Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-143/05)
(2005/C 115/69)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W dniu 11 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Zjednoczonego Królestwa, reprezentowanego przez C. Jacksona, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez M. Hoskinsa, barrister, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji zawartej w piśmie z dnia 1 lutego 2005 r. odmawiającej przyjęcia zmienionego krajowego planu rozdzielania notyfikowanego przez Zjednoczone Królestwo w dniu 10 listopada 2004 r.;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W dniu 30 kwietnia 2004 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało Komisji tymczasowy krajowy plan rozdzielania na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE(1). Plan, który zdaniem Zjednoczonego Królestwa miał charakter tymczasowy, wskazywał pewne działania będące w toku.
Dnia 7 lipca 2004 r., Komisja wydała decyzję końcową C(2004)2515/4 dotyczącą przedstawionego planu, w której stwierdziła pewne niezgodności z Załącznikiem XIII tej dyrektywy.
W następstwie zakończenia działań wskazanych w tymczasowym krajowym planie rozdzielania Zjednoczone Królestwo notyfikowało Komisji w dniu 10 listopada 2004 r., że chciałoby dokonać zmiany w tymczasowym krajowym planie rozdzielania celem uwzględnienia wyników tych działań.
Pismem z dnia 1 lutego 2005 r. Komisja poinformowała Zjednoczone Królestwo, że jego wniosek o dokonanie zmiany w krajowym planie rozdzielania przydziałów jest niedopuszczalny, ponieważ zwiększenie całkowitej ilości przydziałów w wysokości 19,8 milionów ton nie dotyczyło nieprawidłowości wskazanych w decyzji Komisji.
Zjednoczone Królestwo kwestionuje tę odmowę i podnosi, że pismo Komisji z dnia 1 lutego 2005 r. stanowi akt podlegający kontroli na podstawie art. 230 WE, ponieważ zmierzał on do wywarcia skutków prawnych, gdyż Komisja zajęła ostateczne stanowisko w kwestii tego, czy Zjednoczone Królestwo może dokonać zmian w tymczasowym krajowym planie rozdzielania.
Zjednoczone Królestwo twierdzi ponadto, że list Komisji z dnia 1 lutego 2005 r. zawiera błędy co do prawa, ponieważ:
– art. 9 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE przewidują możliwość dokonania zmian dotyczących całkowitej ilości pozwoleń, które Państwo Członkowskie rozdzieli po wydaniu decyzji przez Komisję na podstawie art. 9 ust. 3 tej dyrektywy,
– art. 3 ust. 3 decyzji końcowej Komisji C(2004)2515/4 przewiduje możliwość wprowadzenia zmian dotyczących innych kwestii aniżeli nieprawidłowości stwierdzone w decyzji oraz
– Zjednoczone Królestwo nie może w pełni wywiązać się ze swoich zobowiązań określonych w art. 11 ust. 1 dyrektywy dopóki Komisja nie rozpatrzy zmienionego krajowego planu rozdzielania zgodnie z art. 9 ust. 3 tej dyrektywy.
______
(1) Zwana dalej "dyrektywą", Dz.U. L 275 z 25.10.2003, str. 32
