Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2007 r. - Pigasos Alieftiki Naftiki Etairia przeciwko Komisji(Sprawa T-162/07)
(2007/C 155/68)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Pigasos Alieftiki Naftiki Etairia (Moskhato, Grecja) (przedstawiciel: N. Skandami, adwokat)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że poprzez szereg bezprawnych działań i zaniechań, Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich naruszyły podstawowe zasady prawa Wspólnoty w zakresie swobody przepływu, wolności gospodarczej, proporcjonalności, ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz skutecznej ochrony prawnej, w odniesieniu do działalności rybołówczej na obszarze przygranicznym państwa trzeciego (Tunezją) i transportu produktów złowionych na obszar celny Wspólnoty przez terytorium tego państwa - stowarzyszonego ze Wspólnotą - pod nadzorem celnym (w tranzycie),
– zasądzenie od instytucji wspólnotowych na rzecz skarżącej kwoty 23.608,551 dinars oraz kwoty (EUR 188.583,19 + 10.806.323,44 + 1.000.000 = 11.994.906,62) 11.994.906,62 EUR tytułem odszkodowania na podstawie art. 235 WE i art. 288 akapit drugi WE.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca twierdzi, że poniosła szkodę majątkową ponieważ nie mogła dokonać przywozu na obszar celny Wspólnoty produktów o pochodzeniu wspólnotowym, uzyskanych w ramach jej działalności gospodarczej, z powodu szeregu bezprawnych działań i zachowań instytucji wspólnotowych, to jest:
a) Komisji Europejskiej, ze względu na przyjęcie przez nią rozporządzenia (WE) nr 2454/93(1), które nakłada wymóg przedstawienia całkowicie wypełnionego wspólnotowego dokumentu celnego T2M jako jedynego dowodu pochodzenia wspólnotowego produktów złowionych, i decydującego elementu dla prawa do swobodnego przepływu,
b) Komisji Europejskiej, która prowadziła w imieniu Wspólnoty negocjacje z Tunezją w zakresie Układu Stowarzyszeniowego, i Rady Unii Europejskiej, która ratyfikowała ten Układ, ze względu na to, że instytucje te nie upewniły się, iż mające pochodzenie wspólnotowe produkty złowione w rezultacie działalności rybołówczej poza wodami terytorialnymi Tunezji, nie będą pozbawione prawa do swobodnego przepływu,
c) Komisji Europejskiej i Rady Unii Europejskiej, ze względu na to, że pomimo okoliczności, iż są członkami organu właściwego do dokonywania zmian Układu, nie zapewniły zdaniem skarżącej ustanowienia przepisu regulującego kwestie wskazanych powyższej produktów, choć wiedziały o istniejącym problemie,
d) Komisji Europejskiej, ze względu na brak nadzoru nad władzami greckimi pomimo wniosku ze strony skarżącej w tym zakresie.
Ponadto skarżąca twierdzi, że powyższymi działaniami i zaniechaniami dopuszczono się naruszenia następujących nadrzędnych zasad prawnych służących ochronie jednostek:
a) prawa do swobodnego przepływu towarów przy wykonywaniu którego formalności administracyjne mają charakter materialnoprawny a nie proceduralny,
b) prawa do swobody handlu, którego istota została naruszona przez zakaz przedstawienia alternatywnego dowodu pochodzenia,
c) zasady proporcjonalności, która pozostaje w sprzeczności z wykluczeniem innych dowodów pochodzenia niż T2M,
d) zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, gdyż pomimo uważnego obserwowania rynku przez skarżącą, poniosła ona znaczną szkodę przez to że zdała się na uprawnienia przewidziane w prawie wspólnotowym,
e) zasady skutecznej ochrony prawnej, która jest sprzeczna z "odmową ochrony prawnej", której spółka doświadczyła ze strony władz greckich, tunezyjskich i Wspólnotowych.
Poza kwestią wysokości dochodzonego odszkodowania skarżąca wskazuje, że niezwykły i szczególny charakter poniesionej przez nią szkody przemawia za zasądzeniem na jej rzecz odszkodowania i jest zdania, że w niniejszej sprawie występują przesłanki powstania odpowiedzialności odszkodowawczej Wspólnoty również w razie braku winy tej ostatniej.
______
(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. 1993 L 253, str. 1).
