Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2005 r. przez Carlosa Andrésa i innych przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu(Sprawa T-131/05)
(2005/C 132/58)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 28 maja 2005 r.)
W dniu 21 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Carlosa Andrésa, zamieszkałego we Frankfurcie nad Menem i 8 innych (skarżących), reprezentowanych przez adwokatów Georges'a Vandersandena oraz Laurę Levi przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu.
Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności odcinków wypłaty wynagrodzenia dla skarżących z lipca 2004 r.
– zasądzenie od pozwanej odszkodowania za wyrządzoną skarżącym szkodę, w tym zasądzenie na rzecz każdego ze skarżących 5 000 EUR z tytułu utraty - począwszy od dnia 1 lipca 2001 r. - siły nabywczej, zaległych wynagrodzeń w wysokości podwyżki wynagrodzenia skarżących o 1,86 % w okresie od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 30 czerwca 2002 r., o 0,92 % w okresie od dnia 1 lipca 2002 r. do dnia 30 czerwca 2003 r. oraz o 2,09 % w okresie od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. oraz zasądzenie odsetek od kwoty zaległego wynagrodzenia za okres od odpowiedniego dnia jego wymagalności do dnia jego rzeczywistej wypłaty. Ta stopa odsetek powinna zostać obliczona na podstawie stopy ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowych, stosowanej w okresie właściwym dla wydarzeń będących podstawą sporu, powiększonej o dwa punkty.
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Przedmiotem niniejszej sprawy jest udokumentowana odcinkami wypłaty dla skarżących z lipca 2004 r. podwyżka wynagrodzenia, która zdaniem skarżących została przyznana z pominięciem obowiązku konsultacji z zatrudnionymi w Europejskim Banku Centralnym (EBC) metod obliczania dotyczących ogólnego dostosowywania wynagrodzeń, który to obowiązek został określony w porozumieniu zawartym pomiędzy partnerami społecznymi ("memorandum of understanding"). Skarżący podważają to, że sporna podwyżka, przyznana w następstwie wydania przez Sąd wyroku z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie T-63/02 Cerafogli i Poloni przeciwko EBC (RecFP, str. IA-291 oraz II-1405) nie wywierała skutków wstecznych dla lat 2001, 2002 oraz 2003.
Na poparcie swoich żądań przytaczają następujące zarzuty:
– naruszenie tak art. 45 i 46 warunków zatrudnienia jak i "memorandum of understanding", a także zasady dobrej administracji,
– naruszenie obowiązku uzasadnienia, a także stwierdzenia w niniejszym przypadku oczywistego błędu w ocenie. W opinii skarżących nie ulega w tym względzie wątpliwości, że przy sporządzaniu tabel uzasadniających propozycję procentowej wysokości spornej podwyżki Bank zastosował niewłaściwą metodę obliczeniową,
– naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.
