Skarga wniesiona w dniu 7 listopada 2006 r. - FMC Chemical and Arysta Lifesciences przeciwko EFSA(Sprawa T-311/06)
(2006/C 326/138)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: FMC Chemical SPRL (Bruksela, Belgia) Arysta Lifesciences SAS (Nogueres, Francja) (przedstawiciele: C. Mereu, K. Van Maldegem, adwokaci)
Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;
– stwierdzenie nieważności sprawozdania końcowego EFSA
zatytułowanego "Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance Carbofuran";
– nakazanie EFSA lub Komisji Europejskiej tytułem środka organizacji postępowania, zgodnie z art. 63 i 64 regulaminu Sądu, przedstawienia projektu dotyczącego (nie)włączenia karbofuranu do załącznika I do dyrektywy nr 91/414/EWG, który ma zostać poddany pod głosowanie na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w dniach 22-24 listopada 2006 r. lub podczas innego posiedzenia;
– stwierdzenie bezprawności i braku zastosowania w odniesieniu do skarżących oraz przeglądu ich dokumentacji dotyczącej karbofuranu art. 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1490/2002;
– nakazanie stronie pozwanej naprawienia szkód poniesionych przez skarżących w skutek zaskarżonych środków i orzeczenie na tym etapie postępowania, w drodze wyroku wstępnego, że strona pozwana jest zobowiązana naprawić szkody poniesione przez skarżących, pozostawiając określenie kwoty odszkodowania porozumieniu stron lub w razie braku takiego porozumienia rozstrzygnięciu Sądu;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga wniesiona na podstawie art. 230 WE zmierza do stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 28 lipca 2006 r., będącej końcową oceną substancji aktywnej karbofuran zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG(1), w zakresie w jakim nie włącza ona lub nie uznaje za rozstrzygające przedłożonych przez skarżących wyznaczonemu państwu członkowskiemu sprawozdawcy - Belgii nowych dowodów dotyczących karbofuranu oraz wprowadza nowe wymogi co do danych oparte na zastosowaniu z mocą wsteczną nowych dokumenty w sprawie wytycznych, których wprowadzenia skarżący nie mogli przewidzieć, i w odniesieniu do których nie było naukowych możliwości przeprowadzenia i przedstawienia w terminie wyników nowych badań.
W szczególności skarżący twierdzą, że sporna decyzja stanowi końcowy etap procedury oceny administracyjnej substancji, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 451/2000(2) z dnia 28 lutego 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji drugiego i trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG, zmienionej rozporządzeniem Komisji 1491/2002(3), w ramach którego, jak twierdzą skarżący, są oni jedynymi powiadamiającymi i głównym źródłem danych.
Skarżący podnoszą również zarzut bezprawności art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1490/2002, który stanowi, iż udział EFSA w przeglądzie substancji aktywnej na drugim etapie przeglądu jest obowiązkowy i wymaga, by EFSA dokonał oceny, czy badana substancja może spełniać wymogi bezpieczeństwa ustanowione dyrektywą 91/414/WE i czy może zostać włączona do jej załącznika I. W szczególności skarżący utrzymują, że wspomniane rozporządzenia, które weszło w życie po fakcie sporządzenia przez skarżących kompletnej dokumentacji, nie może mieć zastosowania z mocą wsteczną do toczącego się przeglądu karbofuranu, a w konsekwencji sporna decyzja nie może stanowić podstawy projektu Komisji w przedmiocie włączenia karbofuranu do załącznika I do dyrektywy 91/414/WE.
Co więcej skarżący żądają naprawienia szkód, które ponieśli w rezultacie postępowania strony pozwanej w trakcie procesie oceny karbofuranu i wydania spornej decyzji.
______
(1) Dz.U. 1991 L 230, str. 1.
(2) Dz.U. 2000 L 55, str. 25.
(3) Dz.U. 2002 L 224, str. 23.
