Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2010 r. - Fondation de l'Institut de Recherche Idiap przeciwko Komisji(Sprawa T-286/10)
(2010/C 221/91)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 14 sierpnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fondation de l'Institut de Recherche Idiap (przedstawiciel: G. Chapus-Rapin, adwokat)
Strona pozwana: Komisja
Żądania strony skarżącej
– tytułem żądania wstępnego nadanie skutku zawieszającego niniejszej skardze;
– tytułem żądania głównego:
– uznanie skargi za dopuszczalną;
– dopuszczenie skargi;
– w konsekwencji:
– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;
– uznanie za kwalifikujące się do dofinansowania z funduszy zewnętrznych Unii Europejskiej koszty pracowników naukowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony pracujących nad programami AMIDA, BACS i DIRAC;
– postanowienie, że IDIAP nie musi dokonywać zwrotu 98.042,45 EUR za DIRAC i 251.505,76 EUR za AMIDA;
– obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP;
– tytułem żądania ewentualnego:
– uznanie skargi za dopuszczalną;
– dopuszczenie skargi;
– w konsekwencji:
– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;
– nakazanie Komisji przeprowadzenia nowego audytu IDIAP i powierzenie go innej instytucji niż Treureva;
– obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca w niniejszej skardze opartej na klauzuli arbitrażowej wnosi zasadniczo do Sądu o to, aby orzekł o kwalifikowalności kosztów wyłożonych na pracowników naukowych zatrudnionych na podstawie umowy na czas nieokreślony w ramach umów AMIDA, BACS i DIRAC wpisujących się w zakres specjalnych programów badań, rozwoju technologicznego i prezentacji zatytułowanych "Integrowanie i wzmacnianie Europejskiej Przestrzeni Badawczej (2002-2006)" i "Technologie Społeczeństwa Informacyjnego (2000-2006)".
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi, że:
– interpretacja umów AMIDA, BACS i DIRAC dokonana przez Komisję, zgodnie z którą koszty umów o pracę pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony są normalnymi niekwalifikowalnymi kosztami operacyjnymi, a nie dodatkowymi kosztami związanymi z projektami, jest arbitralna lub co najmniej nieuzasadniona ze względu na to, że:
– wzór umowy będący podstawą zawarcia umów z AMIDA, BACS i DIRAC nie wyłącza z kosztów kwalifikowalnych umów o pracę na czas nieokreślony;
– związek pomiędzy umowami o pracę pracowników naukowych i projektami AMIDA, BACS i DIRAC jest wyraźnie określony w umowach o pracę;
– umowy o pracę pracowników naukowych były zawarte jedynie z uwagi na projekty, ponieważ skarżąca nie dysponowała własnymi środkami w celu dokonywania wypłaty pracownikom naukowym poza programami;
– najodpowiedniejszym środkiem pozwalającym zapewnić zakończenie stosunku pracy z pracownikami naukowymi z chwilą zakończenia projektu jest zawarcie umowy na czas nieokreślony, która zgodnie z prawem szwajcarskim (odpowiadającym miejscu prowadzenia działalności przez skarżącą) może zostać rozwiązana w każdej chwili bez uzasadnienia z krótkim terminem wypowiedzenia;
– interpretacja Komisji jest sprzeczna z zasadą dobrej wiary i zasadą uzasadnionych oczekiwań, ponieważ interpretacja ta stopniowo ulegała zmianie;
– tytułem zarzutu ewentualnego, przeprowadzenie audytu będące przedmiotem zaskarżonej decyzji jest obciążone wadami niepodlegającymi konwalidacji, co powinno skutkować stwierdzeniem jego nieważności.
