Skarga wniesiona w dniu 1 czerwca 2012 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Parlamentowi Europejskiemu(Sprawa C-270/12)
(2012/C 273/03)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2012 r.)
Strony
Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: A. Robinson, pełnomocnik, J. Stratford QC, A. Henshaw, Barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Artykuł 28, zatytułowany "Uprawnienia interwencyjne EUNGiPW w wyjątkowych okolicznościach", zobowiązuje Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) do nałożenia zakazów lub ograniczeń dotyczących dokonywania przez osoby fizyczne lub prawne krótkiej sprzedaży lub też podobnych transakcji czy też do zażądania od osób fizycznych lub prawnych zgłoszenia lub podania do wiadomości publicznej takich pozycji.
EUNGiPW podejmuje takie środki wówczas jeżeli a) stanowią one ochronę przed zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego Unii lub jego części; b) istnieją skutki transgraniczne; oraz c) właściwe organy nie podjęły żadnych środków w celu ochrony przed zagrożeniem lub podjęły środki, które nie stanowią adekwatnej ochrony przed tym zagrożeniem. Środki obowiązują przez okres nie dłuższy niż trzy miesiące przy czym EUNGiPW może przedłużyć je w sposób nieograniczony. Środki te mają charakter nadrzędny wobec wszelkich wcześniejszych środków podjętych przez właściwy organ zgodnie z rozporządzeniem w sprawie krótkiej sprzedaży.
Zjednoczone Królestwo twierdzi, że art. 28 jest niezgodny z prawem z następujących powodów.
Po pierwsze, jest sprzeczny z drugą zasadą ustanowioną przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 13 czerwca 1958 r. w sprawie 9/56 Meroni przeciwko Wysokiej Władzy, Rec. s. 9, gdyż:
Po drugie, art. 28 ma powierzać EUNGiPW uprawnienia do przyjmowania wiążących środków o ogólnym zakresie wbrew orzeczeniu Trybunału w sprawie 98/80 Giuseppe Romano przeciwko Institut national d'assurance maladieinvalidité, Rec. s. 1241.
Po trzecie, art. 28 ma przyznawać EUNGiPW uprawnienia do przyjmowania aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, podczas gdy w świetle art. 290 TFUE i 291 TFUE Rada zgodnie z traktatami nie jest uprawniona do powierzenia takiego uprawnienia zwykłej agencji poza zakresem tych przepisów.
Po czwarte, jeżeli i w zakresie w jakim wykładni art. 28 dokonuje się w ten sposób, że powierza on EUNGiPW uprawnienie do przyjmowania indywidualnych środków dotyczących osób fizycznych lub prawnych, przepis ten naruszałby uprawnienia przewidziane w art. 114 TFUE.
Artykuł 28 może być oddzielony od reszty rozporządzenia w sprawie krótkiej sprzedaży. Jego usunięcie nie naruszyłoby zasadniczo pozostałej części rozporządzenia.
