Konwencja regionalna w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (2012/2519(RSP)).

A.

mając na uwadze, że obszar paneurośródziemnomorskiej diagonalnej kumulacji pochodzenia opiera się na wielu protokołach dwustronnych dotyczących reguł pochodzenia, co jest zbyt skomplikowane dla przedsiębiorstw, a szczególnie dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz krajów, by przynosiło to korzyści;

B.

mając na uwadze, że w październiku 2007 r. na posiedzeniu ministrów handlu Euromed w Lizbonie wyrażono zgodę na opracowanie konwencji, która zintegrowałaby wszystkie protokoły w obszarze paneurośródziemnomorskim w jeden uproszczony instrument, tym samym ułatwiając stosowanie paneurośrodziemnomorskiej kumulacji pochodzenia; mając na uwadze, że konwencja ta uzyskała poparcie na 9. konferencji ministrów handlu Unii dla Śródziemnomorza w dniu 11 listopada 2010 r.;

C.

mając na uwadze, że geograficzny zakres tej konwencji został rozszerzony w celu włączenia uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia, skutecznie zwielokrotniając korzyści paneurośrodziemnomorskiej kumulacji pochodzenia;

D.

mając na uwadze, że choć są to bardzo pozytywne kroki, oznacza to, że wszelkie naruszenia lub omijania reguł kumulacji pochodzenia będą miały również rozleglejsze geograficznie skutki;

E.

mając na uwadze, że UE zawarła układ o stowarzyszeniu zarówno z Izraelem, jak i Palestyną, i że oba układy obejmują porozumienie o wolnym handlu zawierające oddzielne i odrębne przepisy dotyczące preferencyjnego traktowania w zakresie handlu;

F.

mając na uwadze, że Rada Unii Europejskiej potwierdza w swych konkluzjach na temat procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie z dnia 8 grudnia 2009 r., że "osiedla [...] są w świetle prawa międzynarodowego nielegalne, stanowią przeszkodę dla pokoju i zagrażają możliwości utworzenia dwóch państw";

G.

mając na uwadze, że według stanowiska UE, produkty pochodzące z miejsc znajdujących się pod administracją izraelską od 1967 r. nie są uprawnione do korzystania z uprzywilejowanego traktowania taryfowego na mocy układu o stowarzyszeniu pomiędzy UE i Izraelem;

H.

mając na uwadze, że stosowanie przez Izrael układu o stowarzyszeniu pomiędzy UE i Izraelem w stosunku do terytoriów okupowanych doprowadziło do niewłaściwego wdrażania prawodawstwa UE, co - jak zostało to potwierdzone wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Brita GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen, nie pozwala organom celnym państw członkowskich na stosowanie preferencyjnego traktowania na mocy układu o stowarzyszeniu UE-Izrael w odniesieniu do produktów z terytoriów okupowanych przez Izrael;

I.

mając na uwadze, że obywatele europejscy jasno wyrazili swoją wolę w sprawie produktów z okupowanych terytoriów palestyńskich;

J.

mając na uwadze, że UE napotkała rozmaite problemy przy wprowadzaniu reguł pochodzenia w odniesieniu do produktów pochodzących z osiedli na terytoriach okupowanych; mając na uwadze, że w deklaracji na czwarte posiedzenie Rady Stowarzyszenia UE-Izrael w 2003 r. UE podkreśliła "znaczenie rozwiązania bilateralnej kwestii reguł pochodzenia przed zmianą protokołu w sprawie reguł pochodzenia" w celu umożliwienia stosowania paneurośrodziemnomorskiej kumulacji pochodzenia; mając na uwadze, że wobec braku takiego rozwiązania Komisja Europejska starała się znaleźć rozwiązanie tych problemów poprzez zawarcie niewiążących prawnie dwustronnych porozumień z Izraelem, zgodnie z którymi Izrael umieszcza na każdym świadectwie pochodzenia kody pocztowe miejsc, w których produkty te zostały wyprodukowane, tym samym umożliwiając organom celnym UE natychmiastowe nakładanie ceł niepreferencyjnych na produkty wyprodukowane w osiedlach izraelskich;

K.

mając na uwadze, że to techniczne porozumienie istnieje z jednej strony pomiędzy Unią Europejską i Izraelem, a z drugiej strony pomiędzy państwami EFTA i Izraelem, a także mając na uwadze, że zaproponowana konwencja w żaden sposób nie rozszerza tego porozumienia na objęty przez nią obszar geograficzny ani nie wiąże innych stron tejże konwencji;

L.

mając na uwadze, że przepisy porozumienia technicznego zobowiązują już Izrael i jego eksporterów do stosowania rozróżnienia między działaniami produkcyjnymi podejmowanymi na terytoriach objętych administracją izraelską w 1967 r. i produkcją prowadzoną na uznanym na arenie międzynarodowej terytorium państwa Izrael;

M.

mając na uwadze, że w obecnej postaci konwencja nie zapewnia Unii Europejskiej lub każdej z umawiających się stron dodatkowych środków prawnych w przypadkach, w których reguły kumulacji nie wydają się być we właściwy sposób spełniane;

N.

mając na uwadze, że to organy celne poszczególnych państw członkowskich UE są odpowiedzialne za sprawdzanie ważności oświadczeń dotyczących preferencyjnego pochodzenia produktów wwożonych do UE; mając na uwadze, że nie jest możliwe, by organy celne, mimo ich usilnych starań, były w stanie sprawdzić i skontrolować każde świadectwo pochodzenia i każdą przesyłkę, które importowano na zasadach preferencyjnych z Izraela do UE; mając na uwadze, że konwencja może powiększyć to logistyczne wyzwanie poprzez zwiększenie liczby krajów partnerskich, które eksportując produkty na mocy umów z UE, przy obróbce lub przetwarzaniu kumulują je z materiałami eksportowanymi przez Izrael;

O.

mając na uwadze, że choć należy w bardziej adekwatny sposób rozwiązać problem określania rzeczywistego pochodzenia produktów eksportowanych przez Izrael, kwestia ta nie może wstrzymywać społecznej i gospodarczej integracji całego regionu;

P.

mając na uwadze, że Arabska Wiosna uwypukliła potrzebę sprawiedliwych i godziwych przepisów umożliwiających ludziom z każdego państwa w regionie śródziemnomorskim czerpanie pełnych korzyści ze swych własnych wysiłków gospodarczych, a UE wyraźne wspieranie tych starań; mając na uwadze, że w następstwie Arabskiej Wiosny UE ponowiła swe zobowiązanie do ustanowienia głębszych więzi handlowych z krajami arabskimi;

Q.

mając na uwadze, że we wspólnym komunikacie z dnia 8 marca 2011 r. zatytułowanym "Partnerstwo na rzecz demokracji i wspólnego dobrobytu z południowym regionem Morza Śródziemnego" Komisja wymienia przyjęcie konwencji jako jedno z narzędzi służące zapewnieniu maksymalnego oddziaływania handlu i inwestycji w tym regionie;

R.

mając na uwadze, że w 2010 r. nie udało się utworzyć eurośródziemnomorskiej strefy wolnego handlu; mając na uwadze, że jedną z głównych przyczyn tego niepowodzenia był brak społecznej, handlowej i gospodarczej integracji na płaszczyźnie Południe-Południe pomiędzy krajami z południowego wybrzeża Morza Śródziemnego;

S.

mając na uwadze, że wpływ tej umowy na kraje i regiony może być bardzo znaczący;

1.

uważa, że handel międzynarodowy może być siłą napędową wzrostu gospodarczego, dywersyfikacji gospodarczej i zmniejszania ubóstwa, a wszystkie te aspekty stanowią niezbędne elementy demokratyzacji regionu Morza Śródziemnego; wspiera starania Komisji Europejskiej, aby dać preferencyjny dostęp do rynku wewnętrznego UE towarom wyprodukowanym i skumulowanym w regionie Morza Śródziemnego;

2.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę uproszczenia korzystania z systemu kumulacji reguł pochodzenia w obszarze paneurośródziemnomorskim; uważa, że Regionalna konwencja w sprawie paneurośró-dziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia jest dużym krokiem w kierunku ułatwienia handlu oraz społecznej i gospodarczej integracji w krajach sąsiadujących z UE na południu;

3.

wyraża zaniepokojenie z powodu sytuacji dotyczącej ustanowienia euro-śródziemnomorskiej strefy wolnego handlu, która miała funkcjonować od 2010 r. i której nie udało się urzeczywistnić; ubolewa nad faktem, że poszczególne podmioty nie poczyniły rzeczywistych postępów w tworzeniu niezbędnych warunków; zachęca do rozwijania dwustronnej oraz wielostronnej współpracy gospodarczej Południe-Południe, co przyniosłoby wymierne korzyści obywatelom zaangażowanych krajów i poprawiłoby nastroje polityczne w regionie; przyznaje, że brak międzyregionalnego handlu pomiędzy krajami leżącymi na południowym wybrzeżu Morza Śródziemnego jest poważną przeszkodą dla tego projektu; nalega, by ustanowienie euro-śródziemnomorskiej strefy wolnego handlu pozostało jednym z głównych celów UE i jej południowych partnerów; uważa, że ta konwencja stanowi duży postęp w kierunku ustanowienia strefy wolnego handlu i potencjalny bodziec dla handlu Południe-Południe;

4.

ma nadzieję, że nowe demokracje powstające w regionie w wyniku Wiosny Arabskiej będą wspierały prawa człowieka i prawa socjalne oraz pogłębią dialog polityczny, co powinno doprowadzić do stworzenia bardziej przyjaznych warunków dla handlu wewnątrzregionalnego, jako że jedną z przyczyn braku tego handlu były strategie polityczne minionych dyktatur; zachęca te nowe demokracje, żeby ściśle współpracowały w ramach grupy z Agadir i w pełni wykorzystały przedmiotową konwencję; zwraca się do Komisji, żeby wsparła technicznie te nowe demokracje, umożliwiając im pełne wykorzystanie dostępnych dla nich instrumentów handlowych, m.in. przedmiotowej konwencji;

5.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że konwencja jest jedynym instrumentem tworzącym niezbędne ramy prawne dla diagonalnej kumulacji nie tylko wśród tradycyjnych południowych partnerów śródziemnomorskich, ale również w odniesieniu do uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia i krajów EFTA, co nada kumulacji szerszy wymiar geograficzny i stworzy większy rynek odbiorców skumulowanego eksportu;

6.

ubolewa, że konwencji nie uzupełnia mechanizm rozstrzygania sporów w sprawach dotyczących weryfikacji dowodów pochodzenia; uważa, że Wspólny Komitet powołany na mocy konwencji nie będzie odpowiednim organem do rozstrzygania takich spraw; zauważa, że rozstrzyganie takich spraw będzie musiało odbywać się w dwustronnych mechanizmach rozstrzygania sporów, o ile takie istnieją;

7.

jest zdania, że konwencję wzmocniłby znacząco jednolity, skuteczny mechanizm rozstrzygania sporów, który umożliwiłby szybkie i satysfakcjonujące rozstrzyganie sporów dotyczących pochodzenia i kumulacji produktów; wzywa Komisję, żeby oceniła możliwość ustanowienia takiego mechanizmu przy okazji przyszłych przeglądów konwencji;

8.

ubolewa, że w tekście konwencji nie przewidziano na przyszłość procedury jej przeglądu; sądzi, że tak złożony i szeroko zakrojony instrument, jakim jest konwencja, mógłby w odpowiednim czasie podlegać przeglądowi; z tego względu zwraca się do Komisji, żeby rozważyła zamieszczenie w konwencji klauzuli przeglądowej;

9.

podkreśla, że istotne jest, by zawarciu konwencji towarzyszył jak najrychlej przegląd reguł pochodzenia obowiązujących strony konwencji oraz by przeglądu takiego dokonano w taki sposób, by reguły pochodzenia dla krajów południowego wybrzeża Morza Śródziemnego dostosowano do reguł zaproponowanych w nowym rozporządzeniu w sprawie ogólnego systemu preferencji taryfowych; jest przekonany, że mniej korzystne reguły pochodzenia zmniejszyłyby pełny potencjał konwencji i postawiłyby kraje południowego sąsiedztwa w niekorzystnej sytuacji;

10.

jest poważnie zaniepokojony praktyką niektórych przedsiębiorstw, które nadal eksportują, na podstawie układu o stowarzyszeniu pomiędzy UE i Izraelem, towary produkowane na terytoriach okupowanych; z ubolewaniem odnosi się do tej praktyki oraz uważa, że szkodzi ona polityce międzynarodowej UE i stanowi nadużycie szerokich możliwości legalnego, preferencyjnego dostępu do rynku wewnętrznego Unii; z tego względu wzywa Komisję, żeby sporządziła "czarną listę" przedsiębiorstw, które uporczywie stosują taką praktykę, i zawiadomiła państwa członkowskie;

11.

przypomina, ze w wyroku w sprawie Brita GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen Europejski Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że organy celne importujących państw członkowskich mogą odmówić preferencyjnego traktowania, na podstawie układu o stowarzyszeniu między UE i Izraelem, eksportowanych do UE produktów, które pochodzą z terytoriów okupowanych przez Izrael lub w odniesieniu do których władze izraelskie nie zdołają przedstawić wystarczających informacji umożliwiających ustalenie rzeczywistego pochodzenia;

12.

jest zdania, że stosowanie konwencji nie powinno utrwalać lub stwarzać sytuacji, która ułatwi takie nadużycie reguł lub do niego zachęci; podkreśla, że zgodnie z preambułą konwencja generalnie nie powinna prowadzić do mniej korzystnej sytuacji niż w poprzednim stosunku między partnerami wolnego handlu, którzy stosują kumulację diagonalną; wzywa Komisję Europejską, żeby współpracowała z Parlamentem Europejskim nad wykorzystaniem politycznej woli i znaczenia obu instytucji do zaradzenia temu naruszaniu zasad rynku wewnętrznego; wzywa Komisję, by przedstawiła nowe propozycje dotyczące bardziej gruntownego rozwiązania tego problemu;

13.

zauważa, że UE oraz państwa członkowskie EFTA zawarły z Izraelem techniczne porozumienie, które reguluje kwestię terytorialności i w ograniczonym stopniu oferuje pewne rozwiązania; jest zdania, że rozwiązania oferowane przez te techniczne porozumienia nie są satysfakcjonujące; ponadto podkreśla, że te techniczne porozumienia nie wiążą innych stron konwencji regionalnej; z tego względu jest zaniepokojony, że w ramach konwencji regionalnej mogą mnożyć się sytuacje, w których pozostałe umawiające się strony napotkają na trudności w zapewnieniu kumulacji na podstawie swoich umów z UE przy stosowaniu lub przetwarzaniu na własnym terytorium produktów importowanych na podstawie umów zawartych przez nie z Izraelem;

14.

wzywa Komisję, żeby dokonała przeglądu porozumienia technicznego, a w razie konieczności poddała je renegocjacji, tak by nadać mu skuteczność i je uprościć; zwraca się do Komisji, żeby zastanowiła się nad rozwiązaniem, które miałoby zastosowanie również w stosunku do towarów importowanych od stron trzecich, które przy obróbce lub przetwarzaniu na własnym terytorium dokonały ich kumulacji z materiałami importowanymi na mocy umów z Izraelem; wzywa Komisję, żeby przy jakimkolwiek przeglądzie konwencji regionalnej w przyszłości popierała włączenie do niej postanowień sprzyjających jednolitemu stosowaniu zasady terytorialności przez wszystkie umawiające się strony;

15.

zauważa, że zgodnie z procedurą przewidzianą w obowiązującym obecnie porozumieniu technicznym między z jednej strony UE i Izraelem, a z drugiej strony państwami EFTA i Izraelem izraelskie organy celne oraz eksporterzy z tego kraju stosują już rozróżnienie między działaniami produkcyjnymi podejmowanymi na terenie osiedli izraelskich na terytoriach okupowanych i produkcją prowadzoną na międzynarodowo uznanym terytorium państwa Izrael; zauważa, że w procedurze tej nie przewidziano powiadamiania o skutkach rozróżnień, jakich dokonują władze izraelskie i eksporterzy z tego kraju, żeby umożliwić unijnym organom celnym stosowanie tych samych rozróżnień w sposób właściwy, prosty i skuteczny; wzywa Komisję do współpracy z organami celnymi państw członkowskich w celu znalezienia rozwiązania, które uczyni z tego porozumienia technicznego mechanizm prosty, skuteczny i wiarygodny;

16.

jest zdania, że należy uzgodnić z Izraelem prosty, skuteczny i rzetelny mechanizm, który zastąpi istniejące porozumienie techniczne i na podstawie którego eksporterzy z Izraela i izraelskie organy celne będą stosowali to samo rozróżnienie oraz jasno i należycie powiadomią, gdy przyznają status pochodzenia produktom pochodzącym z działań produkcyjnych podejmowanych na terytoriach objętych administracją Izraela w 1967 r.;

17.

nalega na państwa członkowskie, żeby zagwarantowały, że ich organy celne rzeczywiście będą stosowały porozumienie techniczne zgodnie z literą wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości do izraelskich produktów skumulowanych wwożonych do UE w ramach kumulacji diagonalnej przewidzianej w konwencji regionalnej; uważa, że Komisja powinna przejąć koordynację takich ogólnounijnych wysiłków oraz podjąć kroki w celu uświadomienia organów celnych poszczególnych państw członkowskich UE, w jaki sposób należy stosować porozumienie techniczne do izraelskich produktów skumulowanych; sądzi, że organy celne UE powinny skuteczniej nadzorować stosowanie porozumienia technicznego, żeby zapobiec nadużywaniu systemu preferencji;

18.

ponieważ w tekście konwencji nie ma żadnego takiego przepisu, zwraca się do Komisji o przeprowadzenie po trzech latach oceny wpływu, żeby ustalić m.in. korzyści uzyskane z przyjęcia konwencji oraz wynikający z konwencji wpływ kumulacji na praktyki niektórych firm, o których mowa powyżej;

19.

podkreśla potrzebę zwiększenia świadomości na temat możliwości oferowanych przez kumulację uproszczoną dzięki nowej paneurośródziemnomorskiej konwencji, szczególnie pośród środowiska biznesowego w krajach południowego wybrzeża Morza Śródziemnego; wspiera Komisję w jej inicjatywach mających na celu stworzenie takiej świadomości;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom stron regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia i przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego Unii dla Śródziemnomorza.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2013.249E.50
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Konwencja regionalna w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (2012/2519(RSP)).
Data aktu:	16/02/2012
Data ogłoszenia:	30/08/2013

Konwencja regionalna w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (2012/2519(RSP)).

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Dz.U.UE.C.2013.249E.50