kapitałowa	Kapitał ogółem	Kapitał ogółem
		Aktywa ważone ryzykiem
	Nadwyżka kapitałowa(*)	Nadwyżka kapitałowa	lub	Nadwyżka kapitałowa
		Aktywa ogółem		Aktywa ważone ryzykiem
Jakość aktywów	Rezerwa na straty kredytowe	Rezerwa na straty kredytowe	lub	Rezerwa na straty kredytowe
		Przychody netto z tytułu odsetek		Przychody operacyjne
	Aktywa ważone ryzykiem	Aktywa ważone ryzykiem
		Aktywa ogółem
Rentowność	Koszty do dochodów	Koszty operacyjne
		Przychody operacyjne
	Marża netto	Marża netto
		Kapitał ogółem
Płynność	Do ustalenia przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 5
(*) Nadwyżka kapitałowa = Kapitał - fundusze własne wymienione w art. 57 lit. a) do h) dyrektywy 2006/48/WE.

2. Następujące wyniki są stosowane w celu odzwierciedlenia profili ryzyka w odniesieniu do wskaźników uzupełniających:

Poziom ryzyka	Adekwatność kapitałowa	Jakość aktywów	Rentowność	Płynność
Bardzo niskie ryzyko	1	1	1	1
Niskie ryzyko	2	2	2	2
Średnie ryzyko	3	3	3	3
Wysokie ryzyko	4	4	4	4
Bardzo wysokie ryzyko	5	5	5	5

3. Następujące wagi (współczynniki) ryzyka są przypisywane członkom systemu w zależności od łącznego wyniku:

Łączny wynik (ρ)	1 < ρ ≤ 1,5	1,5 < ρ ≤ 2,5	2,5 < ρ ≤ 3,5	3,5 < ρ ≤ 4,5	4,5 < ρ ≤ 5
Współczynnik ryzyka (β)	75 %	100 %	125 %	150 %	200 %

ZAŁĄCZNIK  III

Wzór arkusza informacji dla deponentów

Jeżeli Państwa należny i wymagalny depozyt nie został wypłacony przez Państwa instytucję kredytową z przyczyn, które są bezpośrednio związane z jej sytuacją finansową, deponenci jako deponent są Państwo spłacani przez system gwarancji depozytów. [Wpisać nazwę produktu] [wpisać nazwę instytucji kredytowej prowadzącej rachunek] jest zasadniczo objęty gwarancją właściwego systemu gwarancji depozytów zgodnie z dyrektywą 2012/.../UE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie systemów gwarancji depozytów ^* . [Popr. 142]

Kwota gwarancji wynosi maksymalnie 100.000 EUR na bank. Oznacza to, że w celu określenia kwoty objętej gwarancją sumowane dodawane są wszystkie Państwa depozyty ulokowane w tym samym banku. Przykładowo, jeżeli deponent posiada posiadają Państwo 90.000 EUR na rachunku oszczędnościowymdepozytowym i 20.000 EUR 40.000 EUR na rachunku bieżącym, spłaconych zostanie Państwu jedynie 100.000 EUR. [Popr. 143]

[Tylko w stosownych przypadkach]: Metoda ta jest również stosowana w przypadku, gdy bank instytucja kredytowa prowadzi na rzecz swoich klientów działalność pod różnymi nazwami handlowymi. [Wpisać nazwę instytucji kredytowej prowadzącej rachunek] działa również pod nazwą [wpisać wszystkie inne nazwy tej samej instytucji kredytowej]. Oznacza to, że suma każdy ze wszystkich depozytów ulokowanych w instytucjach działających pod jedną lub wieloma z tych nazw handlowych jest gwarantowana łącznie do wysokości 100.000 EUR. [Popr. 144]

W przypadku wspólnych rachunków górna granica 100.000 EUR stosuje się do każdego z deponentów.

[Tylko w stosownych przypadkach]: Jednakże depozyty na rachunku, do którego dwie lub więcej osób jest uprawnionych jako członkowie spółki osobowej, spółki partnerskiej, stowarzyszenia lub jakiegokolwiek podobnego ugrupowania niemającego osobowości prawnej, są do celów obliczenia górnej granicy wynoszącej 100.000 EUR sumowane i traktowane jako depozyt jednego deponenta.

Zasadniczo depozyty wszystkich klientów indywidualnych i przedsiębiorstw [o ile w danym państwie członkowskim stosowne: oraz potrzebujących pomocy organów lokalnych] soą chronione przez systemy gwarancji depozytów. O wyjątkach obowiązujących w odniesieniu do określonych depozytów informuje strona internetowa właściwego systemu gwarancji depozytów [wpisać adres strony internetowej właściwego systemu gwarancji depozytów]. Na odpowiednie zapytanie również instytucja kredytowa udziela informacji o tym, czy określone produkty są objęte ochroną, czy też nie. Jeżeli depozyty są gwarantowane, bank potwierdza instytucja kredytowa wskazuje to również na Państwa wyciągu z rachunku. [Popr. 145]

Właściwym systemem gwarancji depozytów jest [wpisać nazwę oraz adres, telefon, adres poczty elektronicznej i stronę internetową]. Dokonuje on spłaty depozytów (w kwocie do 100.000 EUR) w terminie sześciu tygodni, a od 31 grudnia 2013 r. w terminie tygodnia.pięciu [tylko w stosownych przypadkach: 20] dni roboczych. [Tylko w stosownych przypadkach: Na żądanie instytucja gwarancji depozytów dokona wypłaty należności do wysokości 5.000 EUR w terminie pięciu dni roboczych. Od 2017 r. depozyty (do wysokości 100.000 EUR) będą wypłacane w ciągu pięciu dni roboczych.] [Popr. 146]

Jeżeli spłata depozytów nie nastąpiła w tych powyższych terminach, należy skontaktować się w systemem gwarancji depozytów, ponieważ termin wnoszenia roszczeń może po pewnym czasie upłynąćroszczeń upływa po [wpisać właściwy okres mający zastosowanie w danym państwie członkowskim oraz dokładne odniesienie do krajowego aktu prawnego i konkretnego artykułu, w którym określono odnośne przepisy]. Dalsze informacje można uzyskać na następującej stronie internetowej [wpisać adres strony internetowej właściwego systemu gwarancji depozytów]. [Popr. 147]

[Tylko w stosownych przypadkach]: Depozyt jest gwarantowany przez instytucjonalny system Instytucja kredytowa należy do instytucjonalnego systemu ochrony, który [nie] jest uznany jako system gwarancji depozytów. Oznacza to, że wszystkie bankiinstytucje kredytowe, które są członkami tego systemu, udzielają sobie wzajemnej pomocy w celu uniknięcia upadłości banku. Jeśli mimo tego dojdzie do upadłości banku depozyty zostaną spłacone do wysokości 100.000 EUR w ramach systemów gwarancji depozytów uznanych na mocy prawa krajowego. [Popr. 148]

ZAŁĄCZNIK  IV

CZĘŚĆ  A

Uchylone dyrektywy wraz z ich późniejszymi zmianami (o których mowa w art. 21)

Dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/14/WE z dnia 11 marca 2009 r. zmieniająca dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty

CZĘŚĆ  B

Terminy transpozycji (o których mowa w art. 21)

Dyrektywa	Termin transpozycji
94/19/WE	1.7.1995
2009/14/WE	30.6.2009
2009/14/WE (art. 1 pkt 3 ppkt (i) akapit drugi, art. 7 ust. 1a i ust. 3 oraz art. 10 ust. 1 dyrektywy 94/19/WE zmienionej dyrektywą 2009/14/WE)	31.12.2010

ZAŁĄCZNIK  V

Tabela korelacji

Niniejsza dyrektywa	Dyrektywa 2009/14/WE	Dyrektywa 94/19/WE
Artykuł 1	-	-
Artykuł 2 ust. 1 lit. a)		Artykuł 1 ust. 1
Artykuł 2 ust. 1 lit. d)		Artykuł 1 ust. 2
Artykuł 2 ust. 1 lit. e)	Artykuł 1 ust. 1	Artykuł 1 ust. 3
Niniejsza dyrektywa	Dyrektywa 2009/14/WE	Dyrektywa 94/19/WE
Artykuł 2 ust. 1 lit. f)		Artykuł 1 ust. 4
Artykuł 2 ust. 1 lit. g)		Artykuł 1 ust. 5
Artykuł 3 ust. 1		Artykuł 3 ust. 1
Artykuł 3 ust. 2		Artykuł 3 ust. 2
Artykuł 3 ust. 3		Artykuł 3 ust. 3
Artykuł 3 ust. 4		Artykuł 5
Artykuł 3 ust. 6	Artykuł 1 ust. 6 lit. a)
Artykuł 4 ust. 1 lit. a)-c)		Artykuł 2
Artykuł 4 ust. 1 lit. d)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 1
Artykuł 4 ust. 1 lit. f)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 10
Artykuł 4 ust. 1 lit. g)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 2
Artykuł 4 ust. 1 lit. h)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 5
Artykuł 4 ust. 1 lit. i)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 6
Artykuł 4 ust. 1 lit. j)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 3 i 4
Artykuł 4 ust. 10 lit. k)		Artykuł 7 ust. 2, załącznik I pkt 12
Artykuł 5 ust. 1	Artykuł 1 ust. 3 lit. a)	Artykuł 7 ust. 1
Artykuł 5 ust. 4	Artykuł 1 ust. 3 lit. a)
Artykuł 5 ust. 6		Artykuł 7 ust. 4 i ust. 5
Artykuł 5 ust. 7	Artykuł 1 ust. 3 lit. d)
Artykuł 6 ust. 1-3		Artykuł 8
Artykuł 7 ust. 1	Artykuł 1 ust. 6 lit. a)	Artykuł 10 ust. 1
Artykuł 7 ust. 3		Artykuł 10 ust. 4
Artykuł 7 ust. 4		Artykuł 10 ust. 5
Artykuł 8 ust. 1		Artykuł 7 ust. 6
Artykuł 8 ust. 2		Artykuł 11
Artykuł 12 ust. 1		Artykuł 4 ust. 1
Artykuł 13		Artykuł 6
Artykuł 14 ust. 1-3	Artykuł 1 ust. 5	Artykuł 9 ust. 1
Artykuł 14 ust. 4		Artykuł 9 ust. 2
Artykuł 14 ust. 5		Artykuł 9 ust. 3
Artykuł 15		Artykuł 13
Artykuły 16-18	Artykuł 1 ust. 4

1 Dz.U. C 99 z 31.3.2011, s. 1.

2 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 lutego 2012 r.

3 Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5.

4 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.

5 Dz.U. L 68 z 13.3.2009, s. 3.

6 Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.

7 Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.

8 Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.

9 Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.

10 Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

11 Wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego, COM(2009) 501.

12 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.

13 Dz.U L 145, z 30.4.2004, s. 1.

* Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

14 Siódma dyrektywa Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. L 193, z 18.7.1983, s. 1).

* Data wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

* Numer i odniesienie do publikacji niniejszej dyrektywy.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2013.249E.82
• Rodzaj: Akt przygotowawczy
• Tytuł: P7_TC1-COD(2010)0207 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 lutego 2012 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/…/UE w sprawie systemów gwarancji depozytów (wersja przekształcona).
• Data aktu: 16/02/2012
• Data ogłoszenia: 30/08/2013