Skarga wniesiona w dniu 5 października 2004 r. przez Air One S.p.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-395/04)
(2004/C 300/95)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
W dniu 5 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji wpłynęła skarga Air One S.p.A., reprezentowanej przez Gianlucę Belottiego i Matteo Padellaro przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie, że Komisja uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy Traktatu WE, nie zajmując stanowiska, choć została do tego formalnie wezwana na podstawie wniesionego w dniu 22 grudnia 2003 r. zawiadomienia dotyczącego bezprawnej pomocy Państwa, którą władze włoskie przyznały przewoźnikowi lotniczemu Ryanair;
– nakazanie Komisji zajęcie stanowiska bez zbędnego opóźnienia w przedmiocie zawiadomienia złożonego przez skarżącą poprzez przyjęcie w tej kwestii formalnego aktu, jak również w przedmiocie wniosków dotyczących środków tymczasowych;
– obciążenie pozwanej w każdym razie wszystkimi kosztami postępowania, nawet jeśli postępowanie stanie się bezprzedmiotowe z powodu przyjęcia przez Komisję odpowiedniego aktu przed wydaniem orzeczenia w niniejszej sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi na bezczynność skarżąca podnosi, że w piśmie z dnia 22 grudnia 2003 r. przekazała Komisji Europejskiej zawiadomienie o bezprawnej pomocy, z której skorzystał irlandzki przewoźnik lotniczy Ryanair na różnych włoskich lotniskach w postaci wyjątkowo konkurencyjnych taryf lotniskowych i cen usług świadczonych na jego rzecz we włoskich portach lotniczych oraz niekiedy w postaci rzeczywistych zwolnień ze wszelkich kosztów.
Ze względu na brak weryfikacji ze strony Komisji, Air One wezwał ją formalnie do zajęcia stanowiska na podstawie art. 232 WE w kwestii zawiadomienia. Po bezskutecznym upływie czterech miesięcy Air One postanowił wnieść skargę do Sądu.
Wobec powyższego należy podkreślić, że termin dziewięciu miesięcy, w ciągu którego nie doszło do weryfikacji ani do podjęcia przez Komisję działań wobec władz włoskich w kwestii rzekomo bezprawnej pomocy i najprawdopodobniej niezgodnej ze wspólnym rynkiem, mimo to, iż otrzymała ona zawiadomienie wraz ze szczegółami dotyczącymi faktów, które w dużej mierze i w analogicznych przypadkach uznane już zostały przez Komisję za pomoc Państwa, może zostać jedynie poddany ocenie Sądu.
Ponadto, skarżąca uważa za użyteczne zwrócenie uwagi na to, że sporna pomoc została przyznana przedsiębiorstwu należącemu do sektora lotniczego, który stanowi obecnie przedmiot szczególnej uwagi Komisji, także w zakresie pomocy Państwa.
