Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 13 września 2010 r. w sprawach połączonych T-166/07 i T-285/07 Republika Włoska przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 2 grudnia 2010 r. przez Republikę Włoską(Sprawa C-566/10 P)
(2011/C 63/38)
(Dz.U.UE C z dnia 26 lutego 2011 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Wnoszący odwołanie: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, P. Gentili, avvocato dello Stato)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Litewska, Republika Grecka
Żądania wnoszącej odwołanie
– Uchylenie, na podstawie art. 56, 58 i 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 13 września 2010 r. w sprawach połączonych T-166/07 i T-285/07, wydanego w przedmiocie skarg Republiki Włoskiej o stwierdzenie nieważności:
1) ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AD/94/07 mającym na celu utworzenie rezerwy kadrowej 125 administratorów (AD5) w dziedzinie informacji, komunikacji i mediów;
2) ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AST/37/07 mającym na celu utworzenie rezerwy kadrowej 110 asystentów (AST 3) w dziedzinie komunikacji i informacji;
obu ogłoszonych w wersjach językowych: angielskiej, francuskiej i niemieckiej Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich z dnia 28 lutego 2007 r., nr C 45A;
3) ogłoszenia o konkursie otwartym EPSO/AD/95/07 mającym na celu utworzenie rezerwy kadrowej 20 administratorów (AD5) w dziedzinie informacji (biblioteka/ dokumentacja);
ogłoszonego jedynie w wersjach językowych: angielskiej, francuskiej i niemieckiej Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich z dnia 8 maja 2007 r., nr C 103,
– wydanie rozstrzygnięcia w sprawie poprzez stwierdzenie nieważności ww. ogłoszeń o konkursach,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnosząca je podnosi siedem zarzutów.
W pierwszym zarzucie utrzymuje, że zaskarżony wyrok narusza system właściwości w zakresie ustalenia systemu językowego wynikającego z przepisów art. 342 TFUE w związku z art. 6 rozporządzenia Rady nr 1 określającego system językowy(1). W art. 6 rozporządzenia nr 1/58 Rada przyznała instytucjom kompetencje w zakresie ustalenia w ich wewnętrznych regulaminach postępowania sposobu stosowania systemu językowego. Jednakże Sąd stwierdził z naruszeniem prawa, że Komisja może określać pewne aspekty swego własnego systemu językowego nawet w odniesieniu do zwykłych ogłoszeń o konkursach.
Drugi zarzut jest skierowany przeciwko argumentacji, jaką Sąd oddalił zarzut naruszenia art. 1, 4, 5 rozporządzenia nr 1/58. Wnosząca odwołanie kwestionuje pod różnymi względami tezy, jakoby ogłoszenia o konkursach nie stanowiły dokumentów powszechnie obowiązujących w rozumieniu art. 4, a tym samym nie podlegały ogólnym zasadom określania systemu językowego, ustalonym w tym rozporządzeniu. Tezy Sądu są, jej zdaniem, pośrednio podważone pewnymi rozwiązaniami zawartymi w regulaminie pracowniczym urzędników.
W trzecim zarzucie odwołania wnosząca je kwestionuje część zaskarżonego wyroku, w której Sąd, w odniesieniu do pełnej publikacji rozpatrywanych ogłoszeń o konkursach jedynie w trzech językach, nie dopatrzył się naruszenia zasady niedyskryminacji ustanowionej w art. 12 WE (obecnie art. 18 TFUE) ani zasady wielojęzykowości w rozumieniu art. 22 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 6 ust. 3 UE, art. 5 rozporządzenia nr 1/58 czy art. 1 ust. 2 i 3 załącznika III do regulaminu pracowniczego urzędników. Zdaniem wnoszącej odwołanie, późniejsza publikacja we wszystkich językach streszczonych ogłoszeń, odsyłających do pełnej publikacji ogłoszeń o konkursach w językach francuskim, niemieckim i angielskim nie mogła zaradzić dyskryminacji kandydatów, których językiem ojczystym były języki inne od wspomnianych, w przeciwieństwie do tego, co utrzymuje Sąd. Uwzględniając fakt tych późniejszych publikacji, Sąd naruszył przede wszystkim art. 263 TFUE, ponieważ zgodność z prawem aktu poddanego kontroli należy oceniać wyłącznie w odniesieniu do brzmienia tego aktu w chwili gdy został przyjęty a późniejsze czynniki nie mogą być uwzględniane.
Czwarty zarzut dotyczy niezgodności z prawem wyboru jedynie trzech języków jako "drugich języków" konkursu. Rozumowanie Sądu, które doprowadziło go do stwierdzenia braku dyskryminacji i braku niespójności wyboru Komisji zawiera szereg naruszeń przepisów prawnych (art. 1 i 6 rozporządzenia nr 1/58 oraz art. 1d ust. 1 i 6, art. 27 akapit drugi, art. 28 lit. f) regulaminu pracowniczego urzędników), które ustanawiają zasadę wielojęzykowości również w ramach instytucji Unii Europejskiej. W przeciwieństwie do stanowiska Sądu to nie na wnoszącej odwołanie ciążył obowiązek wykazania braku zastosowania ewentualnych odstępstw, lecz to Komisja była obowiązana uzasadnić swój wybór w tym względzie.
W piątym zarzucie wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd dopuścił się błędu, gdy oddalił zarzut naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań w związku z tym, że nie przyznał, że utrwalona praktyka Komisji w zakresie konkursów mogła powodować powstanie uzasadnionych oczekiwań po stronie potencjalnych kandydatów w odniesieniu do pewnych zasad rządzących konkursami.
W szóstym zarzucie wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył art. 296 akapit drugi TFUE, stanowiący, że wszystkie akty prawne są uzasadniane, gdy stwierdził, że administracja nie był zobowiązana w ogłoszeniach o konkursach do uzasadnienia wyboru trzech języków roboczych.
Wreszcie siódmy zarzut dotyczy naruszenia norm materialnych dotyczących charakteru i celu ogłoszeń o konkursach, w szczególności art. ld ust. l i 6, art. 28 lit. f) i art. 27 akapit drugi regulaminu pracowniczego urzędników. Sąd naruszył prawo, gdy stwierdził, że ocena umiejętności językowych kandydatów nie jest wyłącznie zadaniem komisji konkursowej, ponieważ instytucja, która wydaje ogłoszenie o konkursie może w ramach kwestii wstępnej dokonywać uprzedniej selekcji osób na podstawie wyłącznie kryteriów językowych.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz. U. 1958 17, s. 385).
