Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. - Niemcy przeciwko Komisji(Sprawa T-116/10)
(2010/C 134/70)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 22 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i adwokat U. Karpenstein)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009) 10675 z dnia 23 grudnia 2009 r. zmniejszającej wysokość pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) przyznanej na mocy decyzji Komisji C(97) 112 na rzecz realizacji programu objętego celem 2 dla kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii w Republice Federalnej Niemiec (w latach 1997-1999);
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżoną decyzją Komisja zmniejszyła wysokość pomocy finansowej przyznanej z EFRR na rzecz realizacji programu objętego celem 2 dla kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii w Republice Federalnej Niemiec (w latach 1997-1999).
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.
W zarzucie pierwszym skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie oceniła stan faktyczny. Według skarżącej, Komisja uwzględniła nieprawidłowe kwoty przy obliczaniu wielkości stosownych błędów.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, iż nie zostały spełnione przesłanki zmniejszenia wysokości wypłat określone w art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88(1). Według skarżącej przepis ten nie uprawnia Komisji do dokonywania korekt finansowych ze względu na błędy w zarządzaniu lub domniemane braki w systemach zarządzania i kontroli. Skarżąca podnosi nadto, że dokonanie korekt finansowych w przyjętym przez Komisję zakresie jest bezzasadne także z innych przyczyn. Z jednej strony zarzucane przez Komisję "nieprawidłowości" uzasadniają wprowadzenie korekt finansowych jedynie wówczas, gdy mają bądź miały one niekorzystny wpływ na budżet Unii. Zdaniem skarżącej w przypadku zakwestionowanego przez Komisję postępowania sytuacja taka nie miała miejsca. Z drugiej strony skarżąca twierdzi, że w przypadku szeregu zakwestionowanych projektów, w tym rozpatrywanego, nie dopuszczono się żadnego naruszenia prawa wspólnotowego.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że Komisja nie była uprawniona do ekstrapolacji i zryczałtowania korekt finansowych na podstawie rozporządzenia nr 4253/88. Skarżąca twierdzi w tym względzie, iż z brzmienia art. 24 rozporządzenia jasno wynika, że przepis ten dotyczy konkretnych sytuacji i możliwych do określenia kwot.
W ramach ostatniego zarzutu skarżąca podnosi, że nawet przy założeniu, że ekstrapolacja i zryczałtowanie korekt finansowych są dopuszczalne, to w konkretnym rozpatrywanym przypadku należy je uznać za niezgodne z prawem. W tym względzie skarżąca utrzymuje, iż Komisja nie wykazała, że zakwestionowane przez nią postępowanie jest immanentną cechą systemu. Zryczałtowanie korekt finansowych sprzeciwia się także zasadzie proporcjonalności.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).
