Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 18 lipca 2007 r. w sprawie T-189/02 Ente per le Ville vesuviane przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 9 października 2007 r. przez Ente per le Ville vesuviane(Sprawa C-455/07 P)
(2007/C 297/46)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 8 grudnia 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Ente per le Ville vesuviane (przedstawiciel: E. Soprano, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– Uchylenie w części zaskarżonego wyroku z podanych poniżej powodów i w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej Komisji Europejskiej nr D (2002) 810111, prot. 102504, z dnia 13 marca 2002 r., oraz - o ile będzie to konieczne i uzasadnione - noty Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej Komisji Europejskiej nr Gt/SF/MF D (01) 810542, prot. 109720, z dnia 12 października 2001 r.;
– W drugiej kolejności uchylenie w części zaskarżonego wyroku z podanych poniżej powodów i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji z uwzględnieniem wskazówek, których udzieli mu Trybunał;
– Obciążenie Komisji Europejskiej kosztami niniejszego postępowania i postępowania w pierwszej instancji w sprawie T-189/02.
Zarzuty i główne argumenty
1) Naruszenie prawa, błąd w dochodzeniu i brak uzasadnienia w odniesieniu do zmienionego art. 12 rozporządzenia nr 4254/88(1)
Działanie realizowane przez wnoszącego odwołanie i finansowane przez EFRR miało charakter jednolity, jak wynika z decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 1986 r., którą przyznana została dotacja będąca przedmiotem sporu, jak również z art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4254/88, zmienionego przez art. 1 rozporządzenia Rady nr 2083/93(2).
Wynika z tego, że rzeczone działanie nie mogło - jak błędnie uznał Sąd - zostać podzielone na szereg części funkcjonalnych i że w konsekwencji zawieszenie ze względów prawnych także tylko jednej części tego działania, które miało wpływ na moment zakończenia tego działania, wymagało rozszerzenia zwolnienia wprowadzonego we wspomnianym art. 12 na całość projektu finansowanego na mocy decyzji z dnia 18 grudnia 1986 r.
2) Naruszenie prawa, błąd w dochodzeniu i naruszenie prawa do obrony w odniesieniu do art. 4 decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 1986 r.
Wbrew temu, co zostało stwierdzone w zaskarżonym wyroku w pierwszej instancji, Ente per le Ville vesuviane udokumentował, że prace realizowane w Villa Ruggiero (jedna z trzech willi będących przedmiotem działania finansowanego na mocy decyzji z dnia 18 grudnia 1986 r.) zostały zawieszone ze względów prawnych od 1989 do końca 1996 r., nie zostały więc zakończone w 1992 r., jak twierdzą władze włoskie.
W tej sytuacji zatem, jak już podniesiono przed Sądem, udział wnoszącego odwołanie w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji zaskarżonej w pierwszej instancji miał znaczenie decydujące, gdyż zgodnie ze wspomnianymi dokumentami, które zostały przedstawione przez wnoszącego odwołanie, i ze względu na podniesiony jednolity charakter realizowanego przez niego działania, Komisja powinna była uznać zastosowanie odstępstwa przewidzianego w zmienionym art. 12 rozporządzenia nr 4254/88 do rzeczonego działania, nie pozostawiając możliwości wcześniejszego zakończenia finansowania przyznanego w 1986 r.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4254/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (Dz.U. L 374, str. 15).
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2083/93 z dnia 20 lipca 1993 r. zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 4254/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (Dz.U. L 193, str. 34).
