Skarga wniesiona dnia 6 sierpnia 2004 r. przez F przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-324/04)
(2004/C 300/83)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
Dnia 6 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez F zamieszkałego w Rhode St Genèse (Belgia), reprezentowanego przez Erica Boigelota, adwokata.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji PMO2 (Biuro administracji i rozliczania uprawnień indywidualnych - wynagrodzenie, misje, eksperci) z dnia 8 stycznia 2004 r. ustalającej warunki pierwszego ściągnięcia kwot nienależnie pobranych przez skarżącego;
– stwierdzenie nieważności decyzji PMO1 (Biuro administracji i rozliczania uprawnień indywidualnych - administracja indywidualnych uprawnień pieniężnych) z dnia 18 listopada 2003 r. anulującej dodatek zagraniczny za rozłąkę wypłacany wcześniej skarżącemu;
– stwierdzenie nieważności decyzji PMO2 z dnia 9 lutego 2004 r. ustalającej warunki ściągnięcia kwot nienależnie pobranych przez skarżącego;
– stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 2 lipca 2004 r. doręczonej skarżącemu dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie odpowiedzi na skargę wniesioną przez skarżącego;
– stwierdzenie nieważności jakiegokolwiek późniejszego i/lub odnoszącego się do tych decyzji aktu, który podjęty by został po wniesieniu skargi;
– orzeczenie zwrotu wszystkich kwot, które zostały i/lub będą potrącone z wynagrodzenia skarżącego począwszy od lutego 2004 r. powiększonych o odsetki w wysokości 5,25 % naliczane od dnia wniesienia skargi,
– przyznanie skarżącemu za szkody moralne kwoty ocenionej ex aequo et bono na kwotę 3.000 euro tytułem zadośćuczynienia, z zastrzeżeniem jego podwyższenia w toku postępowania;
– obciążenie we wszystkich wypadkach strony pozwanej kosztami postępowania, włączając w to koszty i honoraria doradcy konsultowanego przez skarżącego przed wniesieniem skargi.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący wstąpił do służby w Komisji w dniu 16 września 1987 r. Początkowo pracował w Luksemburgu, a od 1 kwietnia 1989 r. pracuje w Brukseli. Skarżącemu wypłacano dodatek zagraniczny za rozłąkę zarówno w Luksemburgu jak i w Brukseli.
Zaskarżonymi decyzjami Komisja anulowała ten dodatek z mocą wsteczną od przeniesienia skarżącego do Brukseli, po tym jak stwierdzono, że skarżący mieszkał i pracował w Brukseli w odpowiednim okresie referencyjnym od dnia 16 marca 1982 r. do dnia 15 marca 1987 r. Komisja ustaliła także warunki zwrotu kwot nienależnie pobranych przez skarżącego.
Na poparcie swej skargi skarżący podnosi naruszenie art. 69 i 85 Regulaminu Pracowniczego, art. 4 załącznika VII do Regulaminu Pracowniczego, a także zasad dobrej administracji, ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz równego traktowania. Podnosi także naruszenie obowiązku staranności i oczywiste błędy w ocenie. W tym kontekście skarżący podnosi przede wszystkim, że w okresie referencyjnym pracował dla zagranicznej organizacji handlowej przedsiębiorstw metalurgicznych. Według skarżącego, organizacja ta winna być uznana za międzynarodową i tym samym okres, podczas którego w niej pracował nie powinien być brany pod uwagę. Skarżący podnosi także, że w każdym bądź razie podczas przeważającej części okresu referencyjnego nie przebywał w Brukseli stale, a jego aktywność gospodarcza koncentrowała się w tym okresie za granicą.
