Skarga wniesiona dnia 7 lipca 2004 r. przez Brandt Industries przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-273/04)
(2004/C 251/42)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2004 r.)
Dnia 7 lipca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez spółkę Brandt Industries, z siedzibą w Rueil-Malmaison (Francja), reprezentowaną przez Nielsa Dejeana i Christophe'a Delrieugo, adwokatów.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie programu pomocowego stosowanego we Francji do przejęć przedsiębiorstw przeżywających trudności, ze względu na brak dostatecznego uzasadnienia w rozumieniu art. 253 Traktatu WE oraz ze względu na naruszenie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999(1) z dnia 22 marca 1999 r.;
– zasądzenie kosztów postępowania od Komisji Wspólnot Europejskich.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzją z dnia 16 grudnia 2003 r. Komisja Europejska uznała, że program pomocowy, przewidziany w art. 44 septies francuskiego Code Général des Impôts (kodeks podatkowy) ustanawia pomoc państwa niezgodną z zasadami wspólnego rynku, z zastrzeżeniem pomocy de minimis oraz pomocy zgodnej w wytycznymi w sprawie pomocy regionalnej lub też z rozporządzeniem o wyłączeniu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.
Strona skarżąca sprzeciwia się decyzji Komisji. Podnosi ona, że decyzja powinna zostać unieważniona ze względu na to, że nie jest ona dostatecznie uzasadniona zgodnie z wymaganiami art. 253 Traktatu WE. Zdaniem strony skarżącej, w decyzji tej Komisja sama przyznaje, że nie dysponuje konkretnymi danymi dotyczącymi przedsiębiorstw, które pełnoprawnie skorzystały z uprawnień przyznanych im w ramach programu przewidzianego w art. 44 septies Code Général des Impôts.
Ponadto strona skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999. Zdaniem strony skarżącej, Komisja nie wzięła bowiem pod uwagę faktu, iż pomoc w formie ulgi podatkowej dla przedsiębiorstw tworzonych w celu przejęcia podmiotów przeżywających trudności spowodowała, że oferowały one wyższą cenę za majątek przejmowanych podmiotów, niż gdyby tej pomocy nie było. Na skutek tego całość lub część pomocy została przekazana, poprzez podwyższenie cen zakupu tego majątku, wierzycielom przedsiębiorstw w celu ich zaspokojenia, a w związku z tym podmioty przejmujące nie mogą być uważane za rzeczywistych beneficjentów całości pomocy. Zwrot pomocy uzyskanej przez podmioty przejmujące nie jest środkiem koniecznym do przywrócenia warunków konkurencji sprzed przyznania pomocy, a jedynie postawiłby je w sytuacji mniej korzystnej, niż ta, w której znalazłyby się w przypadku braku jakiejkolwiek pomocy, a zatem byłby on niezgodny z zasadą poszanowania konkurencji i z zasadą proporcjonalności.
______
(1) Rozporządzenie (WE) nr 659/1999 z 22.031999 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. [88] Traktatu WE (Dz.U. L 83, str. 1).
